«Τίμο την πιστεύεις;» ρώτησε η Μαρία Ρίζου τον συνάδελφο στα δεξιά της, κατεβαίνοντας τα σκαλιά της μονοκατοικίας.
«Μα που πήγε πάλι;»
«Ποιός;»
«Όχι ποιός, τι»
«Tι;» απόρησε εκείνη σίγουρη πως δεν καταλάβαινε πλέον τίποτε.
«To χαμόγελο... Που πήγε πάλι το χαμόγελο από το πρόσωπό σου θα ήθελα να μάθω»
«Αχ Tίμο...» άρχισε η Ρίζου μαλώνοντας στα αστεία τον καλό της άγγελο. «Tι λές, μας είπε η Elena την αλήθεια;»
«Τι να σου πω; Εγώ πάντως την πιστεύω και νομίζω πως δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε αποδείξεις που να στηρίζουν την ιστορία της.» απάντησε χαμογελώντας ο Τίμος Κωσταντινίδης.
Ήταν δυνατόν να μην την πιστέψει ο Τίμος; Η Elena Stefanova, μέλλουσα φοιτήτρια Γερμανικής και αρχαίας Ελληνικής φιλολογίας ήταν ένα όμορφο ξανθό κορίτσι από την Ουκρανία και είχε τα πιο απίθανα μάτια που είχε δει ποτέ η επιθεωρητής στην ζωή της. Από το κέντρο κάθε μπλε σκούρας ίριδας ξεκινούσαν ακτινωτά προς τα έξω κάτασπρες γραμμώσεις δίνοντας την αίσθηση μιας λεπτής ραγισμένης επιφάνειας πάγου που επιπλέει στο νερό μιας λίμνης το χειμώνα. Ήταν φανερό ότι ήξερε ποια αντίδραση προκαλούσε στους άλλους αυτή η ασυνήθιστη χρωματική συγκαιρία και δεν δίσταζε να την χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό της. Αντίθετα από την πλειονότητα του κόσμου που αποφεύγει ενστικτωδώς την σταθερή ματιά ξένων, δεν επιχείρησε ούτε για κλάσματα δευτερολέπτου να στρέψει το βλέμμα της προς κάποια άλλη κατεύθυνση.
Η Μαρία Ρίζου ήταν σίγουρη πως ο συνδυασμός αυτών των πανέμορφων ματιών, με τα ανοιχτόχρωμα μαλλιά, το αρμονικό και χωρίς το μηδαμινό ελάττωμα δέρμα, τα αχνά ροζ γεμάτα χείλη στην βάση μιας μικρής και ελάχιστα καμπύλης μύτης ασκούσαν σε όλους τους άνδρες, και όχι μόνον αυτούς από την χώρα της καταγωγής της, έντονη έλξη.
«Και ένας άνδρας που είναι διεγερμένος σεξουαλικά, είχε προσωρινά μειωμένη ικανότητα να βγάλει συμπεράσματα βασιζόμενος μόνον στην λογική.» σκέφτηκε και θυμήθηκε ο,τι είχε ακούσει κάποτε σε μια επιστημονική εκπομπή στο ραδιόφωνο.
«Γιατί εσύ Μαρία δεν νομίζεις ότι είναι πιθανό;» ρώτησε εκείνος βλέποντας τον μοφθασμό διαφωνίας στο πρόσωπό της.
«Τι να σου πω; Το φαινόμενο του Stalking, παρόλο που δεν ξέρω παραδείγματά του στην ελληνική πραγματικότητα, δεν μου είναι άγνωστο. Το να ενοχλεί κάποιος, για τον άλφα ή βήτα λόγο κάποιον άλλο με την παρουσία του, με απανωτά τηλεφωνήματα, συνεχή επαφή με μέλη της οικογένειας είναι ίσως υπερβολικό, αλλά δεν διώκεται. Όμως εάν αυτό γίνεται από κάποιον ξένον που παρακολουθεί και προσβάλει με εμμονή την ιδιωτική σφαίρα εκείνου που αποτελεί αντικείμενο του ενδιαφέροντός του τότε είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένας Stalker επιχείρησε τον τραυματισμό ή και την δολοφονία. Το πιο γνωστό θύμα ήταν ο τραγουδιστής και συνθέτης John Lennon των Beatles.»
«Nαι ξέρω και το θεωρείς απίθανο να είχε κάποιος εμμονή με την Βασιλική Λέκα; Από ότι μας είπε η Elena η Λέκα ήταν συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Αποκλείεις να ενόχλησε κάποιον η επιτυχία της ή να την ερωτεύτηκε και να το έβαλε αυτοσκοπό να την γνωρίσει; Γίνονται θύματα του stalking άραγε μόνον άτομα που στέκονται στην δημοσιότητα;»
«Δεν ξέρω με σιγουριά αλλά υποθέτω πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς γνωστός. Δηλαδή, εάν πιστέψουμε αυτά που μας είπε η Elena, κάποιος ενοχλούσε εδώ και 4 μήνες την Βασιλική Λέκα με τηλεφωνήματα, με το να της στέλνει γράμματα και δώρα. Πέρασαν 2 με τις 3 μήνες μέχρι να καταλάβει πως είχε γίνει στόχος κάποιου. Στην αρχή την κολάκευε το ενδιαφέρον του αναγνωστικού της κοινού, αλλά όταν άρχισε κάποιος να παρακολουθεί τα παιδιά της στο δρόμο για το σχολείο και το νηπιαγωγείο κατάλαβε πως η κατάσταση είχε πλέον υπερβεί κάθε όριο. Άρχισε λοιπόν να αποφεύγει τις εξόδους από το σπίτι. Όταν δεν κατάφερνε να αποτρέψει κάποιο ραντεβού, π.χ. με ένα γιατρό ή τον εκδότη της, ήταν τόσο ανήσυχη που κάθε πέντε λεπτά τηλεφωνούσε για να ρωτήσει εάν συνέβη τίποτε στα παιδιά και προσπαθούσε βεβαίως να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την αντίδρασή της την στιγμή του ατυχήματος με το αυτοκίνητό μου στο φανάρι. Από την άλλη την πλευρά δεν το θεωρείς πιθανό να επιδιώκει η...»
«Η ωραία Elena ;» πρόσθεσε ο Τίμος Κωσταντινίδης παιχνιδιάρικα αποφασισμένος να την κάνει να ξαναχαμογελάσει.
«Ναι, η ωραία Εlena Stefanova» είπε και εκείνη καλοδιάθετα «Αποκλείεις να προσπαθεί η ωραία Εlena να στρέψει την προσοχή μας μακριά της; Δεν αμφιβάλω ότι μια τόσο όμορφη κοπέλα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει την εξίσου όμορφη και πλούσια φαντασία της» κατέληξε η Ρίζου, σχεδόν ταυτόχρονα μόλις αναγνώρισε τις σιλουέτες των παρκαρισμένων αυτοκινήτων τους στο πεζοδρόμιο της απέναντι πλευράς του δρόμου.
«Δεν το αποκλείω αλλά μπορούμε να το ελέγξουμε. Τυχόν δώρα ή και γράμματα μπορεί και να μην τα κράτησε η Βασιλική Λέκα, αλλά αν κάποια νούμερα ανάμεσα στα στοιχεία σύνδεσης του τηλεφώνου επαναλαμβάνονται συχνά χωρίς να ανήκουν σε γνωστούς ή φίλους, τότε έχουμε κάτι με το οποίο μπορούμε να αρχίσουμε την έρευνά μας. Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να βρούμε σε ποιον ανήκει ένα συγκεκριμένο τηλεφωνικό νούμερο. Αρκεί μόνον να έχουμε στα χέρια μας μια δικαστική εντολή που να αναιρεί το απόρρητο του ταχυδρομείου»
«Από πότε αφήνεις τέτοια μικροπράγματα να σου δυσκολεύουν την ζωή;» ρώτησε η επιθεωρητής ανταποδίδοντας το παιχνιδιάρικο ύφος του συναδέλφου της, Τίμου Κωσταντινίδη.
«Μικροπράγματα; Πρόσεξε να μην σε ακούσει ο φίλτατος κος Νίκος Ματθαίος» είπε εκείνος και της έκλεισε το μάτι.
...
