Αυτάααα

"Αυτάαααααα" που λέει και η θεία Ε... Η θεία μας, που όταν είμασταν μικρά θαυμάζαμε και ώρες ώρες θα θέλαμε η μαμά να της έμοιαζε. Πόσο θα θέλαμε να είχε τις ευκολίες, την άνεση, τα μαλακά και ακριβά ρούχα της. Να έχει τα άψογα και προσεγμένα χέρια της, τα φρεσκοκομμένα και από κομμωτήριο φτιαγμένα μαλλιά της. Ναι για μας ήταν όλα άψογα στην ζωή της. Το ιδιαίτερο HiFi, το BMW αυτοκίνητο, το ρετιρέ, η οικιακή βοηθός. Εμείς βλέπαμε μόνον αυτά που δεν είχαμε. Μόνον αυτά που θα θέλαμε. Αυτά που μας φαίνονταν ιδιαίτερα γιατί δεν τα είχαμε τόσο πλουσιοπάροχα. Για δες όμως πως είναι τα πράγματα τώρα. Τι απόγινε από όλη αυτή την σαπουνόφουσκα που εμείς θαρρούσαμε πως ήταν η πραγματικότητα. Πόσο ευχαριστημένη είναι η γυναίκα τάχα με την ζωή της... Μετά από όλα αυτά που πέρασε, μετά από αυτά που συνέβησαν. Στην ζωή της, αλλά και στην ζωή όλων μας. Πόσα ήρθαν και έφυγαν, πόσα πολύτιμα και πόσα άλλα σκουπίδια βρέθηκαν στο δρόμο μας, πόσο λίγο έλεγχο είχαμε αλλά και θα έχουμε για τις συγκαιρίες. "Αυτά" Θεία μου, "αυτά"... και νομίζω πως τώρα καταλαβαίνω αυτό που μου διέφευγε τότε. Ένα "αυτά" απαιτεί μερικές φορές η στιγμή για να διαλυθεί η σιγή, ένα "αυτά" χρειάζεται κάποτε για να αποδεχτεί κανείς αυτά που τον απασχολούν και άλυτα μένουν. Ένα "αυτά" κλείνει ένα κεφάλαιο, και ελπίζει για ένα καλύτερο. Ένα "αυτά" βοηθά κατά καιρούς να αντέξεις την για τους άλλους "άψογη και επιτυχημένη" ζωή σου.