Η δύναμη της συνήθειας ειναι τεράστια.
Μας κάνει να βλέπουμε πράγματα εκεί που έχουν φύγει προ πολλού.
Να μη βλέπουμε άλλα που μας ενοχλούσαν κάποτε πολύ, δε μπορέσαμε να τα λύσουμε ολοκληρωτικά και τους δώσαμε μια πρόχειρη λύση. Μηδεν μονιμότερο του προσωρινού...
Αλλάζουν τα πράγματα και δε το συνειδητοποιούμε παρά με δυσκολία. Μετά από καιρό.
Άλλα παραμένουν μόνιμα τα ίδια. Οχι γιατί μας ικανοποιούν, παρά γιατι δεν λυνονται όλα μαζί και ως συμβιβασμό ανάμεσα στα "θα ηθελα" και στα "μπορώ". Ως ανθρώπινη ανάγκη για να μη τρελαθεί ο νους, βλέποντας ολα όσα δεν λειτουργούν.
Θέλω να διαλέγω τί βλέπω. Δε με ενδιαφέρει αν υπάρχει εκεί ή όχι. Δεν με ενδιαφέρει αν η συνηθεια μου το κρύβει ή το επαναφέρει.
Αν με ενοχλεί, σβήνω ενστικτωδώς την μνήμη του στις εγκεφαλικές θέσεις.
Αν μου αρέσει, του δίνω τροφή, στέλνω περισσότερο ρευμα στα διπλώματα του μυαλού.
Το νοιώθω με όλο μου το σώμα.
Καλημέρα J.
