Στον δρόμο της επιστροφής προσπάθησε να συγκεκριμενοποιήσει την αίσθηση που της άφησε ο Θοδωρος Νικολοπουλος. Εlementery Mr. Watson θύμισε στον εαυτό της. Θα άρχιζε από τα άπλα και θα συνέχιζε με τα δυσκολότερα.
Τι ήταν απλό; Η εξωτερική εντύπωση.
Ο Νικολόπουλος ήταν γύρω στο 1.80, μάλλον κάπου στα τριάντα, με αραιή τριχοφυΐα ήδη στους κροτάφους, χωρίς πρόβλημα βάρους, ούτε ιδιαίτερα όμορφος, ούτε ιδιαίτερα άσχημος, ούτε ιδιαίτερα συμπαθής, αλλά ούτε ιδιαίτερα αντιπαθής. Θα τον περιέγραφε ως άχρωμο και άγευστο.
Άοσμο; Σίγουρα όχι. Δεν ήταν ότι από αυτόν τον άνθρωπο ερχόταν ένα σύννεφο κολόνιας, σαπουνιού ή αποσμητικού. Ούτε αντίθετα μύριζε απωθητικά. Η λέξη που θα το χαρακτήριζε καλύτερα ήταν ότι "ευωδίαζε". Ευωδίαζε κάτι απροσδιόριστα ευχάριστο, γλυκό και συνάμα όξινο, δροσερό, γήινο. Σίγουρα το θέμα αν μια μυρωδιά κάποιου βιώνεται από κάποιον άλλο θετικά ή αρνητικά είναι θέμα χημικών αντιδράσεων και βγαίνει εντελώς διαφορετικό συμπέρασμα από άτομο σε άτομο. Αλλά ίσως από προαίσθηση, ίσως επειδή οπτικά δεν είχε τίποτε να προσφέρει ο Νικολοπουλος, ίσως επειδή είχε διαβάσει τα κείμενα των Chat και ήξερε ότι και οι δυο έπαιρναν πρωτοβουλία στο ερωτικό παιχνίδι συμπέρανε το είδος της γοητείας που έπρεπε να ασκούσε στην Δήμητρα Ζησοπουλου.
Και έπρεπε να το παραδεχτεί. Το υπόλοιπο της μυρωδιάς που πλανιόταν ακόμα στον κρύο αέρα του αυτοκινήτου της ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο, τόσο που εθελοντικά άφηνε σβηστή την θέρμανση προκείμενου να παρατείνει την παρουσία της όσο γινόταν περισσότερο.
Και να που έφτασε στα δυσκολότερα...
Δεν ήταν αυτός που επιδίωκε την σχέση εξ αποστάσεως. Είχε προτείνει στην Ζησοπούλου να μετακομίσει στην Χαλκίδα, εκείνη δεν ήθελε. Μίλησε για την θλίψη της Ζησοπουλου, άλλα που ήταν η δικιά του για τον θάνατο της φίλης του; Δεν διέκρινε τίποτε στο πρόσωπό του. Ήξερε ότι αυτό δεν σήμαινε τίποτε. Ένας άνδρας μπορεί να σφαδάζει στον πόνο, κυριολεκτικά ή ψυχικά, χωρίς να αφήνει να τον προδώσει η ελάχιστη εξωτερική ένδειξη. Μερικοί άνδρες είναι έτσι διαπαιδαγωγημένοι, προγραμματισμένοι. Και να θέλουν δεν μπορούν να δείξουν τα συναισθήματά τους. Ήξερε έναν τέτοιο άνδρα πολύ καλά, ήταν κάποτε παντρεμένη με έναν από αυτό το είδος. Όμως ο Νικολοπουλος αντέδρασε στο τηλεφώνημά της λεκτικά ξαφνιασμένος. Σήμερα ήταν ψύχραιμος.
Είχε χρόνο να συνειδητοποιήσει το γεγονός μέσα σε μια μέρα; Από το Σάββατο μέχρι την Κυριακή; Ή μήπως ήταν η αρχική του αντίδραση προσποίηση; Σε αυτήν την περίπτωση, δε θα έπρεπε λογικά τώρα να συνέχιζε την προσποίηση; Δεν ήταν σίγουρη για αυτό, όμως η έμφαση με την οποία είπε ψέματα, ότι δεν ζήλευε το θύμα δεν έδινε και μια ιδιαίτερη αξιοπιστία στα λόγια του.
Κάτι άλλο όμως την έκανε να αναρωτιέται. Πήγε τελικά η Ζησοπουλου το αυτοκίνητο στο συνεργείο το πρωί της μερας του ατυχήματος; Αν ναι, γιατί ο Αριστοτέλης Μαύρος δεν της το είπε; Στην λίστα των τηλέφωνων ήταν αποθηκευμένο το νούμερό του, άρα τον πήρε τηλέφωνο. Δεν τον βρήκε; Μίλησε με κάποιον άλλο;
Και το θέμα των blog; Η ιστορία του Νικολόπουλου με τους ιδιαίτερα ενοχλητικούς Blogger στα chat που την πιέζουν να τους δώσει το τηλέφωνο ήταν ή αποτέλεσμα της ζήλιας του ή προσπάθεια να φέρει την προσοχή σε κάποιον άλλο. Τα chat που είχε διαβάσει στην αναφορά της σήμανσης, δεν είχαν καμιά ένδειξη πίεσης.
Έπρεπε οπωσδήποτε να έρθει σε επαφή με την συμφοιτήτρια του Νικολόπουλου και να διασταυρώσει τα ειπωθέντα.
Άναψε τη θέρμανση του αυτοκινήτου, έβαλε το αγαπημένo της CD να παίζει και συνέχισε το δρόμο της επιστροφής.
...
Έδωσε στον θυρωρό του αστυνομικού τμήματος τα χαρτιά από το συνεργείο με την λίστα των ανταλλακτικών της συντήρησης. Του ζήτησε να τα στείλει στον υπεύθυνο που έλεγξε το αυτοκίνητο. Το φαξ της τροχαίας δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας. Το αυτοκίνητο είχε κομμένο σωληνάκι όχι κακοβαλμένο ή αποσυνδεμένο. Δεν μπορούσε να προσδιορίσει παρόλα αυτά τον λόγο που την έκανε να επιμένει να ερευνά προς αυτήν την κατεύθυνση. Ήξερε όμως ότι έπραττε σωστά αν άκουγε αυτή την μικρή φωνούλα μέσα της που επέμενε να στρέφει την προσοχή της στο συνεργείο και στον Αριστοτέλη Μαύρο.
Την ίδια στιγμή εκτύπωνε το φαξ στο διαμέρισμα της επιθεωρητού Ρίζου την δεύτερη σελίδα της αργοπορημένης νεκροψίας. Η πρώτη σελίδα ήταν η επίσημη αναφορά του παθολόγου Αποστόλου. Η δεύτερη ήταν χειρόγραφη και είχε τον τίτλο Απόδοση για μη μυημένους στα μυστικά της ιατρικής, π.χ. την αστυνομία. Η Μαρία Ρίζου θα σήκωνε όταν το διάβαζε αργότερα, τα φρύδια της εις ένδειξη παραίτησης... Το είχε πλέον πάρει απόφαση, μερικοί ανθρώποι είναι και παραμένουν ασυμπάθιστοι.
Ο Αποστόλου έγραφε πως ο θάνατος της Δήμητρας Ζησοπουλου ήταν ακαριαίος. Πέντε σπασμένοι σπόνδυλοι της αριστεράς πλευράς του θώρακα τρύπησαν τον πνεύμονα και την καρδιά, τα όργανα που κανονικά θα έπρεπε να προστάτευαν.
Κατά τα άλλα συνέχιζε ο παθολόγος στο τριών εβδομάδων έγκυο πτώμα βρήκα μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιδιομορφία. Τα γεννητικά όργανα είχαν ενδείξεις πρόσφατων φλεγμονών. Οι φλεγμονές τέτοιου είδους είναι συνήθεις επιπτώσεις έντονων ή βίαιων σεξουαλικών επαφών.
-Συνεχίζεται-
ΥΓ. H ιστορία και τα πρόσωπα της αστυνομικής ιστορίας είναι φανταστικά και ουδεμία ομοιότητα έχουν με καταστάσεις και πρόσωπα της πραγματικότητας.
