που δεν τολμώ να ονειρευτώ,
πραγματικότητα που υποκειμενικά
αρνητικά τη βλέπω,
μέλλον άγνωστο και απρόβλεπτο,
τότε μπορώ μόνον σε ένα να βασιστώ
στο τι αγαπώ και τι θέλω.
Και αυτό βοηθά, δεν λέω αρκεί,
να δώσει στρουκτούρα και μια σειρά
στις αποφάσεις
Τότε έχει νόημα η προσπάθεια
να το κρατήσει ολόκληρο
και χωρίς απώλειες.
Μια ελπίδα φωτεινή που βλέπει
ένα σίγουρο κάτι
ένα σίγουρο γιατί
και δυο χαρούμενα
αγαπημένα μάτια
στη μέση όλων.
