της ζωής σου τα χαλάσματα
σε μια σειρά αδίκως
προσπαθείς να βάλεις
Τη μια κλαις
δε μπορώ λες
σαν μηχανάκι τρέχεις άλλοτε
αλληθωρίζοντας στο τότε
Αέναες ταλαντώσεις
Υπερβολή σε κάθε ένεργειά σου
Μέση οδός, το μέτρο
έννοιες ανεφάρμοστες
Που το φως;
Που η λύση;
Όταν την ψυχή σου
για τριάντα αργύρια πρόδωσες.
