Αγαπητή φίλη,
μικρή μου τρομαγμένη φίλη,
δε νομίζεις ότι αρκετά ασχολήθηκες με το τι χάνεις, με το τι τελειώνει, οριστικά και αμετάκλητα;
Νομίζεις ότι σε βοηθά να σκέφτεσαι πως ο χρόνος από εδώ και έπειτα μόνον χαστούκια θα σου δίνει;
Ακόμα και αν αυτό συμβεί στην πραγματικότητα, τι νόημα έχει να χάνεις από τώρα το θάρρος σου;
Και αν δε συμβεί; Τι νόημα είχε όσο το φοβόσουν;
Δεν νομίζεις ότι ένα τέλος, είναι και μια καινούργια αρχή;
Το ξέρω ποτέ δεν σου ήταν εύκολο να πιστέψεις στις δυνάμεις σου, πάντα υπάρχουν πράγματα που άλλοι καλύτερα τα μπορούν, όμως μικρή τρομαγμένη φίλη μου όλα είναι θέμα στάσης. Είσαι τρομαγμένη για κάτι, μόνον αρνητικά/παθητικά θα μπορέσεις να επηρεάσεις την εξέλιξή του.
Προσπαθείς ψύχραιμα να το αντιμετωπίσεις, τότε πραγματικά μπορεί και να μπορείς.
Κανείς δε μπορεί να γνωρίζει το μέλλον, αφού δεν πιστεύεις στην παντοδυναμία και την παντογνωσία σου, πίστεψε λοιπόν στο άγνωστο και πάψε να ανησυχείς.
Το μέλλον δεν ευνοεί τους τολμηρούς και τους ενεργητικούς, αλλά εκείνοι έχουν περισσότερες δυνατότητες να ελίσσονται.
Κουράγιο λοιπόν, κουράγιο και υπομονή τρομαγμένη μικρή μου.
Κουράγιο φίλη μου, όσο υπάρχει η επόμενη στιγμή, υπάρχει και η ελπίδα να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.
Για να δούμε λοιπόν...
