Είχα πρόθεση να γράψω σήμερα την συνέχεια της ιστορίας.
Το ήθελα αλλά έκανα ένα μοιραίο λάθος.
Ήπια τρώγοντας το βραδινό ένα ποτήριο κόκκινο κρασί και τα βλέπω τώρα όλα διπλά.
Για να δούμε, μήπως το μυαλό αρκεί... για ένα ποιηματάκι;
Ας δοκιμάσω λοιπόν....
Νιώθω σαν την Μαρία Παναγιωταρά
τρέχω παντού,
συνέχεια τρέχω
αλλά πολλά δεν προλαβαίνω
Νιώθω συχνά πως δεν αρκώ
στο σπίτι
στην δουλειά
και άλλοτε πάλι πως τα καταφέρνω
Δεν θέλω την λύση από τους άλλους
έτοιμη,
χωρίς την άποψή μου,
πρόταση βοήθειας θα ήθελα και παρέα
Ζω όμως
ζω όπως εμένα μου αρέσει
και έχω εγώ η τυχερή
τον πιο όμορφο άνθρωπο στο πλάι μου
Τον Οδυσσέα :-)
