Λέω, δεν πειράζει.
Λέω, μα καλά δύσκολο είναι;
Λέω, μην στεναχωριέσαι και μόνη μου τα καταφέρνω.
Λέω, δεν είμαι κοριτσάκι που να φοβάται μην του χαλάσει το μανικιούρ.
Λέω, λέω, λέω....
Κάνω, κάνω, κάνω
μερικά έρχονται βολικά
μερικά έρχονται δύσκολα
μερικά με βασανίζουν
μερικά με φοβίζουν, και τα αφήνω για αργότερα
μερικά γκρεμίζονται πάνω από το κεφάλι μου
Αργότερα θα κοκκετίζω με το γεγονός
αργότερα θα σκάω στα γέλια που ήμουν τόσο ηλίθια
αργότερα θα βάζω σκοπό να μην επαναλάβω τα επικίνδυνα
αργότερα θα παραβλέπω τα στραβά
αργότερα θα έχω συνηθίσει και αυτό το γκραζουνισμένο έπιπλο
αργότερα
Αλλά τώρα...
τώρα μου πονάνε οι καρποί από το βίδωμα
ενός ρολό που επιμένει να μην θέλει
να λάβει την θέση του εκεί που εγώ θεώρησα απαραίτητη.
Τώρα τρέχει η μύτη μετά το γοερό κλάμα
Ένα κλάμα που αντηχεί ιδιαίτερα δυνατά σε ένα άδειο διαμέρισμα.
Σε επιθύμησα πολύ
Είναι καιρός να ξαναγυρίσεις μωρό μου.
Ήθελα να τα έχω εδώ στην επιστροφή σου
όλα όμορφα.
Όλα όμορφα για σένα.
Αλλά τελικά νομίζω πως όταν γυρίσεις, μάλλον εσύ θα με ομορφύνεις ξανά.
Καληνύχτα μωρό μου και όνειρα γλυκά...
