25 Σεπτεμβρίου 2005

Κυριακή (και όχι μόνον) προσευχή...

Θεέ μου σε ευχαριστώ που μας κρατάς υγιείς.
Που δίνεις πάντα το χαμόγελο στο πρόσωπο του παιδιού μου.
Που εξελίσεται πανεμορφα και εντελώς φυσιολογικά!

Που μου δινεις δύναμη, όταν μπερδεύομαι και πανικοβαλομαι ότι δεν τα καταφέρνω.
Που μου έχεις χαρίσει την αδερφική ψυχή να με συντροφευει.
Χωρις να προσπαθεί να με αλλάξει, μονον αγαπώντας με και συμπαραστέκοντας στη χαρά και στη λύπη.

Που μου παρουσιάζεις και άλλους οδοιπόρους στην εξέλιξή μου.
Που μου ξαναέδωσες την περιέργεια, να αναζητώ και να βρίσκω τη χαρά, να έχω μάτια για το ωραίο, το όμορφο, το ερωτικό, το σημαντικό, το άναλαφρο, το αισθησιακό, το απαραίτητο, το υγιές.

Που υπάρχεις!