20 Σεπτεμβρίου 2005

Μισανθρωποι (Part II)

Εχθές λίγο πρίν το μεσημέρι χτύπησε το κινητό μου. Συνήθως αυτήν την ωρα αλλοι με περνουν τηλέφωνο, για να κανονίσουμε εαν θα φάμε μαζί το μεσημέρι ή όχι.. Εχθές όμως ήταν το νηπιαγωγίο που με κάλεσε.
- Μην ανησυχήτε, ο Οδυσσεας χτυπησε το κουτελό του και εχει ενα μεγάλο καρούμπαλο και μια πληγή. Ελάτε να τον πάρετε, ίσως θα πρεπει να τον πάτε στον γιατρό...
...
Σε 20 λεπτά ήμουν εκεί, στον αυτοκινητόδρομο 150 χλμ/ώρα, στην πόλη 60... μπροστά μου μόνο συνταξιουχοι και αργόσχολοι, εκει που επιτρέπεται 30 με 10 να οδηγούν...


Ο Οδυσσουλης διπλα στις νηπιαγωγούς, παραήταν ήσυχος με ενα καρούμπαλο, να μου λέει...
- Μαμά δεν ειμαι καλά
- Πονά το κεφάλι Οδυσσεα; Θέλεις να κάνεις εμετό; Ζαλίζεσαι;
- Όχι μαμά, το καρούμπαλο πονά;
... Ευτυχως άρα μόνο το χτυπημα ειναι...

Παίρνω το γιατρό να ρωτήσω εαν ειναι ακόμα ανοιχτά, μηπως δεν εχουν κανει ακομα μεσημεριανό διάλημα, να παμε...
Εξηγώ που ειναι το χτύπημα..

- Δεν ειχουμε ακομα διαλημα, αλλα ΒΕΒΑΙΩΣ και θα κανουμε, μην ερθετε τωρα ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ παρουμε, στις 2.30 μμ ξανα ανοίγουμε, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ εαν ειναι επειγων να πατε στο νοσοκομείο.

Ziege!!!
Μια ζωή ετσι κανει, λες επιτηδες το κανουμε να την ενοχλήσουμε, για να περνά η ώρα χρειαζόμαστε την γιατρό, ετσι και αλλιως ειμαι υστερικιά και δεν ξερω να αναγνωρίζω εαν ειναι σημαντικό ή όχι το πρόβλημα.
Αλλά αυτη ειναι η δουλεια του/της γιατρου, αφου εμεις οι γονεις δεν εχουμε ιδεα, να εξετασει τα παιδια και να αναγνωρίσει το υψος του προβληματος, και αν ειναι μεγαλο να μας στειλει στο νοσοκομειο, εαν ειναι μικρό να μας ενημερώσει, και αφου δεν εχουν κανει ακομα διαλημα, να κοιτάξει γρήγορα/γρηγορα το συγκεκριμμένο παιδι.

Δεν ειναι αλλεργια για να μπορεί να περιμένει κανεις και ώρες, και μέρες...

Τελος παντων, στις 2 μμ πήγαμε στον γιατρό, αλλα όχι σε αυτόν που πηραμε τηλεφωνο...
Ευτυχως ολα καλα, ο Οδυσσεας θα πρεπει να προσεχει κανα δυο μέρες να μη παρατρεξει, ή κουραστει, να παιξει τις επομενες μερες λιγο πιο ηρεμα, καλυτερα να ζωγραφίσει ή να του διαβασουμε κανένα ενδιαφερον βιβλιο.
Η πληγή δεν χρειαζεται να ραφτει ή τσιμπιδάκια.

Χαρούμενο, με μωβ ιώδιο στην πληγή, με τα μαλλια ψηλά σαν Ιροκέζος (για να φενεται καλυτερα η μωβ γραμμη) τον παρέδωσα σήμερα το πρωί στο νηπιαγωγίο. To καρούμπαλο ξεπρίστηκε αρκετά.

Τελος καλό όλα καλά...
... Ομως χρειαζομαι λιγο καιρό ακόμα για να ξεπεράσω τον θυμό μου απέναντι σε αυτή την βοηθό της γιατρού.