Τι μεγάλη διαφορά κάνει ένας ήλιος... Ένας ήλιος εκεί ψηλά στον ουρανό, μεγάλος, στρογγυλός, φωτεινός. Να υπάρχει εκεί, απλά να υπάρχει και ας είναι με δόντια. Πόσο πολύτιμος είναι, όταν επιστρέφει μετά από ομίχλες και συννεφιές. Όταν έρχεται ανέλπιστα και δε ξέρεις πότε θα τον ξαναδείς. Γιατί όσο και να λες στον εαυτό σου πως όλα συνηθίζονται, πραγματικά δεν συνηθίζονται όλα. Απλά από καιρό εις καιρό καταφέρνεις καλύτερα να διώχνεις από τις σκέψεις σου όλα αυτά που δεν λειτουργούν, που ανάποδα πηγαίνουν, που σε κουράζουν, που ξέρεις πως δε μπορείς να διορθώσεις. Δε θα τα συνηθίσεις λοιπόν, απλά ελπίζεις να αντέξεις μέχρι να έρθει ο καιρός που θα βρούν από μόνα τους τις λύσεις που τους αξίζουν. Ήλιος λοιπόν, και ας είναι με δόντια. Χίλιες φορές καλύτερα από ένα στεγνό συννεφιασμένο και απόλυτα γκρίζο πρωινό.
Καλησπέρα :-)
