Ένα καίει, τα υπόλοιπα 3 ακέραια. Ένα κεράκι προετοιμάζει. Σε τρεις εβδομάδες έρχεται η γιορτή, μια γιορτή που και μόνον η σκέψη της γεμίζει μερικούς με πανικό, άλλους με ήρεμη ευλάβεια. Ένα κεράκι καίει, τα άλλα περιμένουν δίπλα ακέραια ακόμα να έρθει και η σειρά τους και να κάνουν το καθήκον τους. Σε μια εβδομάδα θα είναι δυο, σε δυο τρία, σε τρεις και τα τέσσερα που θα καίνε για να γιορτάσουν -τάχα- τα γενέθλια ενός συμβόλου. Ένα κεράκι καίει, και η ψυχή αποζητά τη ζέστη και την προστασία του. Όμως τι να κάνει ένα κεράκι σε όλο αυτό το χάος που κουβαλά κανείς μέσα του; Τι να πρωτοπρολάβει να φωτίσει, τι να επουλώσει, τι να δυναμώσει, και τι να αφήσει στην μοίρα του; Και όμως η ψυχή χρειάζεται και αυτό το σύμβολο. Δεν είναι το κερί καθαυτό που ζεσταίνει, δεν είναι τα φωτάκια, δεν είναι τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, είναι η ανάγκη να νοιώθει πως είναι "ένα" με το περιβάλλον του, να μην είναι μόνη και παράταιρη αλλά να συμμετέχει. Για αυτό αφομοιώνει όσα μπορεί από τα σύμβολα του περιβάλλοντος της. Άραγε θα νοιώσει την ώρα και την στιγμή που και εκείνη με την σειρά της θα έχει αφομοιωθεί;
