στην καρδιά χρόνια ξεχασμένο
τσιμπάς με επιμονή εσύ
και εγώ αντιδρώ ενστικτωδώς χωρίς επιλογή
Θα σταματήσεις ποτέ αλήθεια
όταν το σώμα μου μεταλλάξεις;
Αγκάθι σαν και εσένα εμένα την ίδια.
Αυτή είναι η λύση που διατάζεις;
Ή μήπως δεν είσαι εσύ αλλά εγώ
αυτή που σε κρατά σφιχτά και δεν σε αφήνει
από συνήθεια, από φόβο,
ότι τάχα μόνη της δεν μπορεί να ζήσει;
Παλιό αγκάθι σκαλωμένο
στην καρδιά χρόνια ξεχασμένο
σκάψε, την έξοδο να βρεις προσπάθησε
βρες άλλον να ενοχλείς, αυτή εδώ "αρκεί" λέει, το αποφάσισε.
