Κατά καιρούς έτυχε κάποιοι να σχολιάσουν το γεγονός ότι βάζω φωτογραφίες του παιδιού μου, ή γράφω το πρόγραμμά μας, υπενθυμίζοντάς μου ότι το internet είναι ένας «πονηρός» τόπος όπου κανείς θα πρέπει να προσέχει για το εαν και κατά πόσο παρέχει προσωπικά στοιχεία.
Συμφωνώ θεωρητικά. Στην πράξη με θεωρώ τόσο ασήμαντη και δεν το λέω για να κοκετίσω. Σίγουρα ισχύει άμα κανείς σκεφτεί τον αριθμό των ανθρώπων στην γη (δεν είναι 6,519 δισεκατομμύρια;) που το θεωρώ απίθανο να ασχολείται κανείς με τα προσωπικά μου στοιχεία.
Όμως τελικά άμα συμβεί τίποτε «περίεργο», και κάποιος χρησιμοποιήσει χωρίς την άδειά μου ή παραποιήσει φωτογραφίες του παιδιού δεν θα είναι κρίμα;
Και ποιός μπορεί να ορίσει το μέγεθος των συνεπειών;
Ποιός γονέας θα δεχόταν το ρίσκο;
Αποφάσισα να πάρω στα σοβαρά την ευθύνη που έχω να προσέχω και να μην παρέχω τόσο «απλόχερα» και με αφελή τρόπο προσωπικά δεδομένα του παιδιού.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν δυσκολεύουν τα πράγματα, χρειάζομαι την «παρουσία» του στο blog για να νιώθω καλύτερα και να παίρνω κουράγιο...
Δεν είμαι όμως διατεθειμένη προκειμένου να ανεβεί η δικιά μου η διάθεση, να βάλω ένα παιδί σε κίνδυνο.
Κρίμα που ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, αλλά τώρα που το συνειδητοποίησα ίσως μια αλλαγή πορείας να είναι καλύτερα για όλους μας...
