Σήμερα διανυκτερεύει σε εμάς η καλύτερη φίλη του Οδυσσέα.
Και τα δυο παιδιά είναι τρειάμισι και το κοριτσάκι έχει μια μεγαλύτερη αδερφή.
Όπως εξηγούν αρκετά βιβλία παιδικής ψυχολογίας το κοριτσάκι είναι αρκετά ανεπτιγμένο και στη γλώσσα και στη συμπεριφορά. Πολλές φορές φέρεται σαν δασκάλα και του κάνει παρατηρήσεις ή του λέει τι να κάνει.
Δεν μου αρέσει αυτή η συμπεριφορά της, όμως νομίζω ότι του κάνει καλό να παίζει με το κοριτσάκι.
Έχω την εντύπωση ότι έτσι μαθαίνει κάποια πράγματα πιο εύκολα από ότι εαν θα του τα 'λεγε κάποιος μεγάλος (εγώ ή οι νηπιαγωγοί),
την αγαπά και χαίρετε να κάνουν παρέα,
παίζουν μαζί αλλιώς από ότι παίζει με τα αγοράκια (κάπως πιο ήρεμα, χωρίς ανταγωνισμούς),
αναπτύσει διαφορετικούς τρόπους συμπεριφοράς έχοντας διαφορετικους φίλους.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι μερικές φορές μου έρχεται με κοριτσίστικες δικαιολογίες ή με θεατρινίστικο κλάμα, εαν δε κάνω αυτό που θέλει εκείνος. Ξέρω ακόμα αντιγράφει συμπεριφορές, όπως μερικές φορές μιμήται την μωρουδίστικη φωνή του φίλου του Jonas, όπως μερικές φορές μου λέει κοροιδεύοντας Du bist aber gemein (είσαι κακιά) χωρίς λόγο και με συχνότητα μια φορά κάθε λεπτό της ώρας...
Μερικές φορές αναγνωρίζω τον φίλο που μιλά μέσω του παιδιού μου ή καλύτερα, την μίμηση των τρόπων του φίλου (ή της φίλης) στη συμπεριφορά του παιδιού μου.
Γενικά όμως προσπαθώ να συζητώ θετικές και αρνητικές συμπεριφορές. Τα θετικά του τα παρουσιάζω όταν συμβαίνουν ως επιτεύματα της ανάπτηξής του.
Στην αντίθετη περίπτωση, ρωτώ τον Οδυσσέα, γιατί το έκανες αυτό ή ξέρεις τι σημαίνει αυτό που είπες. Του το εξηγώ με παιδικούς όρους και επιπτώσεις που να μπορεί να συνειδητοποιήσει στην ηλικία του και συνήθως σταματά την αρνητική συμπεριφορά.
Τίς προάλλες ερχόμενος απο το νηπιαγωγίο μου λέει έχοντας ένα μεγάλο χαμόγελο
σε μισώ μαμά.
Επειδή με ξάφνιασε η πρόταση τον ρώτησα τί είπε και εκείνος επανέλαβε την πρόταση.
Στην αρχή στεναχωρέθηκα, είναι δυνατό το παιδί σου που το υπεραγαπάς, που σου λέει εκατοντάδες φορές την ημέρα,
σε αγαπώ μαμά, να σου πεί τέτοιο πράγμα;
Πάει όλα λάθος τα έκανες, δεν μπορείς πλέον να διορθώσεις τίποτε, το παιδί σου θα γίνει όταν μεγαλώσει εγκληματίας ή τρομοκράτης...
Ευτυχώς όμως τον ρώτησα σχετικά γρήγορα, και τι θα πει μισώ, πότε μισείς κάποιον δηλαδή;
Και μου απάντησε, όταν καποιος ειναι κακός, τότε τον μισώ.
Πάλι καλά, το παιδί μου θα είναι ένας έξυπνος εγκληματίας, γιατί καταλαβαίνει στα τρεία του το ρήμα σχετικά καλά...
Η επόμενη μου ιδέα ήταν, να του εξηγήσω, πώς εαν μισεί κάποιον, τότε δε θα πρέπει να παίζει μαζί του, να μη τον κάνει παρέα και να μη του μιλά. Δε θέλεις δηλαδή να μου κάνεις ξανά παρέα; Καθώς του το εξηγούσα, ολοένα και σκούρενε το προσωπάκι του, ώσπου κάποια στιγμή μου λέει ξανά με ένα υπέροχο χαμόγελο
σε αγαπώ μαμά!
(Ουφφφφφφ, ανακούφιση, ίσως να τη σκαπουλάρουμε από την φυλακή ανηλίκων :-)
