Σε έχασα;
Αλήθεια;
Ειναι δυνατό να ειμαι τόσο λυπημένη για μερικά κειμενάκια;
Για σκόρπιες λέξεις που λεει και το θείο τραγί;
Γιατί πονάω σαν να μου κλέψανε ένα κομμάτι του εαυτού μου;
Μπορώ απλά να συνεχίσω με ίδιο όνομα αλλά άδειο account;
Το βελανίδι ανοιχτό και άδειο...
Ουτε το σκιουράκι το έφαγε, ούτε έβγαλε φύτρα, ο άνεμος το πήρε, ένα φορτηγό το συνέτριψε...
...
Πως θα κοιμηθώ σήμερα;
Ή ειναι όλα μια ζάλη του συστήματος και οι τεχνικοί θα το αναστήσουν;
YΓ: 27 Σεπτεμβρίου 05, 9:43 πμ...
Για δές, τελικά συνήλθε.
Δε ξέρω εαν θα ειχα την δύναμη να το συνεχίσω, εαν είχαν απομείνει μονον 2 κειμενα.
Αρχισε η ιστορία σαν ένα message in a bottle. Εντωμεταξύ μου ειναι σημαντικά και ως κρίκοι μιας προσωπικής αλυσίδας...
Ευτυχώς δεν χάθηκαν οι κρίκοι.
Τέλος καλό όλα καλά...
