Τί ωραία που είναι όταν
αρχίζει η ημέρα με ήλιο και με τους προσωπικούς ρυθμούς;
Δεν καθορίζει η δουλειά την ώρα που θα ξυπνίσεις,
ούτε το νηπιαγωγίο του παιδιού σου,
ούτε το (γλυκό δεν λέω) παιδικό "μαμά να κάνουμε πρωινό;"
Μόνον εσύ αποφασίσεις τι κάνεις.
Εαν θα χουζουρέψεις λίγο ακόμα,
εαν θα αναζητήσεις στην μνήμη σου το όνειρο της χθεσινής βραδιάς,
εαν θα κανεις ενα δροσιστικό ντούζ,
εαν θα φας σήμερα καλό πρωινό ή ένα μόνο καφέ
διαβάζοντας παράλληλα το ενδιαφέρον αστυνομικό βιβλίο...
Φυσικά πρέπει να βγείς για τα εβδομαδιαία ψώνια,
σιγουρα πρέπει να πληρώσεις λογαρισμούς έγκαιρα,
(κρίμα που ο λογαριασμός της τράπεζας είναι πάλι στα μείον)
Αλλα...
εσύ αποφασίζεις,
εσύ
τί και πώς συμβαίνει!
Όμορφη και πολύτιμη ελευθερία!
Αναπνέω βαθιά και νοιώθω ξανά ζωντανή!
Μακάρι να μπορώ να επαναφέρω αυτή την αίσθηση
όταν μιάζουν όλα και όλοι να είναι εναντίον μου,
όταν τρέχω να προλάβω να είμαι έγκαιρη σε ραντεβού,
όταν είμαι στρεσσαρισμένη γιατί θέλω να είμαι η καλύτερη
μαμά του κόσμου,
κόρη και αδερφή του κόσμου,
υπάλληλος,
συνάδελφος,
φίλη,
ενοικειάστρια,
... γυναίκα!
Όμως σήμερα.
αυτήν την ηλιόλουστη μέρα,
αναπνέω το ανάλαφρο της ζωής,
νοιώθω καλά,
ακούω την αγαπημένη μου μουσική,
και χαίρομαι την στιγμή!
