Το καινούργιο "μέλος" της οικογένειας στέκεται στην κουζίνα.
Το παλαιότερο του παραχώρησε ανοικειοθελώς την θέση του. Ξεκουράζεται όμως μετά από αρκετά χρόνια υπηρεσίας διαφορετικών αφεντικών. Μια υπηρεσία που σίγουρα πριν να καταλήξει τον τελευταίο καιρό να γίνει θορυβώδες και γεμάτο ψυχρές αντιδράσεις ήταν κάποτε άκρως αποτελεσματική. Αλλά τι τα θες; Ο καιρός περνά για όλους μας αμείλικτα, όχι μόνον για εμένα...
Αύριο θα κάνει το τελευταίο του ταξίδι. Πόσα ταξίδια αλήθεια έκανε πέρα από αυτά που με συνόδεψε; Είναι ευχαριστημένο και ικανοποιημένο για όσα κατάφερε μέχρι τώρα; Για όλα όσα μέχρι τώρα προστάτευσε; Για όλες αυτές τις αμέτρητες φορές που έδειξε πόσο φιλόξενο ήταν; Για όλες αυτές τις στιγμές που απέδειξε ότι η μεγαλοσύνη δεν έχει να κάνει με το πραγματικό "μέγεθος". Θα μου λείψει... Θα μου λείψουν οι νύχτες χωρίς ύπνο, αυτές που με κράτησε σε εγρήγορση, που ανησυχούσα εάν θα καταφέρει να κρατήσει τις χαμένες ισορροπίες, εάν χρειάζεται την βοήθειά μου και κάποιο στήριγμα, για να ξεπεράσει τις ταραγμένες του στιγμές.
Θα μου λείψει, αλλά θα καταφέρω να ξεπεράσω την έλλειψή του και θα αρχίσω να αναγνωρίζω τα προτερήματα του "καινούργιου".
Του καινούργιου ψυγείου και καταψύκτη :-)
ΥΓ. Ααααα και πριν το ξεχάσω... μετέφερα το blog στον καινούργιο blogger και αναδύομαι από τα βάθη της κακιάς διάθεσης:-)
