Είναι αλήθεια ότι όσο περισσότερο καιρό μένεις σε μια δουλειά, τόσο λιγότερο παραγωγικός γίνεσαι;
Δεν ξέρω αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι...
Φυσικά όταν είσαι καινούργιος, όσο δεν ξέρεις τα κατατόπια προσπαθείς και δίνεις τα 250% των δυνατοτήτων σου. Το ξερω ότι η σκάλα δεν μπορεί λογικά και με βάση των μαθηματικών να ξεπεράσει το 100, αλλά έτσι τουλάχιστον βιώνεις την παρουσία σου και το επαγγελματικό σου ενδιαφέρον στην αρχή...
Σιγά σιγά σε μαθαίνουνε, σιγά σιγά μαθαίνεις, τις διαδικασίες, τα μέσα, τους ανθρώπους, τους ρυθμούς και λειτουργείς ανάλογα. Από καιρό εις καιρό αλλάζουν κάποια πράγματα, αλλά μαθαίνεις και συνηθίζεις πάλι γρήγορα πλέον.
Όμως... κάποτε φτάνει ένα σημείο από το οποίο αρχίζεις (καλή ώρα εγώ τώρα) και διεκπεραιώνεις προσωπικά θέματα εν ώρα εργασίας. Αρχικά δεν είναι και τίποτε, ένα τηλεφωνηματάκι για να ελέγξεις ένα ραντεβού, λίγο online banking, ένα email με βαρύ attachment, ένα αρχείο πολλών σελίδων, δεν έχεις και τόσες λευκές σελίδες στο σπίτι...
Ε και τι έγινε σκέφτεσαι, σε σχέση με όλη αυτήν την δουλειά που κάνω, τι είναι και δυο/τρεία λεπτά που ασχολούμαι με κάτι άλλο, πες πως πήγαινα για ένα τσιγάρο, πες πως βρισκόμουνα στην τουαλέτα...
Αλλά χωρίς να το καταλάβεις φτάνεις στο σημείο να επιβαρύνεις μόνιμα τον υπολογιστή σου με "περίεργα" προγράμματα για να κατεβάζει αρχεία από το internet, χρησιμοποιείς αναλώσιμα της εταιρίας, παρατάς την δουλειά να συσσωρεύεται και προτιμάς μια μακριά συζήτηση κουτσομπολιού με ένα άλλο συνάδελφο, κτλ κτλ κτλ.
Τι μπορεί αλήθεια να σου ανοίξει τα μάτια πριν είναι πολύ αργά;
Πώς θα αντιδράσεις πριν πνιγείς όχι μόνον εσύ αλλά και ολόκληρη η ομάδα γιατί δεν συμβάλεις;
Γιατί ότι κάνεις δεν επιρρεάζει μόνον εσένα και το ξέρεις.
Ακόμα και αν τώρα επιλέγεις να το αγνοείς.
Κάπου διάβασα ότι η παραγωγικότητα επιρρεάζεται διαφορετικά από φύλλο σε φύλλο όταν κάποιος πρέπει να δουλέψει σε μια ομάδα.
Η παραγωγικότητα μιας γυναίκας αυξάνει κατά 19% στην ομάδα, ενός άνδρα μειώνεται κατά 20%.
Βλέπεις λοιπόν το πρόβλημά μου;
Όσο και να προσπαθήσω στην καλύτερη περίπτωση έχουμε 1% υπόλοιπο, πόσο μάλλον τώρα...
Τι λές υπάρχει ακόμα ελπίδα να συνέλθεις; Σε χρειαζόμαστε.
