Σου έχει συμβεί ποτέ να δεις ένα σπίτι και να το ερωτευτείς; Να περάσεις από μπροστά του, να μπεις ίσως μέσα και να σκεφτείς πόσο όμορφο είναι και πόσο ευτυχείς θα πρέπει να είναι αυτοί που ζουν σε αυτό; Το ξέρεις αυτό; Σου έχει συμβεί; Εμένα λοιπόν μου συνέβη.
Θα ήταν εφτά χρόνια που έτυχε να πάω για πρώτη φορά. Δεν είμαι σίγουρη ποιος ήταν ο λόγος. Χρειαζόμασταν ένα συγκεκριμένο καλώδιο, ένα σκληρό δίσκο; Ένα πακέτο προγράμματος; Δε θυμάμαι... αυτό που θυμάμαι είναι πως πάω με τα πόδια κατά την διάρκεια ενός μεσημεριανού διαλείμματος, είδα το κτήριο από μακριά, με εντυπωσίασαν τα κόκκινα τούβλα και την αντίθεση που έκαναν με τους άσπρους τοίχους, τα ξύλινα δοκάρια που στήριζαν τον μπαλκόνι στον δεύτερο όροφο, η μαύρη ξύλινη κατασκευή κάτω από την σκεπή, τα κόκκινα κεραμίδια.
Χτύπησα το κουδούνι και κάποιος ευγενικός και ευδιάθετος νεαρός μου άνοιξε. Μπήκα και βρέθηκα σε μια ψηλοτάβανη είσοδο, οι τοίχοι βαμμένοι κόκκινοι, μια υπέροχη ξύλινη σκάλα στα αριστερά, ανοιχτή πόρτα μπροστά, κάποιες άλλες αριστερά και δεξιά, κλειστές. Το δάπεδο με πλακάκια χρόνων, τα σχέδια πάνω τους έδειχναν πως κάποιοι τοίχοι ήταν πιο πρόσφατοι. Μια ξύλινη μαύρη κατασκευή στα αριστερά έκλεινε το χώρο κάτω από την σκάλα. Τρίξιμο ξύλου ακούστηκε σύγχρονο με τα βήματα κάποιου που την κατέβαινε. Αργότερα θα μάθαινα σε πόσες άλλες περιπτώσεις πέρα από την ανθρώπινη παρουσία τρίζει. Διέσχισα την ανοιχτή πόρτα και βρέθηκα σε ένα φωτεινό δωμάτιο με μεγάλα παράθυρα. Τα έπιπλα μέσα, μοντέρνα και ανάλογα ενός μαγαζιού που πουλά software ή hardware. Μπορεί το δάπεδο να ήταν εδώ απομίμηση ξύλου αντοχής αλλά του πήγαινε. Ζήτησα αυτό που ήθελα, μου δώθηκε, πλήρωσα, ευχαρίστησα για την εξυπηρέτηση και έφυγα. Στο δρόμο της επιστροφής σκεφτόμουν πόσο ωραίο κτήριο και τι ωραίος χώρος δουλειάς ήταν. Πόσο τυχερούς θεώρησα τους υπάλληλους αλλά και τους κατοίκους, και ας μην είχα δει τους άλλους ορόφους...
Πριν 4 χρόνια σε γνώρισα. Πριν 2 χρόνια μετακόμισα εδώ. Τώρα συνειδητοποιώ πόσο νωρίς είχαν αρχίσει το όνειρα που είχα κάνει για αυτό το όμορφο σπίτι... Τότε χωρίς εσένα.
Χαίρομαι που σε γνώρισα, χαίρομαι που ζω εδώ τώρα, κοντά σου.
--
Καλησπέρα
