Καλά πόσο ηλίθια, αφελής, εγωίστρια ή κοκέτα είμαι;
Εχθές σου έγραψα τις υπέροχες και ευγενικές προσθεσεις μου, μόνον όμως αφού έβγαλα τα προσωπικά σου, τα ενδόμυχά σου φαρδιά πλατιά στο ίντερνετ.
Εσύ μου τα είπες στη απελπισία σου, έχοντας εμπιστοσύνη και εγώ η ηλίθια τι κάνω;
Τα γράφω χαρτί και καλαμάρι.
Ναί δε λέω, φέρθηκα loyal... Δε τα έγραψα στα Γερμανικά να τα καταλάβεις εσύ και άλλα 80 εκατομύρια ανθρώπων (τους Αυστριακούς και τους Ελβετούς δε τους μετρώ τώρα). Ούτε έβαλα το όνομά σου, αλλά ο νοών νοήτω (ή όπως τελος πάντων γράφεται, είμαι πολύ θυμωμένη για να με ενδιαφέρει η ορθογραφία...)
Επειδή ήθελα να σε καταλάβω τα έγραψα; Ναί
Επειδή ήθελα να ελένξω την αντίδρασή μου τα έγραψα; Ναί
Ενδόμιχα ήθελα όμως και να πω...
Δες τε με, πόσο μεγαλόψυχη είμαι, πόσο υπεροχη, πόσο γλυκιά, πόσο θέλω να βοηθώ... μπλα, μπλα ...
Σκ...... είμαι.
Αυτό είναι έλλειψη σεβασμού.
Εάν παρουσιάζω στo blog μου την ψυχή και το χάος μου, δε σημαίνει πως έχω το δικαίωμα να σε τραβώ και εσένα εδώ.
Όμως τώρα ότι έγινε, έγινε. Δεν μπορώ να το αλλάξω, απλά αφαίρεσα στο posting τα λόγια σου.
ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ !!!!
