Νιώθω κάποια πράγματα να τελειώνουν.
Βλέπω τα κρακελαρίσματα να μεγαλώνουν.
Σταθερά... ολοένα και περισσότερο.
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό.
Σταμάτησα να αξιολογώ.
Απλά αντιδρώ και αναρωτιέμαι τι θα έρθει να αντικαταστήσει αυτά που χάνονται.
Ό,τι και να'ναι όμως, ό,τι και να συμβεί, πάλι και αυτό θα αντιμετωπιστεί.
Δε θα του κάνουμε και την χάρη να σπαστούμε εμείς.
Άμα πιά!
