Είναι στην φύση του ανθρώπου, άμα δει κάποιον σε μια δύσκολη στιγμή, να τον προσπεράσει;
Από φόβο;
Από αδιαφορία;
Από αίσθηση υπεροχής;
Τις προάλλες επιστρέφοντας στο σπίτι το σούρουπο είδαμε έναν κύριο με ένα σκύλο που είχε πέσει με το ποδήλατό του στο πεζοδρόμιο. Σταμάτησα το αυτοκίνητο, πήγα να τον βοηθήσω και τον ρώτησα αν είναι καλά ή μήπως χρειάζεται τίποτε. Ο κύριος, που ήταν αισθητά πιωμένος μου απάντησε ότι είναι εντάξι. Τον ξαναρώτησα, είστε σίγουρος; Με διαβεβαίωσε πως ναι. Πίσω στο αυτοκίνητο ο Οδυσσέας ήταν θυμωμένος με εμένα.
"Μαμά δεν θέλω να πηγαίνεις πάντα στους μεγάλους ανθρώπους", μου είπε.
"Γιατί πάντα Οδυσσέα;" τον ρώτησα. "Δεν πηγαίνω πάντα, τώρα έπεσε ο κύριος. Άμα κάποιος χρειάζεται την βοήθειά σου, δεν θα τον βοηθούσες;"
"Όχι" ήταν η απάντηση του Οδυσσέα. !?!?!?!
