27 Φεβρουαρίου 2007

Κενό

Άδειο, τίποτε, κενό
της ψυχής σου το συρτάρι
μετά την βροχή ένα πρωινό
διαλύθηκαν όλα χωρίς αχνάρι

Δεν κοιτάς, δεν ακούς
δεν νιώθεις, δεν ξαφνιάζεσαι
δεν αγωνιάς, ανύπαρκτους οβολούς
μοιράζεις, χωρίς δυνάμεις διασκεδάζεσαι

Τέλος ή αρχή, ποιός ψάχνει
παρέα, τηλέφωνα, κόσμο δεν ζητάς
Τηλεόραση; και αυτό κουράζει
Μακάρι να μπορούσες κάθε στιγμή να προσπερνάς

26 Φεβρουαρίου 2007

5 Μπάλες

Η Astarte μου πέταξε απρόσμενα ξανά (γιατί έχω ξαναγράψει για 5 άγνωστα πράγματα) το μπαλάκι των 5. Καιρός λοιπόν να γράψω για 5 σημαντικές μπάλες στην ζωή μου. Μπόιγκ, μπόιγκ, μπόιγκ, μπόιγκ και μπόιγκ...

1. Χρώμα: Καφέ, Μπορντό
Υλικό: Δερματίνη, δέρμα
Βάρος: 510 - 625 gr
Χρήση: Μπάσκετ


2. Χρώμα: Κίτρινο
Υλικό: πλαστικό
Βάρος: 400 - 450 gr
Χρήση: Πόλο





3. Χρώμα: Άσπρο/μαύρο
Υλικό: Δερματίνη, δέρμα
Βάρος: 410 - 450 gr
Χρήση: Ποδόσφαιρο


4. Χρώμα: Άσπρο με κίτρινα γράμματα
Υλικό: πλαστικό
Βάρος: 30 - 40 gr
Χρήση: παιδικό παιχνίδι


5. Χρώμα: Καφέ, Μπορντό
Υλικό: Δερματίνη, δέρμα
Βάρος: 510 - 625 gr
Χρήση: Μπάσκετ

Απογοήτευση βαθιά

Γιατί βρε φίλε, φίλη;
Γιατί δέχεσαι την βοήθειά μου, αλλά δεν πληρώνεις το χρέος σου;
Γιατί πρέπει να αναγκαστώ να το υπενθυμίσω;
Γιατί δεν δίνεις ένα τέλος στην όλη ιστορία; Γιατί αφήνεις και περνούν χρόνια χωρίς να προτείνεις μια λύση;
Γιατί το δικό σου χάος είναι σημαντικότερο από το να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου ή η φιλία μας;
Και γιατί ακόμα και όταν σου το λέω, δεν αντιδράς άμεσα και ανάλογα με τις υποσχέσεις σου;
Θα μου πεις φταίω εγώ που άφησα να περάσουν 6 μήνες μέχρι να σε ρωτήσω.
Ναι φταίω, αλλά και εσύ τι έκανες στους 6 μήνες; Δεν ξέρω τι έκανες στο μυαλό σου, στην πράξη σε ρωτώ τι συνέβη; Τίποτε.
Πέρασε ένας χρόνος, στο υπενθύμισα, πριν 2 εβδομάδες πάλι. Τι συνέβη; Την Κυριακή μου είπες (σε ερώτησή μου) "αύριο στο γραφείο". Σήμερα με ρωτάς; "Γίνεται αύριο;"
Αμάν πια, αμάν.
Δεν μιλώ, λογικό να μην συμβαίνει τίποτε.
Το υπενθυμίζω ευγενικά ζητώντας δικιά σου πρόταση, τίποτε.
Το αναφέρω με δικές μου προτάσεις και ορισμένο χρονικό διάστημα, τίποτε.

Αμάν πια, μήπως έχω στο πρόσωπο μια ταμπέλα που να λέει...

"Μην με παίρνετε στα σοβαρά, τα χρήματά μου δεν μου αξίζει να μου επιστραφούν, οι υποσχέσεις που μου κάνετε δεν χρειάζεται να κρατηθούν;"

Αμάν πια, αμάν.

ΥΓ. Propetis είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβεις σε ποιόν απευθύνομαι και δεν θα μου στεναχωρηθείς. Από ότι ξέρω και εσύ στο συγκεκριμένο πρόβλημα "συνάδελφος" είσαι.

25 Φεβρουαρίου 2007

Χμμμ...

Όταν κάτι πάει στραβά, είναι πάντα λάθος άλλων.
Όταν ο οδηγός του αυτοκινήτου μπροστά σου δεν οδηγεί γρήγορα, είναι εκείνος άσχετος. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τις σκέψεις σου, είναι εκείνος χαζός. Αν κάποιος δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια και τα κατορθώματά σου είναι εκείνος ηλίθιος. Αν κάποιος δεν ζει ανάλογα με τις αρχές σου, είναι εκείνος περίεργος.

Γιατί κανενός δεν περνά από το μυαλό ότι δεν είναι οι άλλοι που έχουν περίεργους τρόπους αλλά ο ίδιος; Γιατί κοιτούν όλοι τα πάντα από την δικιά τους την σκοπιά; Γιατί είναι το δικό μας το συμφέρον και η δικιά μας πρόοδος σημαντικότερη από αυτή των άλλων; Γιατί είμαστε όλοι (ανεξαρτήτως αν μεγάλοι ή μικροί) εγωιστές;

Είναι ο εγωισμός μια απλή αντίδραση, ένστικτο ή μαθημένος τρόπος συμπεριφοράς;

23 Φεβρουαρίου 2007

Haiku

Συμπεριφορές
ξένων παιδιών ξεπέρνα
το δικό σου δες

...

Δεν αρκεί να θες
πρέπει να μπορείς και να
τους συμπαθήσεις

...

Όμορφη μέρα
επιστροφή άνοιξης
χειμώνος ήττα

22 Φεβρουαρίου 2007

Πρόκληση? Πρόταση


Εχθές διάβασα στο βιβλίο Asimov's Lecherous Limericks το επόμενο...
There once was a lecherous pianist
Of all, the most he-in' and she-inest.
To heighten his joy
He would only employ
Those girls he was told were agreein-est.

Στον σχολιασμό του Limerick ρωτά ο Isaac Asimov τον αναγνώση αν θα μπορούσε να κάνει καλύτερο Limerick έχοντας αυτή την πρώτη γραμμή ως δεδομένη...
There once was a lecherous pianist

Φυσικά και δεν άφησα την πρόκληση να περάσει απαρατήρητη και να η πρότασή μου.
There once was a lecherous old pianist
he was famous for using only his left wrist
The right was involved instead
deeply in young girls' silhouette
Inspite of his left one, what a great solist

Χμμμ, καλύτερο δεν είναι αλλά δεν πάβει να είναι μια άλλη ιδέα... :-)

20 Φεβρουαρίου 2007

Limerick #14

Ένα κορίτσι με αρχές από το Παλαιό Φαληράκι
έψαχνε χρόνια ματαίως να βρει ένα φιλαράκι
μέχρι που αποφάσισε
θύτης τελικά άμα είσαι
[είναι] χίλιες φορές προτιμότερο από θύμα των Greek kamaki

19 Φεβρουαρίου 2007

Τόσα πολλά ερωτηματικά πάλι...

Γιατί δεν λες "ναι";
Τι σε ενοχλεί;
Καπρίτσιο που δε λέει να σου περάσει;
Θυμάσαι "τρόπους" και "μεθόδους" άλλων;
Είναι όλα αυτά που νιώθεις δικά σου;
Έχει λόγο ο δισταγμός σου;
Είναι προαίσθηση ή συνήθεια;

Μακάρι να ήξερα τις μισές απαντήσεις από όλες αυτές τις ερωτήσεις...

Rosenmontag

Δευτέρα των Ρόδων
φανταχτερό λουλούδι
γέλιο κατά κόρων
αστείο τραγούδι

Δευτέρα των Ρόδων
ξένη, ψεύτικη φαντάζεις
χαρούμενη διάθεση όλων
επανειλημμένως παραμυθιάζεις

Δευτέρα των Ρόδων, τι άγχος...
Μια ζωή σε μια μέρα, προλαβαίνεις;
Δεν βοηθά όμως ούτε η μέθη ούτε ο χρόνος
και αύριο πάλι με ελπίδα θα προσμένεις.

18 Φεβρουαρίου 2007

Απίθανο;

Είναι δυνατόν να ακούσεις ένα τραγούδι και να μην να το χορταίνεις;
Είναι δυνατόν μια μελωδία να σε κρατά μαγεμένο και να μην μπορείς να ακούσεις κάτι άλλο;
Να σε έχει κυριέψει, να μην λέει να βγει από τα αυτιά σου, ακόμα και όταν έχεις σβήσει τα ηχεία προπολλού;
Μια απαλή μελωδία... ένα απλό κομμάτι με πιάνο, μια κιθάρα, ντράμς... άντε να έχει και λίγο μπάσο. ... τραγουδισμένο από μια όμορφη και ήρεμη γυναικεία φωνή.

Δυνατόν ή αδύνατον, αυτό συμβαίνει εδώ και δυο μέρες και βρίσκομαι "αιχμαλωτισμένη" μιας μελωδίας, ενός τραγουδιού για ένα "κόκκινο φανάρι" από το CD "Για το χατήρι μιας αγάπης" της Μαρίας Σπυροπούλου.

ΥΓ. Το κομμάτι το βρήκα σε αυτό το post του Araxtou :-)

16 Φεβρουαρίου 2007

5

Πέντε πράγματα που δεν ξέρει κανείς για μένα ή που δεν ρώτησε μέχρι τώρα για να τα μάθει...ζήτησε η Ellinida στο post της Πυραμις ω πυραμίς ποιά μυστικά θα μας αποκαλύψεις;

1. Δεν είχα ως παιδί πρόβλημα πάχους μέχρι που ξαφνικά στα 16 μου μέσα σε ένα χρόνο βάρυνα 10 κιλά. Σε εκείνο το διάστημα ανέπτυξα ένα κρυφό τικ. Τι καλά θα ήταν, να μου ερχόταν μια κακιά αρρώστια, να αδυνάτιζα, όλοι να χαίρονται και να το θαυμάζουν και μόνον εγώ να ξέρω την πραγματική αιτία. Πριν λίγα χρόνια χάσαμε την εξαδέλφη μου από Καρκίνο. Από τότε "γιατρεύτηκε" ως δια μαγείας αυτό το τικ μου. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, απλά δεν τον επιθυμώ.

2. Κάθε δυο χρόνια μου έρχεται όρεξη να φάω φυστικοβούτυρο. Το αγοράζω, το τρώω με το κουταλάκι μέσα σε μία άντε δύο μέρες, τελειώνει, πετώ το βάζο και δεν νιώθω καμία επιθυμία ή ανάγκη να το ξαναδοκιμάσω μέχρι την επόμενη φορά.

3. Κάπνισα μια φορά, στα 16 μου, ένα πακέτο lights μέσα σε κανα δυό ώρες. Με έπιασε πονοκέφαλος, δεν μου άρεσε, αποφάσισα ότι δεν μου χρειάζεται. Δεν καπνίζω.

4. Αγαπώ τις γλάστρες και τα λουλούδια αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα να τα φροντίζω σωστά. Είτε ξεχνώ να τα ποτίσω, είτε τα πλημμυρίζω στο νερό. Όσα καταφέρνουν και επιζούν παρόλη την φροντίδα μου, κερδίζουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου γιατί είναι "αγωνιστές" :-)

5. Πριν λίγες μέρες νόμισα ότι ήμουν έγκυος. Δεν ήμουν. Όπως συχνά... μερικά πράγματα που συμβαίνουν σε άλλους με "αγγίζουν" τόσο έντονα που μπορεί και να τα νιώσω στο ίδιο το πετσί μου... Για λίγες στιγμές ήμουν θετική στην πιθανότητα. Για λίγες στιγμές ήμουν ξανά υπεράνθρωπος και μπορούσα να λύσω ανεξάρτητα κόστους όλα τα προβλήματα. Για λίγες στιγμές ήμουν ελεύθερη.

-----

Πώς...; Σε ποιόν πετώ το γάντι; Σε όλους και κανέναν συγκεκριμένα.
Καλησπέρα :-)

13 Φεβρουαρίου 2007

Θέμα προοπτικής

Όταν κάποιος παίζει 10 χιλιάρικα Ευρώ στο καζίνο και δεν στεναχωριέται άμα τα χάσει...
όταν κάποια οικογένεια για να αγοράσει ένα τεστ εγκυμοσύνης στερείται το φαγητό...
όταν ένα ολόκληρο χωριό στην Αφρική ωφελείται από μια μηνιαία δωρεά 30 Ευρώ...
όταν κάποιος έχει κόψει αποδείξεις για πενταψήφιο αριθμό Ευρώ αλλά δεν του πληρώνεται καμία... όταν ένα μεγάλο κέικ δεν αρκεί για να εορταστούν στο νηπιαγωγείο γενέθλια... όταν δουλεύει κανείς για δυο άτομα και άλλος για κανένα...
τότε το πρόβλημα δεν είναι η αδικία.... παρά θέμα διαφορετικής προοπτικής.

12 Φεβρουαρίου 2007

Tέλος εποχής


Νιώθω κάποια πράγματα να τελειώνουν.
Βλέπω τα κρακελαρίσματα να μεγαλώνουν.
Σταθερά... ολοένα και περισσότερο.
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό.
Σταμάτησα να αξιολογώ.
Απλά αντιδρώ και αναρωτιέμαι τι θα έρθει να αντικαταστήσει αυτά που χάνονται.

Ό,τι και να'ναι όμως, ό,τι και να συμβεί, πάλι και αυτό θα αντιμετωπιστεί.
Δε θα του κάνουμε και την χάρη να σπαστούμε εμείς.
Άμα πιά!

11 Φεβρουαρίου 2007

Καλή δύναμη γλυκιά μου, καλή δύναμη !!!

Πες μου ποιός είμαι

Πες μου ποιός είμαι
μου είναι μυστήριο
πες, με χρειάζεσαι;
θαρρώ εξίσου κύριο

Ποιός δίνει;
ποιός κρύβεται;
ποιός κρίνει;
ποιός κολακεύεται;

Πες μου ποιός είμαι
δεν πιστεύω αυτό που βλέπω
πες, με χρειάζεσαι;
δεν μου αρκεί αυτό που έχω

Μακάρι...

Μακάρι να μπορούσε κάποιος να μου δώσει
ηρεμία στην ανακατωσούρα,
λύσεις στο μπέρδεμα,
ουράνιο τόξο στη καταιγίδα...

Αν υπάρχει κάποιος και μπορεί, ας μου το πει.
Εγώ εδώ είμαι, δεν κρύβομαι, δε βιάζομαι...
Αλλά ούτε και φοβάμαι να ζητήσω την βοήθεια.

ΥΓ. Μια παραλλαγή ενός παλιού post, με τον τίτλο "Να μπορούσα..." από τον Αύγουστο 2005.

9 Φεβρουαρίου 2007

Πρόβλημα προς λύση

Μια μητέρα, ας την ονομάσουμε η άγνωστος x, ετοιμάζει το πάρτι του παιδιού, ας το ονομάσουμε ο άγνωστος y, σε 1 μέρα μετά από την σημερινή. Εάν παιδί και μητέρα έχουν καλέσει z καλεσμένους, η θερμοκρασία του παιδιού (θy) είναι σε κανονικά επίπεδα εδώ και 2 μέρες, η μητέρα x όμως έχει προσωρινά 38 βαθμούς πυρετό (θx), η τούρτα (T) είναι έτοιμη στο ψυγείο και περιμένει τα 5 κεράκια της, πόσα παιδιά και πόσοι γονείς θα εμφανιστούν τελικά στο πάρτι;

Και άμα λυθεί το παραπάνω μαθηματικό πρόβλημα, πόσο πυρετό θα έχει η άγνωστος x, ο άγνωστος y και πόσο ο καθένας ξεχωριστά από τους καλεσμένους μετά το πάρτι;

Πρόβλημα προς λύση

8 Φεβρουαρίου 2007

Πάμε παρακάτω

Ιταλός προτείνει ένα ιταλικό φάρμακο ως συρόπι για το βήχα, παρόλο που είναι αντιπυρετικό.
Πάμε παρακάτω...
Κάποια υπαινίσσεται ό,τι δεν ασχολείσαι όσο πρέπει με τα θέματα υγείας του παιδιού σου.
Πάμε παρακάτω...
Προϊστάμενος πιέζει, "πιο γρήγορα", "πιο πολύ", "δεν έχεις διάθεση;"
Πάμε παρακάτω...
Υπεύθυνος του τμήματος προτείνει "κράτα μια λίστα αυτών που κάνεις". Γιατί βρε φίλε; Δεν ξέρεις τι κάνω; Και δεν μπορείς να με υπερασπίσεις στον προϊστάμενο απλά ξέροντας την αλήθεια;
Πάμε παρακάτω...
Πελάτης πιέζει να λυθεί το πρόβλημά του χωρίς να δώσει πληροφορίες στις ερωτήσεις σου.
Πάμε παρακάτω...
Γιατρός κάνει λάθος στην δοσολογία, η φαρμακοποιός δεν το παίρνει είδηση ή δεν ενδιαφέρεται. Καλά ρε φίλε, τότε γιατί είσαι γιατρός/φαρμακοποιός;
Πάμε παρακάτω...
E. Όλοι οι άλλοι είναι τελικά χαζοί, χωρίς εξαιρέσεις;
A. Όχι όλοι, όλοι οι άλλοι, εκτός από εμένα.

E.Αλήθεια; Το πιστεύεις αυτό; "Όλοι οι άλλοι χαζοί, εκτός από εσένα;"
A. Όχι δυστυχώς, δεν μπορώ να είμαι σίγουρη, αν οι άλλοι είναι χαζοί. Μπορεί το πρόβλημα να το έχω εγώ γιατί δεν τους καταλαβαίνω.

Πάμε παρακάτω...

6 Φεβρουαρίου 2007

Επικίνδυνη μέρα

Επικίνδυνη μέρα...
Από καιρό έχω το αίσθημα ότι ένας προϊστάμενος δεν είναι ευχαριστημένος με την δουλειά μου. Από καιρό εις καιρό με ρωτά αν κοίταξα το άλφα, αν ασχολούμαι με το βήτα, και πως τελικά δικαιολογείται που το γάμμα παραμένει τόσο καιρό χωρίς να το τελειώσω. Μια φορά μάλιστα με ρώτησε, "μήπως δεν έχεις διάθεση να ασχοληθείς;"
Είναι αλήθεια ότι το άλφα, βήτα και γάμμα διεκπεραιώνονται τον τελευταίο καιρό πιο αργά απ' ότι συνήθως, αλλά αυτό δεν είναι, όπως του είπα, θέμα διάθεσης. Φυσικά και έχω διάθεση να ασχοληθώ με ότι ανήκει στο αντικείμενο της δουλειάς μου, το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω χρόνο για όλα αυτά τα άλφα, βήτα και γάμμα αφού το 90% του χρόνου μου τρώει το δέλτα.
Σήμερα λοιπόν, χτύπησε καμπανάκι στο θέμα δέλτα.

Τώρα θα μου πεις, καλά βρε ViSta αφού με αυτό ασχολήσαι κατά βάση, πως μπορεί και αυτό να έμεινε πίσω;

Καλή ερώτηση και εδώ κολλά το "επικίνδυνη μέρα", γιατί παρόλο που δουλεύω, κάνω, διεκπεραιώνω μένουν πάρα πολλά πίσω λόγω φόρτου εργασίας και ασθενούς ανθρωποδύναμης σε ολόκληρο το τμήμα μας. Στο συγκεκριμένο θέμα όμως, ότι έκανα και στην ταχύτητα που το έκανα ήταν σωστό και ανάλογο. Άρα δεν υπήρξε στο τέλος λόγος για περίεργα λόγια...
Όμως το θέμα ότι δεν τα καταφέρνουμε με το φόρτο εργασίας παραμένει. Και το θέμα δεν είναι δικό μου, αλλά ολοκλήρου του τμήματος. Άσε που όποιος δουλεύει με πελάτες, εκείνος τα ακούει, γιατί εκείνον ξέρουν εκείνοι με τους οποίους συνεργάζεται. Και είτε ακούει συγχαρητήρια γιατί μπόρεσε να βοηθήσει, είτε μπενιλίκια γιατί δεν βλέπει πως η υπόλοιπη ομάδα δεν λειτούργησε, ο καθένας στο πόστο του ξεχωριστά.

Στο τέλος πήγα στον υπεύθυνο του τμήματος και του εξήγησα το θέμα, λέγοντας πως έχω την εντύπωση πως μαζεύονται τα θέματα που δεν μπορώ να διεκπεραιώσω έγκαιρα και πως δημιουργήται έτσι η λανθασμένη εικόνα στον προϊστάμενο, ότι εγώ δεν λειτουργώ σωστά και αυτό, όπως ξέρει ο προϊστάμενος, δεν ισχύει.

...
To keep a long story short, αποφασίσαμε να λάβουμε κάποια συγκεκριμένα μέτρα και ελπίζω να μπορέσουμε να βρούμε ως τμήμα μια λύση. Το θέμα δεν είναι αστείο, γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λόγος για απόλυση. Το ότι δεν ισχύει είναι ένα πράγμα, το ότι μπορώ να πάω στα δικαστήρια άμα φτάσουμε σε απόλυση είναι άλλο πράγμα, το ότι δεν είναι εύκολοι καιροί για καινούργιες δουλειές εξίσου, άρα... επικίνδυνη μέρα σήμερα και μακάρι να διαλυθεί εν καιρό αυτή η λανθασμένη αίσθηση που δημιουργήθηκε.
Μακάρι.

5 Φεβρουαρίου 2007

Τηλεγράφημα

Είμαι πτώμα STOP
Το παιδί είναι άρρωστο STOP
Από το σαββατοκύριακο STOP
Και αύριο είναι τα γεννέθλιά του STOP
Και το πάρτυ που αναβλήθηκε STOP
Τουλάχιστον έπεσε ο πυρετός STOP
Αλλά τώρα έρχισε τους εμετούς STOP
Της αρρώστιας ή ως αντίδραση για το αντιβιοτικό; STOP
Ιδέα δεν έχω STOP
Πάω για ύπνο STOP

1 Φεβρουαρίου 2007

Αποδοχή / Καθοδήγηση

Παρακολουθώ ένα σεμινάριο στο νηπιαγωγείο. Σε 8 συναντήσεις, μια ομάδα γονέων συζητά μαζί με μια παιδοψυχολόγο και αναζητά τρόπους διαπαιδαγώγησης, αλλά και τις ανάγκες παιδιών και γονέων. Τα έξοδα του σεμιναρίου, 50 €, τα αναλαμβάνει ο δήμος. Εμείς ως γονείς λαμβάνουμε μέρος στις συναντήσεις, αναλύουμε χωρίς να κρίνουμε συμπεριφορές μικρών ή μεγάλων. Από συνάντηση σε συνάντηση μας δίνεται μια κάποια "εργασία", έτσι ως κίνητρο για να σκεφτούμε κάποια πράγματα και ως προετοιμασία για το επόμενο θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε.
Στο σεμινάριο λοιπόν... μιλήσαμε για τα 3 σημαντικά πράγματα που πρέπει να δώσει κανείς σε ένα παιδί...

Αγάπη
Αποδοχή
Σιγουριά

Σήμερα λοιπόν έτυχε να με ρωτήσουν δυο μαμάδες παιδιών που τα καλέσαμε για το πάρτι γενεθλίων του παιδιού την επόμενη εβδομάδα για τα ενδιαφέροντά του.
Εγώ λοιπόν απάντησα τα συνηθισμένα, "ιππότες, κάστρα, δεινόσαυροι, αστρονομία..."
Οι μαμάδες για να είναι σίγουρες συνέχισαν "παιχνίδι δηλαδή;"
Και εγώ... "παιχνίδι, αλλά και βιβλία μας αρέσουν".
Πριν λίγο σηκώθηκε ο μικρός από το κρεβάτι του για να μου πει, "μαμά και Spidermann και Batman μου αρέσει..."

Δεν μου λέει το παιδί τίποτε νέο, δεν είχα ξεχάσει ότι του αρέσουν και αυτοί οι υπερήρωες αλλά γιατί δεν το ανέφερα;
Αποδέχομαι τελικά τα γούστα του παιδιού ή προσπαθώ να τα καθοδηγήσω μόνον σε αυτά που μου αρέσουν;
Και τι θα γίνει αλήθεια, άμα αντί για άλλο ένα βιβλίο αστρονομίας, πάρει δώρο ένα κουκλάκι batman; Το πρωί βλέποντας το φεγγάρι να χάνεται στον ορίζοντα ήθελε να πάμε παρέα στο φεγγάρι, το μεσημέρι διαβάζοντας το βιβλίο με τα κάστρα λιμπίστηκε το να ήταν ιππότης, το απόγευμα παίζοντας με τα δεινοσαυράκια σκέφτηκε την Ιουρασική περίοδο.
Στο παιδικό μυαλό του δεν στερεύει ο χώρος με ένα batman ή άντε ένα spiderman.
Και αν εμένα δεν μου πολύ αρέσουν αυτά τα κουκλάκια, δεν είναι τόσο σημαντικό.
Σημαντικό είναι ότι του αρέσουν και αυτά.
Άρα;
Άρα... "ναι... άμα ψάχνετε για δώρο... θα χαρεί αν του χαρίσετε κάτι με τον spiderman ή με τον batman. Πώς; Παιχνίδι ή βιβλίο; Καλύτερα βιβλίο" ;-)