Και άνοιξα τα κουτάκια με τους "θησαυρούς".
Το ένα ήταν πολύ παλιό,
στο άλλο έλειπε μια πετρούλα,
το τρίτο θα χωρούσε σε κάποια άλλη,
στο τέταρτο δίστασα, μεγάλη πέτρα φαρδύ ασημένιο,
όμως πουθενά δεν είδα το δαχτυλίδι που αυτή την στιγμή μου αρμόζει.
Ίσως κάτι λεπτό,
ίσως με κόκκινες πέτρες.
Εκείνο όμως το απλό, το χρυσό με το όνομα του,
όσο και αν κάποτε πολύ μου άρεσε,
απλή μουσειακή αξία έχει πλέον μόνον.
