Δε σε αδικώ

Δε σε αδικώ αν δεν με θυμάσαι
αν άλλες έννοιες στο μυαλό καλύτερα κρατάς
αν τον χρόνο σου με ξένα πράγματα περνάς
αν δε θες εμέ τις νύχτες μες το όνειρο να δεις
και προτιμάς το τίποτε από το εμείς

Δεν σε αδικώ αν δε με επιθυμείς
αν δεν ανησυχείς που να βρίσκομαι όταν λείπω
και άραγε σε άλλον την καρδιά μου δίνω.
Αν δεν με αγαπάς - όπως εγώ το νομίζω -
πώς να μπορείς, πώς να ξέρεις τι ελπίζω;

ΥΓ. Kαλή Χρονιά σε όλους, υγεία, ευτυχία και προπάντων... ΑΓΑΠΗ :-)

Μια μέρα

Μια μέρα θα με καλέσεις για ένα τσάι,
θα ρωτήσεις "έχεις χρόνο για φαγητό",
την βοήθειά μου θα ζητήσεις,
θα εξιστορήσεις αυτά που σε τραυμάτισαν,
και όλα όσα πάνω σου πληγές άφησαν.

Μια μέρα θα ξαφνιαστώ,
μακάρι να ξέρω πως να σου φερθώ.
Εκείνη την θαυμαστή μέρα που εσύ
εμένα τελικά θα έχεις εμπιστευθεί.

Πούντο πούντο το δαχτυλίδι;

Ένα δαχτυλίδι λιμπίστηκα.
Και άνοιξα τα κουτάκια με τους "θησαυρούς".
Το ένα ήταν πολύ παλιό,
στο άλλο έλειπε μια πετρούλα,
το τρίτο θα χωρούσε σε κάποια άλλη,
στο τέταρτο δίστασα, μεγάλη πέτρα φαρδύ ασημένιο,
όμως πουθενά δεν είδα το δαχτυλίδι που αυτή την στιγμή μου αρμόζει.

Ίσως κάτι λεπτό,
ίσως με κόκκινες πέτρες.
Εκείνο όμως το απλό, το χρυσό με το όνομα του,
όσο και αν κάποτε πολύ μου άρεσε,
απλή μουσειακή αξία έχει πλέον μόνον.

2006 διαφορετικοί τρόποι να περάσει κανείς τον χρόνο του

Να ξυπνήσεις 365 πρωινά μεταξύ 7 και 8 μισι.
Να πλύνεις 730 φορές τα δόντια σου.
Nα πάς 49 φορές στην προπόνηση του μπάσκετ.
Να γράψεις ένα βιβλίο, 59 κεφαλαίων με 278 σελίδες.
Να τρέξεις 144 γύρους στο στάδιο.
Να διαβάσεις 6 βιβλία.
Να ακούσεις 20 CD απαγγελλομένων βιβλίων (Hörbücher).
Να καλέσεις 5 άτομα να σε βοηθήσουν στην μετακόμιση.
Να πας για 10 ημέρες στην Ελλάδα.
Να συμπληρώσεις τα 30 χιλιόμετρα, περπατώντας αρκετές φορές γύρω από την λίμνη.
Να δουλέψεις 253 4τράωρα.
Να πας σε 3 χριστουγεννιάτικες γιορτές.
Να γνωρίσεις 3 καινούργιες οικογένειες.
Να κλάψεις 1 ή 2 φορές, βλέποντας 5, 6 ταινίες.
Να δεις 3 φορές το αγαπημένο σου όνειρο.
Να κόψεις τις φιλικές σχέσεις με 1 άτομο.
Να έχεις 12,5 λεπτά για τον εαυτό σου.
----------------------------------------
----------------------------------------
2006 τρόποι να περάσεις το χρόνο σου :-)

Πού;

Πού θα βρω κάποιον που με αγαπά όσο και εγώ;
Μια ζωή κυνηγώ κάποιον που δεν μπορώ να έχω.
Και όταν κάποιος προσπαθεί να με κερδίσει χάνει το ενδιαφέρον μου.
Αυτομάτως.
Τι θα συμβεί άραγε στην προκειμένη περίπτωση;
Θα ανατραπεί ο κανόνας ή θα επιβεβαιωθεί;
Και τι είναι τελικά καλύτερα;
Να μου πεις αυτό που σου ζήτησα, για να σταματήσω να ενδιαφέρομαι για σένα ή
να μην μου πεις τίποτε και να συνεχίσω να ζω ένα ανεκπλήρωτο έρωτα;

Καρότα...

Σου ζήτησα κάτι εχθές.
Δεν μου απάντησες.
Δεν το έκανες παρόλο που ήξερες πόσο σημαντικό ήταν για μένα, ή ακριβώς επειδή η σημαντικότητα της ερώτησης σε έκανε να διστάσεις;

Θα έπρεπε να χαίρομαι γιατί όσο δεν μου δίδεται απάντηση δεν λαμβάνω κάποια αρνητική;
Μα έτσι δεν κάνουν στα άλογα με το καρότο; Τους το κρεμούν μπροστά στην μύτη τους δίνοντάς τους έτσι κίνητρο να δουλεύουν αλλά το τραβούν έγκαιρα αν το άλογο θελήσει να το γευτεί.

"Have yourself a merry little Christmas"

Have yourself a merry little Christmas,
Let your heart be light
From now on,
Our troubles will be out of sight

Have yourself a merry little Christmas,
Make the Yule-tide gay,
From now on,
Our troubles will be miles away.

Here we are as in olden days,
Happy golden days of yore.
Faithful friends who are dear to us
Gather near to us once more.

Through the years
We all will be together,
If the Fates allow
Hang a shining star upon the highest bough.

...
Have yourself a merry little Christmas Των Hugh Martin και Ralph Blane. Το τραγούδησε για πρώτη φορά η Judy Garland το 1944 στην ταινία "Meet Me in St. Louis".

Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα...

τον τρώνε οι κότες...
Έτσι συνέβη και με το template του blog... :-(
Προσπαθώ τώρα να δω τι μπορώ να διορθώσω...


Update: το πρόβλημα λύθηκε, αλλά αυτό που ήθελα αρχικά να καταφέρω, δεν μπόρεσα ακόμα να το κάνω. Δεν πειράζει... ίσως να έχω διάθεση να ασχοληθώ ξανά αργότερα.

Ενα χαρούμενο και ένα λυπημένο μάτι...

Το καινούργιο "μέλος" της οικογένειας στέκεται στην κουζίνα.
Το παλαιότερο του παραχώρησε ανοικειοθελώς την θέση του. Ξεκουράζεται όμως μετά από αρκετά χρόνια υπηρεσίας διαφορετικών αφεντικών. Μια υπηρεσία που σίγουρα πριν να καταλήξει τον τελευταίο καιρό να γίνει θορυβώδες και γεμάτο ψυχρές αντιδράσεις ήταν κάποτε άκρως αποτελεσματική. Αλλά τι τα θες; Ο καιρός περνά για όλους μας αμείλικτα, όχι μόνον για εμένα...
Αύριο θα κάνει το τελευταίο του ταξίδι. Πόσα ταξίδια αλήθεια έκανε πέρα από αυτά που με συνόδεψε; Είναι ευχαριστημένο και ικανοποιημένο για όσα κατάφερε μέχρι τώρα; Για όλα όσα μέχρι τώρα προστάτευσε; Για όλες αυτές τις αμέτρητες φορές που έδειξε πόσο φιλόξενο ήταν; Για όλες αυτές τις στιγμές που απέδειξε ότι η μεγαλοσύνη δεν έχει να κάνει με το πραγματικό "μέγεθος". Θα μου λείψει... Θα μου λείψουν οι νύχτες χωρίς ύπνο, αυτές που με κράτησε σε εγρήγορση, που ανησυχούσα εάν θα καταφέρει να κρατήσει τις χαμένες ισορροπίες, εάν χρειάζεται την βοήθειά μου και κάποιο στήριγμα, για να ξεπεράσει τις ταραγμένες του στιγμές.
Θα μου λείψει, αλλά θα καταφέρω να ξεπεράσω την έλλειψή του και θα αρχίσω να αναγνωρίζω τα προτερήματα του "καινούργιου".
Του καινούργιου ψυγείου και καταψύκτη :-)

ΥΓ. Ααααα και πριν το ξεχάσω... μετέφερα το blog στον καινούργιο blogger και αναδύομαι από τα βάθη της κακιάς διάθεσης:-)

Δε μπορεί

Μα δε μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να συνταράζεσαι...
Μα δεν είναι δυνατόν μια ημερούλα τόσο δα, να σε κάνει να στεναχωριέσαι...
Μα δεν αξίζει να απογοητεύεσαι για κάτι που δεν θα συμβεί.
Για κάτι που επανειλημμένα δεν συμβαίνει.
Μα πώς μπορείς να ξεχνάς ό,τι έχεις αποφασίσει;
Μα πώς καταφέρνεις να δωρίζεις την καρδιά σου, σε εκείνους που δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτή η λέξη; Μα πώς έζησες μέχρι εδώ και δεν έμαθες απολύτως τίποτε;

Θέλω να είμαι ο Jack, αλλά είμαι η Joanna,
θέλω να είμαι εγώ εκείνος που διαλέγει το δελφίνι,
ατρόμητος, ευτυχισμένος.
Θέλω να κολυμπώ εγώ στην σιγουριά του γαλάζιου
αλλά είμαι τελικά εκείνη που κοιτά με αγωνία το νερό από την προβλήτα.

Δε μπορεί, κάπου υπάρχει ένα λάθος στο όλο.
Μήπως είναι αυτό το λάθος, εγώ;

ΑΑΑΑΑ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!


...

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! :-(

Τέλος εποχής...

Κεριά, χρώματα, γλυκά
Ευχές, αναμνήσεις, ελπίδες
Γυναίκες, άνδρες και παιδιά
Παιχνίδια, κάστρα, ιπποτικές ασπίδες

Βιβλία, αστέρια, κατασκευές,
Χριστουγεννιάτικα δέντρα, κόκκινες ποδιές.
Τελευταίες ημέρες μιας εποχής
Πολύτιμοι κρίκοι μιας αλυσίδας της επόμενης στιγμής

Και εγώ που νόμιζα...

Και εγώ που νόμιζα ότι κάτι τέτοιο υπάρχει μόνον στις ταινίες και στις διαφημίσεις...



Το χριστουγεννιάτικο σπίτι στο Hilden
Das Weihnachtshaus in Hilden

Άμα σου αρέσει

Άμα σου αρέσει
πάρε ένα τηλέφωνο το πρωινό
κάτσε για φαγητό το μεσημεράκι
πέρνα για καφέ το απογευματάκι

Άμα σου αρέσει
κοίτα με στα μάτια όταν μπροστά μου στέκεσαι
φλέρταρε την καρδιά μου με συλλαβές και χάδια
άγγιξέ με, απόδειξε πως η ψυχή δεν είναι άδεια

Συλλέκτης θέρμης

Δεν θέλω άλλο σε μικρότητες να κολλώ
οριστικά περασμένα να μοιρολογώ
δεν θέλω πια ό,τι δεν λειτουργεί να επουλώνω
τη ζωή μου ως θεατής παθητικά να καταναλώνω

Τι λείπει, τι χρειάζομαι;
Είναι η θρησκεία η λύση που αγνοώ;
Λίγα χάπια αγάπης παραπάνω;
Σταγόνες ενδορφίνης που σπαταλώ;

Αν η λύπη είναι έντονη
αν η μοναξιά είναι στο μυαλό
αν η αγάπη παντού υπάρχουσα
γιατί νοιώθω να στραγγίζει από το σώμα μου σαν από νερό;

Ένα συλλέκτη θέρμης χρειάζομαι
της ηλιακής ακτίνας ανάλογο και με βαλβίδα
όπου τα μικρά και μεγάλα θετικά μετατρέπονται
σε σταθερή ηρεμία, σιγουριά και ελπίδα

Λίγο κανταίφι

Δώσε γλυκιά μου αδελφούλα ένα κομμάτι κανταΐφι...

Από τότε που άκουσα από το στόμα του αυτό το
"ε τότε... θα φάει το παιδί μαζί μας", έχω μια περίεργη πικρή γεύση στα χείλη...

Πως τα φέρνει ο καιρός...

Ακριβώς την στιγμή που συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι δεν θα βρω ποτέ την νεράιδα του παραμυθιού, παρουσιάζεται στο σκοτάδι ένας φωτεινός άγγελος, στην ανακατωσούρα ένα ήρεμο τζίνι, στην ακινησία ένα ιπτάμενο χαλί και στη ξαφνική βαβούρα ένας υπέροχος μάγος σιωπής.

Νεράιδα

Ζητείται νεράιδα
με ραβδάκι ισχυρό
ευχές να εκπληρώσει
χωρίς προσπάθεια στο λεπτό

Τρεις τον αριθμό θα ρωτήσει
την πρώτη ήδη την ξέρω
για την δεύτερη πρέπει να σκεφτώ
να ακούσει την τελευταία θα αργήσει

Πραγματικά δεν αποκλείω
τελικά να προτιμήσω
αντί τρίτης ευχής
κάτι άλλο να ζητήσω

Ζητείται νεράιδα
με ραβδάκι ισχυρό
για μόνιμη ενασχόληση
οικιακή βοηθό

Πριν ένα χρόνο περίπου...

Άδειο αρχείο
δυνητικά μεγάλο
υπομονετικά περιμένεις
δεν κρίνεις, δεν ελέγχεις, τις λέξεις

Αν είναι όμορφες
αν είναι τολμηρές
λίγες ή πολλές
με λάθη ή σωστές

Είσαι εκεί, δε φεύγεις
δε φοβάσαι, δε πληγώνεσαι
ότι και να περιέχεις
όσο και να αλλοιώνεσαι

Έχεις συναίσθηση της ύπαρξής μου;
είσαι φίλος ή εχθρός μου;
με χλευάζεις ή με δέχεσαι;
με ανέχεσαι;

Θα μου συμπαρασταθείς
όταν οι λέξεις μου στερέψουν;
Όταν εγώ ο αμαθής
να τις γοητέψω δε μπορώ και ξενιτεύσουν;

"Αρχείο", Düsseldorf - 30. Νοεμβρίου 2006

Στην ξενιτειά

"Καλά δεν τα περνάμε στην ξενιτειά;" ρωτά ο Νίκος τρέχοντας δίπλα μου κάποιον από τους δέκα γύρους στο στάδιο για να ζεσταθούμε πριν το σαββατιάτικο μπάσκετ.
Είναι αλήθεια ότι με ξάφνιασε η πρόταση. Πώς μπορεί κανείς να τα περνά καλά στην ξενιτειά; Μακριά από την πατρίδα του. Εκεί που δεν έχει κανένα συγγενή. Εκεί που δεν μιλούν την γλώσσα του. Εκεί που δεν γεννήθηκε και δεν ξέρει όλους τους δρόμους της γειτονιάς του απέξω και ανακατωτά. Εκεί που δεν δυσκολεύεται να βρει το δίκαιο του. Εκεί που το σχολείο των παιδιών λειτουργεί καλά. Εκεί που υπάρχει μια τάξη και δεν μπορεί ο καθένας να κάνει εις βάρους σου το δικό του. Εκεί που πηγαίνει κανείς σε ένα γιατρό της ασφάλειας, άμα αρρωστήσει, χωρίς να μοιράζει φακελάκια, εκεί που αν όχι παντού αλλά σε πολλά ισχύει το τι ξέρεις και τι μπορείς, από το ποιό μέσο έχεις. Εκεί που ο αέρας που αναπνέεις, δε σου προκαλεί δύσπνοια... Εκεί που η φύση τριγύρω σου προστατεύεται και δεν καταστρέφεται ασύστολα, εκεί που ουρανός πάνω σου είναι γαλανός με αραιά άσπρα συννεφάκια.

"Ναι Νίκο μου, ναι έχεις δίκαιο. Καλά τα περνάμε... στην ξενιτειά" του απάντησα ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα ανεβάζοντας ελάχιστα τον ρυθμό.

Άσπρο

Veni vidi vici?

Πήγα,
είδα,
δεν υπήρχε αυτό που ήθελα.
Πήρα κάτι άλλο
και εξήλθα...

από την ΙΚΕΑ σήμερα :-)

Καλά...

Με ρωτάς, τι κάνεις;
Καλά, σου λέω...

Σε ρωτώ, τι κάνεις;
Δεν είμαι καλά, μου απαντάς

Είναι το "καλά" μου,
με το δικό σου το ίδιο;


Ποιός λέει την αλήθεια,
ποιός απαντά μηχανικά
και ποιός από συνήθεια;

Επειδή όλα έχουν ένα τέλος...

...καλημέρα και ένα χαμόγελο για όλα όσα ευχάριστα μας συμβαίνουν. Για όλες τις φιλίες και καλές σχέσεις που κατάφεραν να ξεπεράσουν χρόνια, δυσκολίες και προσωπικές κρίσεις. Για την υγεία που ευτυχώς έχουμε. Για την χαρά που κατά βάση γεμίζει την ζωή μας. Για την αγάπη που μας δωρίζεται. Για την ομορφιά τριγύρω μας που κατά καιρούς βρίσκει τον δρόμο προς και από μέσα μας.

Καλημέρα, καλή Κυριακή, καλή εβδομάδα :-)

Χ-Mass Blues

Πλησιάζουν γιορτές. Εχθές ανοίξαμε την πρώτη πορτούλα του Adventskalender. Στο νηπιαγωγείο δώσαμε μια κάλτσα για να γεμίσει με λιχουδιές ο Άγιος Νικόλαος στις 6 του μηνός. Στο σπίτι έβγαλα τα χριστουγεννιάτικα. Άναψα κεράκια, χρωματιστά φωτάκια. Στόλισα μικρούς αγγέλους, αστέρια, κομήτες, φεγγάρια, μικρούς Αγιοβασίλιδες. Αύριο θα τα δεις και θα χαρείς.
Και εγώ; Γιατί εμένα δεν με γεμίζουν; Γιατί μου δίνουν την αίσθηση ότι προσποιούμαι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα; Πως προσπαθώ κάποιον να ξεγελάσω μια εορταστική διάθεση. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι αξίζω να χαίρομαι τις γιορτές; Όχι ειδικά και μόνον αυτές των Χριστουγέννων. Γιατί ότι κάνω πρέπει να έχει νόημα, μόνον όταν το κάνω για άλλους; Γιατί δεν μπορώ να αποδεχτώ και να αγαπήσω τον εαυτό μου;

Τι στο καλό, τόσα μπόρεσα και έμαθα μέχρι τώρα στην ζωή μου, γιατί δυσκολεύομαι σε αυτό τόσο πολύ;

Kουβάρια

Πώς αλήθεια μερικές φορές μια λέξη που δεν ειπώθηκε, μια άλλη που κάθισε στραβά σε ένα δίπλωμα του εγκεφάλου, γίνεται αιτία ενός μπερδέματος;

Όμως τα μπερδέματα δεν είναι θεριά. Και άμα δημιουργήθηκαν, μας κάνουν μια χαψιά και μας παγιδεύουν μέσα τους και άντε να ξεμπερδευτούμε.

Τι και αν συνέβησαν, στο χέρι μας είναι να τα ξετυλίξουμε, στο χέρι μας είναι να αποδεχτούμε ότι απλά λάθος καταλάβαμε και ότι δεν υπήρξε ποτέ θέμα.
Στο χέρι μας, έτσι δεν είναι;

ViSta (ISBN: 960-511-032-6)

Σύντομες, παράλογες, αστυνομικές, σουρεαλιστικές και άλλες ιστορίες
ISBN: 960-511-032-6
Εκδόσεις Μαραθιά
Copyright 2006

Περιεχόμενα

To ξενοδοχείο με τα 28 δωμάτια
O θάνατος μιας νηπιαγωγού
Ονειρικές καταστάσεις

Online παραγγελία
- ianos.gr (Webshop)
- ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ (Webshop)
- Allbooks(Webshop)
- Bibliopolio.gr(Webshop)
- με ένα email σε εμένα
.
Αφιερωμένο στον Οδυσσέα

Περασμενα ξεχασμενα;

Aστυνομικα μυθιστορηματα

Ι. To πτωμα του παρκου

ΙΙ. Ο θανατος μιας νηπιαγωγου

ΙΙΙ. Οταν οι καλοι αγγελοι χρειαζονται βοηθεια

Ιστοριες

I. Σουρεαλιστικη ιστορια

II. Ψυχολογικό Τhriller

III. Παράλογη ιστορία

IV. Η Φανή

V. Ένα άδειο αρχείο

VI. Χρόνος μηδέν;

VII. 12 γύροι;

Για και με...

τον Οδυσσεα

εμενα

τον J.

την Ελλάδα