Mια φορα και ενα καιρο ηταν ενα ποταμάκι
που ονειρευοτανε να βρει την θάλασσα
η μαμα του ελεγε "μικρο μου παιδάκι
κατσε παρεα μου μην ψαχνεις αλλα πράγματα
Εδω λίγο ειναι το νερό σου
εδω ξερεις καθε φυτό
της οχθης και της κύτης σου
και εισαι ησυχο και καθαρό
Οι βατραχοι, οι παπιες ολα οικεία
εδω εχεις μια συγκεκριμμενη αξία
στην θαλασσα ποια η θέση σου
σιγουρα θα κανεις το κέφι σου
αλλά θα χαθείς
θα διαλυθείς
δεν θα ξερουμε πλεον στο μεγαλο όλο
ποιος εσυ εισαι και παρόλο
που συνεχεια παντα θα ταξιδεύεις
μια απο δω, μια απο εκεί
ποτε δεν θα γαληνέψεις
και καποτε σε μια αλική
θα καταλήξεις.
Αργα και σιγουρα θα εξατμιστείς
και μονο αλατι θα αφήσεις
πισω σου, εσυ, ο θαλασσοεραστής."
Και τοτε το ποταμάκι
αφου ακουσε τα λογια της μαμάς
εφτιαξε το μπογαλάκι
και πηρε φορα προς δυσμάς.
Εκει που ειναι οι ωκεανοί
το πολυ το νερο,τα δελφίνια
οι γλαροι οι θαλασσινοί
και τα αξεχαστα ταξείδια.
ΥΓ. Και μια μικρη γιορταστικη μουσικη υποκρουση απο τον Οδυσσεα.
ΥΥΓ. Καλη Πρωτοχρονια, ευτυχισμενο το 2006 και ολα τα τωρινα και τα επομενα :-)
