Βαρεθηκα STOP

Πάλι αρρωστήσαμε STOP
Πυρετός το βράδυ STOP
Το πρωί και μέχρι τώρα STOP
38.8 λεει το θερμόμετρο STOP
Δυόμισι ώρες στο παιδίατρο STOP
Διάγνωση γρίππη με στομαχικά προβλήματα STOP
Προβλεπόμενη ανάρρωση σε 6 μέρες STOP
3 ώρες ξύπνιος από εχθές το απόγευμα μέχρι τώρα STOP
Βαρεθηκα τις αρρώστιες STOP
STOP
STOP
Stoooooooooooooooooop

Koκκινος ουρανος

Τί όμορφα είναι από τότε που άλλαξε η ώρα και έχουμε μια ώρα περισσότερο φως;
Και φτάνει οχτώ το βράδυ και ακόμα ο ουρανός είναι φωτεινός με μια κόκκινη απόχρωση...
Ένα μείγμα από κόκκινο, ροζέ, θαλασσί και άσπρο από τα σύννεφα.
Πανέμορφο.
Να θέλεις να το βλέπεις με τις ώρες και να μην το χορταίνεις.
Ποιός χρειάζεται καταγάλανο ουρανό, χωρίς σύννεφα άμα έχει κάτι τέτοιο μπροστά του;
Με τις φόρμες να αλλάζουν συνεχώς σαν κύματα.
Με τα χρώματα να ρέουν το ένα στο άλλο.
Με μια απίστευτη ελαφρότητα.
Με μια απίστευτη δύναμη των στοιχείων της φύσης.

Πανέμορφε κόκκινε ουρανέ, πανέμορφε ήλιε που στοιχειώνεις τα σύννεφα, πόσο σας θαυμάζω...
Αντίο...
Αύριο θα με ξανασυνεπάρετε.
Σήμερα η θέα σας μου θύμησε που βρήσκω την ευτυχία και την δύναμη.
Στον κόσμο των αισθήσεων. Να με συγχωρήτε άμα το ξέχασα...

Διασημοτητα

Τόσο μεγάλη είναι τελικά η εμβέλια του blog μου; Που χρησιμοποιήται και για διαφημίσεις;

ΥΓ. Άλλος για μακαρονάδα στο Παλέρμο; :-)

Αν γινοτανε...

Πόσο θα ήθελα να έπεφτα σήμερα για ύπνο και να ξυπνούσα πρώτη Ιουλίου στο καινούργιο διαμέρισμα, με τα κλειδιά του παλιού - χωρίς προβλήματα και μεγάλη οικονομική φθορά - πίσω στα χέρια του ιδιοκτήτη, με όλες τις υπηρεσίες επικοινωνίας μεταφερμένες και σε λειτουργία, με όλα τα έπιπλα στην θέση τους, χωρίς κούτες που να περιμένουν να γεμιστούν, μεταφερθούν, αδειαστούν ...
και να πήγαινα απλά και μόνον στην κουζίνα να φτιάξω ένα καφέ και να ετοιμάσω το πρωινό.

Αν γινότανε...
Γίνεται;

Να με συγχωρεις

Να με συγχωρείς ημερολόγιό μου που ίσως σε παραμελώ και δεν σου γράφω.
Είμαι σίγουρη πως δεν βαριέσαι στην απουσία μου.
Είμαι σίγουρη πως και εσύ την χρειάζεσαι λίγο την ξεκούραση.
Δεν θέλω να με βαρεθείς.
Ούτε να ανησυχήσεις για μένα.
Το ξέρεις πως σε νοιάζομαι.
Ξέρω πόσο υπομονετικό μου είσαι, πολύ περισσότερο από όσο το αξίζω.
Τα φιλιά και το ενδιαφέρον μου, αλλά θα προτιμήσω βραχυπρόθεσμα τον κόσμο των ονείρων από αυτόν των λέξεων και των σκέψεων.

Ευχήσου μου όνειρα γλυκά, θα ήθελα να ξέρω ότι πιάνει η ευχή σου.
Λές να σε ονειρευτώ αυτό το βράδυ;
Καληνύχτα...

ΥΓ. Η Μαρία Κάλλας τραγουδά Giuseppe Verdi, λίγο από την Traviata

Η φυση του Ανθρωπου...

Είναι στην φύση του ανθρώπου να προσφέρει την βοήθειά του σε αυτούς που την χρειάζονται;
Είναι στην φύση του ανθρώπου, άμα δει κάποιον σε μια δύσκολη στιγμή, να τον προσπεράσει;
Από φόβο;
Από αδιαφορία;
Από αίσθηση υπεροχής;

Τις προάλλες επιστρέφοντας στο σπίτι το σούρουπο είδαμε έναν κύριο με ένα σκύλο που είχε πέσει με το ποδήλατό του στο πεζοδρόμιο. Σταμάτησα το αυτοκίνητο, πήγα να τον βοηθήσω και τον ρώτησα αν είναι καλά ή μήπως χρειάζεται τίποτε. Ο κύριος, που ήταν αισθητά πιωμένος μου απάντησε ότι είναι εντάξι. Τον ξαναρώτησα, είστε σίγουρος; Με διαβεβαίωσε πως ναι. Πίσω στο αυτοκίνητο ο Οδυσσέας ήταν θυμωμένος με εμένα.

"Μαμά δεν θέλω να πηγαίνεις πάντα στους μεγάλους ανθρώπους", μου είπε.
"Γιατί πάντα Οδυσσέα;" τον ρώτησα. "Δεν πηγαίνω πάντα, τώρα έπεσε ο κύριος. Άμα κάποιος χρειάζεται την βοήθειά σου, δεν θα τον βοηθούσες;"
"Όχι" ήταν η απάντηση του Οδυσσέα. !?!?!?!

O δρόμος της επιστροφης

Όταν βρήσκεσαι στον δρόμο της επιστροφής από το μπάσκετ
να εύχεσαι να μην έχεις κίνηση
ή να συναντήσεις πολλά κόκκινα φανάρια
για να μπορείς να βγάλεις καμιά φωτογραφία :-)


Kαιρός είναι να ανθίσουν τα λουλουδάκια και να ξεπετάξουν τα δέντρα ξανά φύλλα...


Tί γυρεύει ένα πολωνικό αυτοκίνητο στο Düsseldorf; Αλλά να μου πείς, τί φωτογραφίζει μια θεότρελλη Ελληνίδα στους δρόμους;


Ψιχάλισε πάλι...

Γιορτη, αργια, σχολη...

Γιορτή, αργία, σχόλη
ας ήταν η ζωή μου όλη.

Γιορτάζω σήμερα :-)

ΥΓ. Σε ευχαριστώ Ρ...άκι για το όμορφο μπουκέτο :-)

Aερας και αγαπη;

Κάποτε είπα ότι μου αρκεί μόνον ο αέρας για να αναπνέω και η αγάπη.
Είχα κάνει λάθος.

Να ένας καλύτερος συνδιασμός...

Eικόνες της νυχτας

To ραδιόφωνο μόνιμα συντονισμένο στο κανάλι. Σήμερα υπήρχε μια συζήτηση για τον Sigmund Freud και το έργο του....


Ο δρόμος μπροστά στο σπίτι μας φωτογραφισμένος με το κινητό από το παρκαρισμένο αυτοκίνητό μου επιστρέφοντας από την σημερινή γυμναστική.

Καποτε

Μόλις υπέγραψα το συμβόλαιο με το καινούργιο νηπιαγωγείο...
Αλλού το νόμιζα, αλλού το βρήκα.
Αλλιώς περίμενα την συνάντηση με την διευθύντρια, αλλιώς μας βγήκε.
Το κτήριο είναι παλαιότερο από το τωρινό.
Μου αρέσει;
Πώς θα δώσω κίνητρο στον Οδυσσέα να το αποδεχτεί;
Πώς θα του εξηγήσω, ότι πρέπει να αρχίσει ξανά από την αρχή κάπου αλλού άγνωστος μεταξύ αγνώστων;

Τον Μάη είναι μια βραδιά γνωριμίας για τους γονείς.
Πριν να αρχίσει η χρονιά θα υπάρξουν κάποιες μέρες κατα τις οποίες θα μπορούμε να πηγαίνουμε για να γνωρίσει το παιδί τα κατατόπια.

Θα τα καταφέρουμε στο τέλος.
Το παιδί δεν έχει δυσκολία να πιάνει φιλίες. Μήπως όμως υπερβάλω με τις απαιτήσεις μου;

Κάνουμε άλλο ένα βήμα μπροστά.
Άλλο ένα βήμα μακριά από το όνειρο, την αυθαλμαπάτη της οικογένειας.
...
Θα τα καταφέρουμε στο τέλος... Κάποτε.

Eικόνες της ημερας

Η διαδρομή τα πρωινά προς την δουλειά είναι ο χρόνος κατά τον οποίο συντάσω μια νοερή λίστα με τις υποχρεώσεις της ημέρας. Είναι λεπτά έντονης λειτουργίας του μυαλού..

O δρόμος του γυρισμού είναι στιγμές διαλογισμού. Είναι ο χρόνος τον οποίο χρειάζομαι για να αφήσω τα της δουλειάς στην δουλειά και να ηρεμήσω, να κατεβάσω τους ρυθμούς σε αυτούς που είναι απαραίτητοι για ένα χαρούμενο και χαλαρό απόγευμα με τον Οδυσσέα.

Με το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μόνιμα συντονισμένο στο WDR5 και τις αιώνιες συζητήσεις ή τα CD με τους Adiemus, Craig David, Cold Play... περνάνε τα τοπία μπροστά από τα μάτια σαν σε ταινία...


Καιρός είναι να έρθει η άνοιξη και να ζωηρέψουν τα χρώματα της φύσης...

Ένα ωραίο σπίτι...

Tιμόνι και κλειδιά...

Πιο πέρα στον δρόμο, λίγο πιο κοντά στο Düsseldorf...

Μου αρέσει η οδήγηση τελικά. Δεν είναι μόνον απαραίτητη για τις μετακινήσεις μας αλλά με ξεκουράζει κι όλας.
Σχεδόν όπως οι παρέες και το καφεδάκι με την φιλενάδα...


H φίλη μου Β. στην κουζίνα του σπιτιού της κοιτά το κινητό της...

H κα Wilson :-)

είχε σήμερα μια δύσκολη μέρα. Ο γιατρός μέσα της διέταξε την εξής αγωγή... τηγανιτές πατάτες για μεσημεριανό, γλυκό Windbeutel, απαλή μουσική, ήλιο και παιδική χαρά με τον Οδυσσέα και την φίλη του Noa.

PS. To γλυκό δεν είχε ουδεμία γεύση σε αντίθεση με την τεράστια ποσότητα σαντιγής και θερμίδων :-)
PPS. Το γλυκό το βλέπω εδώ και ένα μήνα κάθε μέρα στο ζαχαροπλαστείο του πεζόδρομου και το λιμπίζομαι.
PPPS. Aδίκως, διότι είναι το πιο άνοστο γλυκό που έχω δοκιμάσει ποτέ :-(
PPPPS. Η φωτογραφία είναι του κου Jotefa

Παγκοσμια μερα ποιησης σημερα

Και γράφω δύο στροφές από ένα από τα ελλάχιστα ποιήματα που ξέρω...


Tώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα
και θα ζούμε μήνες, χρόνια χωρισμένοι
άσε με να πάρω κάτι από σένα
γαλανή πατρίδα πολυαγαπημένη

Άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω,
για την κάθε λύπη, κάθε τι κακό,
φυλαχτό απ' αρρώστια, φυλαχτό από Χάρο,
μόνον λίγο χώμα, χώμα ελληνικό!

Γεώργιος Δροσίνης, 1859 - 1951

YΓ. Oλόκληρο το ποίημα το βρήκα εδώ

Kομπος

Πώς μου τα φέρνουν από εδώ, πώς μου τα πάνε από εκεί η μέρα δεν έχει προλάβει να φτάσει στο μεσημέρι και είμαι ψυχικά και διανοητικά κόμπος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθά συνήθως η ήρεμη μουσική του απέραντου γαλάζιου...
Ίσως το κομμάτι να βοηθά και κάποιους άλλους που βρήσκονται αυτήν την στιγμή στην ίδια κατάσταση με εμένα.
Καλημέρα.

Μπραβο, μπραβο, ζητω, ζητω...

Ή όπως έλεγε η ξαδέλφη μου η Δεσποινούλα όταν ήταν μικρή βλέποντας τις παρελάσεις...
μπάβο, μπάβο, ήτω, ήτω!!!!

Από πρώτη Αυγούστου έχουμε θέση σε νηπιαγωγείο της καινούργιας πόλης!!!!


H φωτογραφία δείχνει τον Ρήνο με φωταγωγημένα ποταμόπλοια, τον πύργο της τηλεόρασης δίπλα στο κτήριο της βουλής του ομοσπονδιακού κρατιδίου Nordrhein-Westfallen, της οποίας πρωτεύουσα είναι το Düsseldorf, στα αριστερά του το Stadttor (την πύλη της πόλης) και τα πυροτεχνήματα που σημειώνουν το τέλος του λούνα πάρκ που στήνεται για λίγες εβδομάδες του Ιουλίου στην δεξιά πλευρά του ποταμού :-)

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι μιας τοπικής εφημερίδας.
ΥΥΓ. Δεν είναι επίκαιρη, αλλα ένδειξη της χαράς μου :-)

Την Τριτη αρχιζει η ανοιξη

Σύμφωνα με το ημερολόγιο, η άνοιξη αρχίζει την Τρίτη 21 Mαρτίου.
Λες να τα καταφέρει να έρθει έγκαιρα; Εχθές πάντως είχαμε μια ψευτοανοιξιάτικη μέρα. Φωτεινότατο ήλιο, τιτιβίσματα πουλιών και θερμοκρασίες μεταξύ 6 και 8 βαθμών.

Σήμερα δε, πρόκειται να ανεβεί η θερμοκρασία και να φτάσει διψήφια μεγέθη.
Για να δούμε, γιατί αυτήν την στιγμή έχουμε πυκνή ομίχλη και είναι όλα πνιγμένα στο γάλα...

Καλημέρα :-)

Snap shot απο το κινητo

Άλλη μια φωτογραφία απο αυτές που άμα την είχαμε βγάλει πριν δέκα χρόνια με συμβατική φωτογραφική μηχανή θα λέγαμε ότι είναι αποτυχημένη...

Αυτές οι φλου σιλουέτες, ανάμεσα στα δυο κεφάλια, είναι οι Global Kryner, ένα συγκρότημα 6 Αυστριακων που είδαμε με τον συνάδελφο εχθές το βράδυ στο Savoy Theater :-)

Το αποφασισα

Τελικα το αποφασισα. Μετακομιζουμε...
Σημερα μιλησα με την ιδιοκτητρια και συζητησαμε αυτα που πρεπει να γινουν στο διαμερισμα απο την μερια της. Τα χρονικα πλαισια της μετακομισης, το ενοικειο, τα προσθετα εξοδα θερμανσης, το χρωμα που θα βαφουν τα κουφωματα απο τις πορτες, το θεμα των ..., εαν μπορω να ...

Ακόμα δεν εχουμε σιγουρη θεση νηπιαγωγιου.
Ακόμα δεν εχουμε ενημερωσει τον ιδιοκτητη του παλιου διαμερισματος. Εχουμε χρόνο όμως μεχρι τις 3 Απριλίου.
Καποιους μηνες θα πληρωσουμε διπλα μηνιατικα.
Καποιους μηνες θα πηγαινοερχομαστε στο παλιο νηπιαγωγιο.
Καποιους μηνες θα κοιμαται ισως συχνοτερα ο Οδυσσεας στον μπαμπα του, για να τον πηγαινει την επομενη μερα εκεινος στο παλιο νηπιαγωγιο και να γλιτωνουμε τον χρόνο τα πρωινα.
Καποιους μηνες θα ημαστε στην τρελλα της μετακομισης...
Αλλα δεν ειναι και ομορφη η προοπτικη να κανει κανεις μια καινουργια αρχη;


Η καινουργια περιοχη...

Dum spiro spero

Ποιανού ήταν άραγε η πρόταση όσο ζω ελπίζω; Του Cicero;
Πόσο ισχύει σήμερα...

Ανοιξη; Ποια ανοιξη;

Αντί να έρθει η άνοιξη, παγώνουν τα συντριβάνια μπροστά από το γραφείο της ViSta :-)

Exoυμε και λεμε... Θεωρια και Πραξη

Θεωρητικα εχει ο καθενας (αφου συμπληρωσει τα 3 του χρονια) δικαιωμα να εχει μια θεση σε νηπιαγωγιο με το που γινεται δημοτης μιας πολης.
Οσο δεν εισαι δημοτης και σχεδιαζεις την μετακομιση δεν μπορεις να κανεις αιτηση για μια θεση.
Εαν κανεις τωρα αιτηση, μια καινουργια θεση θα βρεθει για τον Αυγουστο το νωριτερο.
Υπαρχει το χρονικο διαστημα των 3 μηνων μεσα στους οποιους θα πρεπει να λυσεις το συμβολαιο με το νηπιαγωγιο οπου πηγαινες μεχρι τωρα.
Λογικα δεν λυνεις το συμβολαιο, εαν δεν εισαι σιγουρος οτι εχεις μια αλλη θεση στην καινουργια πολη.

Στην πραξη υπαρχουν λιγες θεσεις στο νηπιαγωγιο και ακομα λιγοτερες σε ολοημερο. Αρα υπαρχουν λιστες και οι ελευθερες θεσεις δεινονται βαση πολλων και διαφορετικων κριτηριων.
Μενεις διπλα; Ειναι καλο.
Εισαι αδερφακι καποιου που ηδη πηγαινει στο νηπιαγωγιο; Παλι καλο.
Εισαι παιδι που μεγαλωνεις μονον με ενα απο τους γονεις σου; Εξισου θετικο, τουλαχιστον για την θεση σου στην λιστα.
Δουλευει ο κηδεμονας σου; Ανεβαινουν οι πιθανοτητες.

Λοιπον θεωρητικα θα βρεθει μια θεση απο Αυγουστο, αλλα κανεις δεν μπορει να σου πει, αν θα ειναι και σε ολοημερο. Δεν περιμεναν βλεπεις ολη την ωρα ποτε θα μετακομισεις για να κρατουσαν τις θεσεις ελευθερες...

Εξισου θεωρητικα υπαρχει η δυνατοτητα να παρεις το διαμερισμα, να δηλωθεις δημοτης της περιοχης, να πας στο αναλογο γραφειο, να δηλωσεις την αναγκη σου για νηπιαγωγιο και να περιμενεις (εναποθετοντας ολες σου τις ελπιδες στην καλη λειτουργια του κρατους) και καποτε θα σου προσφερθει μια θεση.
Μεχρι τοτε, θα πηγαινοερχεσαι τις διπλασιες αποστασεις απο οτι τωρα. Στην καλυτερη περιπτωση απο Μαη μεχρι και Αυγουστο/Σεπτεμβρη (4 με 5 μηνες) εκ των οποιων καποιες εβδομαδες ειναι ηδη διακοπες.

Προκειμενου λοιπον να φτασεις στο στοχο σου, να μην πολυ χρησιμοποιεις το αυτοκινητο, θα αναγκαστεις για καμποσους μηνες να διπλασιασεις την χρηση του.

Ωραια λοιπον με την θεωρια.
Στην πραξη;

Δεν ξερω ακομα, βλεπουμε...

ΥΓ. Φοβαμαι να ελπισω ότι ολα θα πανε τελικα καλα... και να απογοητευθω αν τα παραθυρακια κλεισουν. Χρειαζομαι μια αγκαλια...

Eνας χρονος σημερα.

Χαίρομαι πάρα πολύ ομορφέ μου που σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο, γνωριστήκαμε.

Εύχομαι, αγαπημενο μου δελφίνι, να γιορτάσουμε πέρα από αυτήν και πολλές επόμενες χαρούμενες επέτειους :-)

Deine Vi...

Πιο πιθανο ειναι να κερδισω στο lottο

παρα να βρεθει μια αναλογη θεση σε ολοημερο νηπιαγωγιο στην πολη οπου δουλευω.... :-(

Adieu ομορφουλικο διαμερισμα, αντιο μικρες αποστασεις, bye bye κοντινη αποσταση στον J. :-(

Τα παιδια μαθαινουν απο τις πραξεις και οχι μονον απο τα λογια των γονεων (ΙΙ)

Tι μαθαμε στο παιδι μας για την ζωη του και τις σχεσεις του;
Οταν δυσκολεψουν τα πραγματα, το βαζουμε στα ποδια και χωριζουμε. :-(

Τι του μαθαινουμε, οταν του λεμε οτι σε αγαπαμε και τον κλεινουμε στην αγκαλια μας;
Oτι τον αγαπουμε και ότι ειναι ωραιο να δειχνουμε την αγαπη μας.

Τι νοιωθουμε, οταν μας λεει, "Mαμα αγαπω εσενα, αγαπω και τον μπαμπα";
Την αναγκη του να μας εχει και τους δυο, και πελωριες τυψεις που δεν τα καταφεραμε σαν ζευγαρι... :-(

ΥΓ. Γιατι ειμαι τοσο ηλιθεια και δεν βλεπω καλυτερα ινδικες ταινιες της πλακας στην τηλεοραση; Παρα προτιμω αλλες που με αγκιζουν;

Μετακομιση;

Μου πρoταθηκε ενα διαμερισμα, ενα οροφο πιο ψηλα απο τον J. Εαν βρουμε θεση σε νηπιαγωγιο της περιοχης θα πρεπει να αποφασισω αν θα μετακομισουμε ή οχι. Εκανα ηδη μια λιστα των υπερ και των κατα του καινουργιου διαμερισματος.

Συν	+/-	Πλην
Κοντα στην δουλεια Κοντα στο νηπιαγωγιο Καλυτερο κτηριο Μεγαλυτερο διαμερισμα Παρκιν Κοντα στον J. Oμορφοτερο διαμερισμa Koντινοτερα στην U. (μια φιλη μου) και στα παιδια της Koντα στα μαγαζια, θεωρητικα μπορω να κανω τις αγορες μου χωρις αυτοκινητο Καλυτερη περιοχη Κοντα σε σχολεια Kοντα σε ενα cinema Θεωρητικα μπορω να χρησιμοποιω το δικτυο του J. Οικονομικοτερο αφου δεν θα οδηγω καθημερινα 40 χιλιομετρα	Ιδια αποσταση απο το Sportinstitut	Σχετικα μακρια απο τον μπαμπα του Οδυσσεα Kαινουργιο νηπιαγωγιο Δυσκολοτερα για την Noa (φιλη του Οδυσσεα) Δυσκολοτερα για το σπορ του Oδυσσεα. Σχετικα μακρυα απο τα cinema που πηγαινα Δεν υπαρχει συνδεση για καλωδιακη τηλεοραση στο κτηριο Ακριβοτερο απο το τωρινο

Μοναξια ειναι...

Μοναξια ειναι μια μπασκετα χωρις παικτες ή μια ViSta χωρις συχνη δυνατοτητα αθλητισμου.... :-)

ΥΓ. Φωτογραφια απο το κινητο μου του Sportinstitut του πανεπιστημιου του Düsseldorf (Ηeinrich-Heine-Universität Düsseldorf).

Τα παιδια μαθαινουν απο τις πραξεις και οχι μονον απο τα λογια των γονεων

Στο προηγουμενο post εγραψε η terrangirl
Μπορεί να έχεις ευθύνη και να δίνεις το παράδειγμα, αλλά πάνω απ' όλα είσαι άνθρωπος και έχεις και συναισθήματα, που καμιά φορά είναι δύσκολο να συγκρατήσεις. Το να είσαι ανθρώπινη όμως και να αναγνωρίζεις τα λάθη σου είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο όλων των παραδειγμάτων για ένα παιδί....

Oταν ειμασταν παιδια και ο πατερας μου συνειδητοποιουσε οτι ειχε υπερβαλει στις αντιδρασεις του, μας καλουσε πριν πεσουμε για υπνο να παμε σε εκεινον, μας ελεγε οτι μας αγαπουσε πανω απο ολα τα αλλα στην ζωη του, και μας ζητουσε να του δωσουμε εμεις ενα φιλακι για να ξαναγινουν ολα καλα.
Για εκεινον ηταν φανερη η κινηση του, ως ενδειξη της αναγνωρισης του λαθους του. Στα ματια μας ομως ηταν, χωρις να μπορουσαμε να εξηγησουμε τους λογους, αλλιως.

Τωρα προσπαθω να βρω τις λεξεις, και τις χρησιμοποιω προκειμενου να αποφυγω να πεσω στο ιδιο λαθος...
1. Αφου εκεινος υπερβαλε επρεπε εκεινος να ερχοτανε σε εμας και να μην μας καλεσει σε εκεινον.
2. Το φιλι που του διναμε εμεις, δεν ξεδιαλυνε την κατασταση που δημιουργησε εκεινος
3. Δεν αναγνωριζοτανε το λαθος του, απλα δειναμε εμεις με το φιλι τοπο στην οργη.
4. Και εμμεσα νομιζαμε οτι ηταν δικο μας το λαθος, αμα τον ειχαμε φιλησει νωριτερα δεν θα υπηρχε αρχικα το προβλημα.
5. Ασε που μαθαμε οτι οποιος αγαπα, ή τουλαχιστον με τα λογια, μπορει να παιζει με τα συναισθηματα σου, αρκει απο καιρο εις καιρο να σου λεει το σ'αγαπω.
6. Το φιλι δεν αλλαζε τιποτε στην αρχικη η στην μετεπειτα συμπεριφορα του.
7. Δεν μαθαμε πως να λυνουμε τις διαφορες μας με τα λογια.

Με ολα αυτα δεν θελω να πω, οτι οτι εκανε ηταν λαθος, αλλα η συγκεκριμμενη συμπεριφορα μας εδωσε ενα ασχημο παραδειγμα για την ζωη μας.

Κριμα μπαμπα, γιατι ειμαι σιγουρη οτι δεν σου περασε ποτε απο το μυαλο τι κακο μας εκανες εκεινη την στιγμη...

Xαος

Χαος στο μυαλο,
ακινητοποιησης πανικος...

Δεν επιτρεπεται, εχεις ευθυνη, δινεις το παραδειγμα, οχι με αυτα που λες, αλλα με τις πραξεις σου.
Οπως τοτε που ασυναισθητα αντιδρας, οχι οπως θα σου αρεσε αλλα οπως σου βγαινει.

Τι να κανω, πλεον δεν ξερω,
να αποφασισω δεν μπορω...

Απο καιρο εις καιρο ξεχναω τα ορια, ξεχναω τα μισοτελειωμενα και μισολυμενα προβληματα, και υποψιαζομαι οτι ειμαι κατι ιδιαιτερο, οτι τα εχω καλα με τον εαυτο μου, οτι τα καταφερνω.
Ενιοτε επανερχεται ενα προβλημα και μου υπενθυμιζει οτι ειμαι του αρπα-κολλα.

Αφου σε πονα αυτη η γνωση, γιατι δεν αλλαζεις τον τροπο σου;

Το ρολοι της εκκλησιας δειχνει 5.10
γκριζα σύννεφα στον ουρανο
στεγνωσε το χιονονερο
και ακομα δεν εχω παρει μια αποφαση...

Ποσο θα ηθελα να ειμαι η βαρκουλα της φωτογραφιας του Epicurou...

Αισθητο κρυο...

Τους τελευταιους μηνες κρυωνω μονιμα.
Δεν ειναι και απιθανο πραγμα να μου πεις, χειμωνα καιρο και μεσα στα χιονια...
Ετσι που παντα ξεχνω να παρω μαζι μου τα γαντια...
Με ενα κοντο μπουφαν χωρις τσεπες...
Με ενα αυτοκινητο χωρις επιπροσθετο συστημα θερμανσης απο το απλο...
Συνεχεια στους δρομους...
Ζεστενει το χαμογελο. Ζεστενει η παιδικη φωνη, αλλα αυτη η πηγη παυει στις οχτω η ωρα το βραδυ να ενεργει.

Και οι αλλες πηγες; Τι δηλαδη τις αλλες δεν τις αισθανεσαι; Ποσο αχαριστη εισαι;
Θα σε ζεστανε δηλαδη η συστηματικη παρουσια του; Επειδη δεν την εχεις, την εξιδανικευεις και περνεις ολα τα αλλα θετικα ως δεδομενα;

Ποτε θα μαθεις τελικα τί σου κανει καλο και τί όχι;

H Αλικη στην χωρα των θαυματων...

Απο ολα τα παραμυθια και τους μυθους της παιδικης μου ηλικιας ξεχωριζει ενα.
Πόσο θα ηθελα να ξεχωριζα ποια πλευρα του μπισκοτου θα επρεπε να δοκιμασω...
Ποσο πολυ να πινω απο το μπουκαλακι...
Να σκεφτομαι να παρω το μικροσκοπικο κλειδι απο το τραπεζι, την στιγμη που μπορω και οχι οταν το χρειαζομαι αλλα δεν φτανω ουτε το ενα δεκατο του υψους του τραπεζιου...
Να εχω παντα στο μυαλο μου τους σωστους στοιχους των τραγουδιων...
Να μην ξεχνω, το τελευταιο που εξαφανιζεται, να ειναι ενα χαμογελο...

Ισως όμως καποτε με την βοηθεια ενος μικρου παιδιου να τα καταφερω.
Ποιος ξερει; Γιατι όχι...

Σημερα χιονιζε

...ποιος θα με πιστεψει όμως βλεποντας τον Οδυσσεα οπως χαζευε ακουγοντας μουσικη ελλαχιστα λεπτα πριν; :-)

Ζητηται μικρος...

ή μικρη τελοσπαντων... Δεν θα κανω εδω διαφορες. Λοιπον...

ΖΗΤΗΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ για τις μικρο- και μεγαλοδουλειες του σπιτιου.
Στις ασχολιες ανηκουν τα επομενα, αλλο οχι μονον:
Παραθυρα,
λουλουδια,
σκονισμενες ηλεκτρικες συσκευες
πλυμενα ρουχα που περιμενουν σιδερο και διπλωμα,
ντουλαπες που χρειαζονται ενιοτε συμμαζεμα
CD σε λανθασμενα CD cases.
η παρασκευη γευματων

Πολυ θετικα θα αναγνωριστει η διαθεση
πλυσιματος του αυτοκινητου και ο συστηματικος ελεγχος για λαδια, υγρα φρενων, αντιψυκτικα, καταστασης των λαστιχων κτλ, κτλ.

Ηλεκτρικη σκουπα, πλυντηριο ρουχων, ρευμα, 1,5 πεινασμενα ατομα (τεσσερα χρόνια μετρανε για ολοκληρο ατομο;) και χωρος παρεχεται.
Ακαταστατο σπιτι επισης.

Στις παροχες ανηκουν, αν γινονται καλα οι εργασιες, χαμογελα, η θωρια ευτυχισμενων, καθαρων και χορτασμενων ατομων, ο θαυμασμος τους, η ευγνωμοσυνη τους, μια και δεν χρειαζονται πλεον να τα αναλαβουν εκεινοι.

AITHΣΕΙΣ μονον με παραθεση βιογραφικου, φωτογραφιας και μιας σοκολατας, 100 gr.
(Αυτοι με την ΙΟΝ αμυγδαλου μεγαλωνουν τις πιθανοτητες της προσληψης)

PS. Energie, του Herbert Grönemeyer απο το CD "Bleibt alles anders" (ολα παραμένουν αλλιώς)

Πανεμορφο γκρι... :-)

Για τους γαλαζιους ουρανους μπορει ο καθενας να γραψει ωραια ποιηματα.

-Μια γρηγορη μεταφραση απο τα Γερμανικα-
Το πανεμορφο γκρι

Ειδα τον ουρανο πανω απο την Φλόριντα
και πανω απο το Curassao
Ημουν στο Ριο και Αντάλια
Και μεχρι στο Μακάο

Εκει παντα οταν σηκωνα το βλέμμα
παντου το ιδιο μπλέ
δεν καταλαβαινα τοτε τι έλειπε
αλλα σημερα ακριβως το ξέρω

Mονον εδω στο σπίτι
υπαρχει αυτο το πανεμορφο γκρι
τοσο γεματο, τοσο σημαντικο και απο πολυ καιρο οικειο
Mονον εδω στο σπιτι
Και σε αυτο μπορεις να βασιζεσαι
Μονον εδω βρησκεις το πανεμορφο γκρι

Και αυτο το γκρι δεν ειναι μονον γκρι
εχει χρωματικα πολλες διαφορετικες υφες
χαρουμενο, μαγικο και δινει ζωντανια
και δροσιστικα κατι το ιδιαιτερο

προστατευει απο τις ματιες, και παντοτινο
και αφροδισιακο
ειναι αυτο που με ερεθιζει
και ακριβως αυτο δεν υπαρχει στην Cote Azour
η ευτυχια μας αιωρηται ακριβως μπροστα απο την πορτα μας.

Mονον εδω στο σπιτι
υπαρχει αυτο το πανεμορφο γκρι
τοσο γεματο, τοσο σημαντικο και απο πολυ καιρο οικειο
Mονον εδω στο σπιτι
Και σε αυτο μπορεις να βασιζεσαι
Μονον εδω βρησκεις το πανεμορφο γκρι

Και εισαι down και καταθλιμενος
και τιποτε δεν μπορει να σε επαναφερει σε καλη διαθεση
πιστεψε με ηδη γρηγορα
θα ερθει το επομενο χαμηλο [βαρομετρικο] και θα το δουμε παλι.

Mονον εδω στο σπιτι
υπαρχει αυτο το πανεμορφο γκρι
τοσο γεματο, τοσο σημαντικο και απο πολυ καιρο οικειο
Mονον εδω στο σπιτι
Και σε αυτο μπορεις να βασιζεσαι
Μονον εδω βρησκεις το πανεμορφο γκρι

Stefan Gwildis, ο δισκος λεγεται "Nur wegen Dir" (Eξαιτίας σου και μονον).

Διαθεση προς γραψιμο

Παντα ειχα προβλημα να καταλαβω αυτους που εχουν καποια χομπυ. Που ασχολουνται με τις ωρες και μονοι τους με τα ενδιαφεροντα τους. Που τοτε δεν τους ενδιαφερει το φαγητο, η κουραση, οι αλλοι αντιπερισπασμοι, ο ερωτας...
Που βρησκουν εκει τα ισια τους.
Που ψαχνουν και βρησκουν χρονο για αυτα.
Που καταναλωνουν και αρκετα λεφτα για εξοπλισμο, βιβλια ή οτι αλλο χρειαζεται...

Παντα ασχολουμουνα με τον αθλητισμο. Παρολα αυτα, δεν το θεωρουσα hobby. Hταν απλα κατι που επρεπε απαραιτητα να συμβει.
Παντα διαβαζα βιβλια. Αλλες εποχες υπερειχαν τα διηγηματα των Νοτιοαμερικανων, αλλοτε αυτα των Ιταλων, αλλοτε αυτα με θεματα ψυχολογιας, αλλοτε φιλοσοφιας. Πολλες ωρες περασα στην προσπαθεια να ξεφευγω απο τα δικα μου προβληματα, παρεα με αστυνομικα Αμερικανων, Σουηδων, Ιταλων, Ισπανων.
hola Pepe Carvalio, ciao Comissario Brunetti, Montalbano, Tag Kommisar Beck, και οπως ολοι σας λεγεστε...

Aλλα και παλι, τα βιβλια δεν ειναι hobby. Tουλαχιστον οχι στο μυαλο μου. Εγω δεν εχω hobby, μονον οι αλλοι εχουν. Ετσι σκεφτομουνα μεχρι πρόσφατα.
Απο μικρη επαιζα κιθαρα, αλλα ουτε αυτο ειναι hobby, ειναι κατι που κανει κανεις απο καιρο εις καιρο για να ξεσκασει, για να βεβαιωθει οτι δεν τα εχει ξεχασει ολα.
Παντα μου αρεσε ο κινηματογραφος και πηγαινα συχνα. Τα τελευταια 4 χρονια εβλεπα σχεδον μια φορα την εβδομαδα μια ταινια. Αλλα ουτε και το σινεμα δεν ειναι hobby. Eγω; Δεν εχω hobby εγω, μονον οι αλλοι εχουν. Εγω βαριεμαι ολη την ωρα οταν δεν ασχοληται ο ανθρωπος της ζωης μου μαζι μου, γιατι δεν εχω hobby. Aν ειχα θα με γεμιζαν και δεν θα αγκιστρωνομουνα στους αλλους. Στον ΑΛΛΟ.

Ομως δεν ειχα πραγματικα hobbies? Ή πιστεψα τα λογια του; Παντα τον θαυμαζα, παντα θαυμαζα και θαυμαζω την ευκολια με την οποια πετα ετσι μια μεγαλη κουβεντα, μια αναλυση καποιας καταστασης. Για να το λεει... ετσι μεγαλοφωνα, ετσι με πεποιθηση, ετσι θα ειναι. Με ξερει. Ολοι φαινεται να με ξερουν καλα. Ολοι εκτος απο μενα. Αρα ετσι ειναι, ετσι. Και εννοιωθα μειωνεκτικα.
Ο υπεροχος, θαυμαστος ανδρας με τα χιλια και ενα hobby και η γυναικα του, απολυτως χωρις ενδιαφεροντα, εκτος απο το να κρατησει την δουλεια της, να μαθει καλυτερα την γλωσσα, να ξεπερασει απο καιρο εις καιρο τα γραφειοκρατικα με το Γραφειο Αλλοδαπων.
Εκεινος ο ηρεμος και ισορροπημενος ανθρωπος και εκεινη η αστατη Ελληνιδα, ενιωτε με τασεις υπερδραματοποιησης των πραγματων.......


ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΜΑΣ ΠΡΗΞΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ που τα ξερετε ολα και εχετε αποψη για ολα. Που αποφασιζετε αν εχουμε ενδιαφεροντα, που αποφασιζετε αν μας παει μια δουλεια, ενας φιλος, αν ειμαστε καλα ή οχι.

Να μου πεις τι φταιτε εσεις; Εγω σαν εδωσα την δυναμη που ειχατε. Αν ειχα εκεινη την στιγμη συναισθηση του εαυτου μου, δεν θα αφηνα να με μπερδεψετε. Θα ηξερα τι ισχυει, και ητε θα σας ζηταγα να κλεισετε το στομα, ητε θα ξεχναγα κατευθειαν τα λογια σας, πριν προλαβαιναν να φτασουν καλα καλα στα αυτια μου.

Δεν φταιτε λοιπον εσεις, απλα και μονον πεταξατε μια ανοησια για να νοιωσετε μεσα στην βλακεια σας σιγουροι ήτε γιατι ετσι νομιζατε οτι ισχυε παρολο που ιδεα δεν ειχατε.
Νοιωστε καλα και σιγουροι λοιπον, εαν σας ειναι απαραιτητο.
Εγω πλεον δεν ασχολουμαι.

Eχω διαθεση για γραψιμο.

Και αν κραυγασετε
Hurra, επιτελους βρηκες ενα hobby για να μην μας πρηζεις...

Παλι δεν ασχολουμαι.
Αν ολα αυτα τα ενδιαφεροντα μου μεχρι τωρα σας φαινοντουσαν αναξια λογου, και το καινουργιο σας τραβηξε το ενδιαφερον, δικο σας θεμα.
Η ζωη μου δεν μετριεται με τα δικα σας κριτηρια.

Πως ερχονται ξαφνικα...

Πως ερχονται ξαφνικα τα δακρυα, μερικες φορες ουτε που το καταλαβαινω...
Ακους στο αυτοκινητο το ενα τραγουδι μετα το αλλο, περνας πρασινα φαναρια, επιταχυνεις στα πορτοκαλι, φρεναρεις στα κοκκινα, χτυπας ρυθμικα την παλαμη στο τιμονι, περιμενοντας να σβησει το φαναρι και ερχεται ενα τραγουδι.
Ασχολησαι με μια στροφη του, ελλειψη αλλων ερεθισματων, και ξαφνικα κατρακυλανε τα δακρυα, λες και τα κρατουσες μερες, μηνες, χρονια...

Θολη ορθανοιχτη η ματια, αυτια και ψυχη δωσμενα καθ΄ολοκληρου στην μουσικη και στους στοιχους...

Το ηφαιστειο δεν εχει κρυωσει. Καλο ή κακο τελικα;
Μαλλον καλο. Αν ηταν κρυο, δεν θα ζουσα πλεον...

PS. Eνα κομματι των ΒΑΡ απο την προηγουμενη ζωη μου. Ο τιτλος του σημανει... πριν τοσα παναθεματισμενα πολλα χρόνια. To συγκροτημα ειναι απο την Κολωνια και τραγουδά χρησιμοποιωντας την διαλεκτο της Κολωνιας.

Παρόν..., χμμμμ σχεδόν

Δεν ειπα οτι οι αλλες φωτογραφιες δεν εχουν τιποτε πλεον κοινο με την πραγματικοτητα;
Να και η τελευταια αποδειξη...
Περισσυ κατα την διαρκεια της κατασκευης του καναπε κρεβατι για τους επισκεπτες.

Δεν θυμιζει Home Improvement και τον γειτονα Wilson?

Tαξιδι στο παρελθον

Απο μικρη δεν μου αρεσε το καρναβαλι

Hδου η αποδειξη. (Ιδεα δεν εχω ποσο θα ημουν, τεσσαρων, πέντε, Ρ...άκι θυμασαι μηπως;)

Στα 22α γεννέθλια

Εικοσιενα

Πριν 21 χρονια, γκραζουνιζα την κιθαρα

Στα 21 μου, δοκιμασα Stella Artois, μαλλον δεν μου αρεσε

Τις φωτογραφιες τις εβαλα για την εντωμεταξυ μουσιακη τους και μονον αξια
αφου δεν εχουν ουδεμια ομοιοτητα πλεον με την πραγματικοτητα :-)

PS. Ανταλλαξα τις φωτογραφιες με καινουργιες που μολις σκαναρισα