Ο Πινόκιο με τον γερο Τζεππέτο στην απόδραση απο τον Φαλαινοκαρχαρία που τους ειχε καταπιει ζωντανους.
Και ο Οδυσσεας όπως τον έχει "καταπιει" η ιστορια του Πινόκιο.
Του ξυλινου κουκλου στην αναζήτηση περιπετειών, των οριων του, της εξελιξης.
Στην αναζήτηση της γαλάζιας νεραιδας, για να του πραγματοποιησει την μέγιστή του επιθυμια.
Να γίνει ένα πραγματικό αγοράκι.
Πόσοι και πόσοι ψάχνουμε απελπισμένα την νεραιδα, να μας πραγματοποιήσει τις επιθυμιες μας; Εκείνη, γιατι εμείς νοιωθουμε μικροι, ασημαντοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Χωρις μαγεια, χωρις κολπα.
Εκείνη μπορεί, έτσι απο την μια στιγμή στην άλλη. Να αλλαξει τη ζωή μας, να την φέρει επιτέλους εκει που την ευχόμαστε, γιατι δεν τολμουμε να την αλλάξουμε εμεις.
...
Και τα συννεφα ασπρα και παχια, αιωρουνται πισω απο την εκκλησία, σε μια συνεχή κίνηση, στον γαλανο ουρανό.
Γαλάζια νεράιδα, γαλάζιος ουρανός, γαλάζια θάλασσα...
Συμπτωση που σε όλα οσα με κάνουν να ονειρευομαι κατι το γαλαζιο βρισκεται;
