Βρέχει, βρέχει χωρίς σταματημό.
Τί καλοκαίρι και αυτό;
Aστραπές, βροντές...
Πότε θα μπορώ να ξαναβγώ βόλτα;
Πότε θα ξαναπάω να διαβάσω το βιβλίο μου στην παραλία του Ρήνου;
Η βροχή δεν ενδιαφέρεται αν είμαι μόνη,
αν μου χρειάζεται να βγώ έξω, να ξεσκάσω...
να σπάσω τη μονοτονία...
Αύριο...
αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα,
αύριο θα είναι όλα καλυτερα,
ευκολότερα... ανάλαφρα... σωστά.
Αύριο;
Και τώρα;
Σιγά σιγά σταματά η βροχή,
δειλά, δειλά επιστρέφει ο ήλιος,
στεγνώνουν οι δρόμοι,
ο κόσμος τολμά να ξαναβγεί στους δρόμους.
Και εγώ, τι θα κάνω τώρα
χωρίς δικαιολογίες;
Θα περιμένω το αυριο;
Δεν θέλω να αφήσω να παιρνά άσκοπα το τώρα.
Το βιβλίο στο χέρι, φρέσκο μπλουζάκι,
ομπρέλα για κάθε ενδεχόμενο...
Ρήνο σου έρχομαι!
