Δεν έχω διάθεση για τίποτε. Δεν θέλω ούτε και να γράψω, ούτε και να ανάψω το καλοριφέρ γιατί κρυώνω, ούτε να ξεπλύνω πιάτα από το βραδυνό, ούτε να κάνω τα λίγα βήματα που με χωρίζουν από το κρεβάτι μου, ούτε να ανάψω το κουμπί της τηλεόρασης, ούτε να σηκώσω το τηλέφωνο, ούτε, ούτε, ούτε.
Ποιός ο λόγος να μην το παραδεχτώ; Για ποιόν να υποκρίνομαι; Αύριο είναι μια καινούργια μέρα, μάλλον πάλι θα δουλέψει το μηχανάκι στις επιθυμητές ταχύτητές του. Σήμερα, τώρα, αυτό το βράδυ,
αρκεί
basta
es reicht. Άδειες οι μπαταρίες. Game over (για την ώρα)...
