Eύκολη ζωή

Ποιός άραγε μπορεί πλέον να πιστέψει μια τέτοια πρόταση; Πώς μπορεί κανείς να αποδεχτεί την αλήθεια της; Που να βρει τον χρόνο άλλωστε να το καλοσκεφτεί; Έτσι στο κυνήγι των αναγκών, στο τρέξιμο για την πραγματοποίηση όλων αυτών των δραστηριοτήτων που είναι καταχωρημένοι στην ατζέντα, των δρομολογημένων και μη. Εκεί που δεν έχει ούτε χρόνο για δεύτερη αναπνοή, για δεύτερη ματιά, για δεύτερη σκέψη πέρα από τις απαραίτητες για την επόμενη κίνηση, την επόμενη δουλειά.
"Είναι εύκολη η ζωή", θα σου πω, και εσύ θα γελάσεις ειρωνικά...
"Είναι εύκολη για σένα", θα μου πεις, "γιατί δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις τις αλληλοεπιδράσεις των γεγονότων. Πως το ένα, ακόμα και το ασήμαντο επηρεάζει κάτι άλλο πολύ μεγαλύτερο και ίσως για τα μάτια σου εντελώς άσχετο με εκείνο το μικρό. Πως μια έξυπνη κίνηση σε αυτόν τον τομέα καλυτερεύει τις προοπτικές σου σε ένα άλλο. Πως μια λανθασμένη αντίδραση κάπου αλλού σε φρενάρει σε άλλα σχέδια και ούτω καθεξής."
Ναι, ναι δεν αμφιβάλω, τα πιστεύεις αυτά που λες, δεν προσπαθείς να με περιπλανήσεις, ούτε και να κάνεις τον παντογνώστη. Όμως αν κάποτε βρεις λίγα δευτερόλεπτα, δοκίμασε να κάνεις το εξής παιχνίδι σκέψης.

Σκέψου να ήταν όλη η ζωή ένα παιχνίδι αγάπης και ο λόγος παρουσίας μας σε αυτόν το πλανήτη να ήταν πως να μάθουμε να συμμετάσχουμε καλύτερα στο παιχνίδι αυτό. Να μετρούσαμε τον πλούτο και την επιτυχία μας, σε μονάδες αγάπης που δώσαμε και λάβαμε. Να αξιολογούσαμε την σημασία μας, με βάση την στοργή και το ενδιαφέρον που προσφέραμε. Να μαθαίναμε να αγαπούσαμε ακριβώς όπως το κάνουμε για τους άλλους - χωρίς σκέψεις κέρδους ή λογικές αιτιολογίες - και τον ίδιο τον εαυτό μας...



"Ε ναι, τότε ναι", είμαι σίγουρη θα ξέσπαγε από μέσα σου. "Αν αυτή είναι πραγματικά η ζωή και το νόημά της... τότε είναι αδιαφιλονίκητα μια εύκολη ζωή".
"Έτσι είναι αν έτσι το θελήσεις" θα σκεφτόμουν τότε εγώ όσο θα σου ευχόμουν
"καληνύχτα ψυχή μου..."