Ο Νίκος Ιωαννίδης επανέλαβε με την σειρά του στην επιθεωρητή αυτά που είπε ο εκδότης και συμφώνησε να της δώσει μια λίστα των ονομάτων αυτών που έλαβαν κακές κριτικές στα άρθρα του Κωστόπουλου. Το τελευταίο άρθρο θα γραφότανε για κάποιο καινούργιο εστιατόριο που άνοιγε στο κέντρο της πόλης. Οι κακές οι φήμες έλεγαν, ότι ήταν μια εικονική επιχείρηση προκειμένου να πλυθεί βρώμικο χρήμα. Ο Κωστόπουλος μυρίστηκε την ιστορία και αποφάσισε να το έχει ως θέμα του.
Το όνομα και η διεύθυνση του εστιάτορα δεν της έλεγαν τίποτε. Αφού έλαβε την λίστα των ονομάτων από τον αρχισυντάκτη επέστρεψε στο αστυνομικό τμήμα. Την έδωσε σε ένα συνάδελφο και ζήτησε να ερευνηθούν τα προσωπικά στοιχεία των ατόμων και να ελεγχθούν τα άλλοθί τους.
Για κάθε ενδεχόμενο ζήτησε από τον προϊστάμενο της να πάρει ένα συνάδελφο μαζί της και να πάνε μαζί στον εστιάτορα. Ο Ματθαίος ένιωσε δικαιωμένος που πάντα προσπαθούσε να την προστατεύσει και συμφώνησε.
Το εστιατόριο ήταν ακόμα στην φάση της ανακαίνισης. Μέσα πηγαινοερχόντουσαν εργάτες, υδραυλικοί με υδροσωλήνες στα χέρια, χτίστες διορθώνανε τους εσωτερικούς τοίχους, βαφείς. Στην μέση του χάους βρισκότανε ο εστιάτορας, Έκτορας Σιδερής, αισθητά σε στρες, να μιλάει στο κινητό δυνατά προκειμένου να υπερβεί την φασαρία και να τον ακούσουνε στην άλλη πλευρά της γραμμής, να παραγγέλνει δυο κιβώτια μιας άγνωστης για την Ρίζου μάρκας κόκκινου γαλλικού κρασιού.
Η Ρίζου και ο συνάδελφος συστήθηκαν αφού τέλειωσε το τηλεφώνημά του και η ανησυχία του Έκτορα Σιδερή πολλαπλασιάστηκε, μόλις άκουσε τον λόγο για τον οποίο ήρθαν να τον ερωτήσουν.
-Τι αυτοκίνητο οδηγείτε; ήταν η πρώτη ερώτηση της Ρίζου.
-Ένα Mercedes Vaneo.
-Και τι χρώμα έχει;
-Μεταλλικό μπλε.
-Κύριε Σιδερή, πρέπει να έρθετε στο αστυνομικό τμήμα για να μας απαντήσετε κάποιες ερωτήσεις και έχω την εντύπωση ότι θα χρειαστείτε και το δικηγόρο σας.
Μία ώρα αργότερα καθόντουσαν 4 άτομα συγκεντρωμένα στο γραφείο της Ρίζου. Ο Σιδερής με τον Δικηγόρο του, ο συνάδελφος και η επιθεωρητής.
-Kε Σιδερή, άρχισε η Ρίζου, γνωρίζατε τον κύριο Κωστόπουλο;
O Σιδερής κοίταξε πρώτα τον δικηγόρο του. Εκείνος του έγνεψε να απαντούσε την ερώτηση...
-Τον γνώρισα όταν ήρθε στο μαγαζί μου. Μου είπε ότι θα έγραφε μια κριτική για το περιοδικό. Θα έπρεπε να του μαγειρεύω διάφορα μενού, για να κρίνει την ποιότητα του φαγητού, αλλά δεν ήθελε να τα μαγειρέψω κάπου αλλού παρά στην κουζίνα του εστιατορίου. 'Όμως όπως είδατε ακόμα δεν έχω τελειώσει. Με έχουν φάει οι εργάτες και οι αναποδιές, όλο καθυστερήσεις βγαίνουν. Ο Κωστόπουλος δεν μιλιόταν.
Είτε μου μαγειρεύετε το μενού στην κουζίνα του εστιατορίου είτε θα γράψω κακή κριτική χωρίς να τα δοκιμάσω. Αν δεν καταφέρνετε μια απλή διαδικασία σαν αυτή που σας ζητώ, πώς θα τα καταφέρνετε στη καθημερινότητα της γαστρονομίας; Ή μήπως έχουν δίκαιο οι κακές οι γλώσσες και η μαγειρική παίζει δευτερεύον ρόλο στην επιχείρησή σας μου είπε κυνικά.
Να συνεχίσω;" ρώτησε αυτήν την φορά για όλους ακουστά τον δικηγόρο του.
-Συνεχίστε, δεν έχει νόημα να μπερδεύετε περισσότερο τα πράγματα, είπε ο δικηγόρος.
-Λοιπόν το βράδυ της Δευτέρας καραδοκούσα στον εκδοτικό οίκο πότε θα έρθει ο Κωστόπουλος. Είχα δωροδοκήσει τον υπεύθυνο του τηλεφωνικού κέντρου να ακούει τις συνδιαλέξεις και να με ενημερώσει, πότε θα τον καλούσανε να πάει.
Μόλις με είδε του είπα, πως οι εργάτες επιτέλους τελειώσανε τη κουζίνα και ότι ήμουνα τώρα σε θέση να του μαγειρέψω το μενoύ, μου ήταν πολύ σημαντικό αν μπορούσε να κάνει μια μικρή εξαίρεση. Μου απάντησε πως κατά βάση δεν κάνει ποτέ εξαιρέσεις, αλλά έτσι και αλλιώς δεν κατάφερε να τελειώσει το άρθρο του, αν το μενoύ ήταν καλό, θα μπορούσε να το συμπεριλάβει.
Τον πήρα στο αυτοκίνητό μου για να πάμε στο εστιατόριο, όπου μας περίμενε ο μάγειρας. Εγώ θα έκανα τον σερβιτόρο.
Όμως στο δρόμο άρχισε πρώτα να παραληρεί και σύντομα έχασε τις αισθήσεις του. Τρόμαξα, πανικοβλήθηκα, για αυτούς που δουλεύω δεν κάνει να μπλέκεται κανείς με αστυνομίες, δεν κάνει καλό στην υγεία, καταλαβαίνετε; ρώτησε και την κοίταξε με νόημα.
Η Ρίζου είχε αρχίσει να καταλαβαίνει.
Όταν μετά από 5, 10 λεπτά όχι μόνον δεν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, αλλά εξασθένισε υπερβολικά ο σφυγμός του, τον πήγα στο πάρκο και τον άφησα ανάμεσα στους θάμνους. Σε ένα καλάθι αχρήστων βρήκα ένα μπουκάλι ποτού. Έσπασα τον λαιμό του και του πλήγωσα με αυτό την κοιλιά, σκέφτηκα ότι έτσι θα έμπλεκα την υπόθεση με επιπρόσθετα ίχνη. Του αφαίρεσα όλα τα προσωπικά είδη προκειμένου να καθυστερήσει η αναγνώριση του πτώματος. Από τους συνέταιρους μου θα λάβω ένα μεγάλο ποσό μετά τα εγκαίνια. Το συμβάν μου άλλαξε τα σχέδια δραστικά, ήθελα να κερδίσω λίγο χρόνο για να πάρω τουλάχιστον αυτά τα λεφτά και να το σκάσω για την Αργεντινή.
-Kε Σιδερή συλλαμβάνεστε, ο δικηγόρος σας θα σας εξηγήσει γιατί.
-Συνεχίζεται-
