Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.
Πάλι με κρατά παγιδευμένη αυτή η λέξη.
Και δεν λέει να βγει από το μυαλό μου από τότε που την άκουσα ξανά πριν πέντε λεπτά.
Πόσο είναι σε θέση να φέρνει τα πάνω κάτω.
Να με επηρεάζει, να την νιώθω, να με συνεπαίρνει.
Να με σηκώνει να αιωρούμαι εκατοστά ψηλότερα από το πάτωμα.
Να με κουβαλά απαλά εκεί που εκείνη θέλει, να με χαϊδεύει, να την χαϊδεύω, να μου χαμογελά με νόημα, να γεμίζει την ανάμνησή μου με μυρωδιές, να απαιτεί και να κυριεύει όλες τις αισθήσεις μου.
Πάλι με κρατά μαγεμένη αυτή η λέξη. Αυτή και τα αδερφάκια της που πάντα την συνοδεύουν στον δρόμο προς τα αυτιά μου. Μια μαγεία που αν μπορούσε θα ήθελα να ήταν όλη η ζωή μου. Μια τέτοια γλυκιά μαγεία...
Καληνύχτα όνειρο, καληνύχτα μαγεία...
