Ένα κορίτσι στο κρεβάτι ενός άλλου.
Δεν ήταν ο φίλος της.
Ήξερε πως δεν ήταν σωστό.
Ήξερε πως ότι έκανε έκρυβε μεγάλο ρίσκο μέσα του.
Και όμως παρέμενε στο κρεβάτι και αναρωτιώτανε...
«Και είναι αυτός εδώ η ζωή μου;»
Και εκείνος έψαχνε στο δωμάτιο για να τις βρει παντόφλες στο μέγεθός της.
Και έψαχνε άλλα για να την κάνει να νιώσει άνετα...
Και εκείνη τον παρατηρούσε από το κρεβάτι, όπως γύριζε σαν σβούρα ψάχνοντας.
Μέχρις ώτου έρχεται μέσα στο δωμάτιο η πεθερά της.
Παρέα με τους γονείς της.
Και εκείνη αναρωτιέται, «τι θέλει πάλι και ανακατεύεται στην ζωή της;»
Και το πείραμα με τον άλλο άνδρα, μόλις απέτυχε λόγω πληθώρας ατόμων.
Και δεν της μένει τίποτε άλλο, παρά να σηκωθεί, να ντυθεί και να φύγει.
«Mαμά, εσείς πάρτε τον μπαμπά να πάτε σπίτι με το λεωφορείο» είπε.
Όμως η θωριά του μικρού Koala που στεκόταν αβοήθητο στις σκάλες και η ιδέα ότι θα ταλαιπωρείτο μες στην ζέστη και στους δρόμους,
την έκανε να αλλάξει απόφαση...
«Οκ, σας πηγαίνω στο σπίτι με το αυτοκίνητο και θα πάω αργότερα στην δουλειά.»
Ήταν λέει... ένα όνειρο
