Πόσο μοιάζουμε τελικά όλοι μας... Μικροί μεγάλοι ψάχνουμε την αγάπη, μικροί μεγάλοι θέλουμε την αποδοχή, μικροί μεγάλοι χρειαζόμαστε τον χώρο μας. Τι και αν γεννηθήκαμε σε διαφορετικές χώρες, εποχές, αν έχουμε διαφορετικό φύλλο, αν διαπαιδαγωγηθήκαμε διαφορετικά, αν σπουδάσαμε ή όχι, αν είχαμε πλούσιους γονείς, αν ήσαν χωρισμένοι, δυστυχισμένοι αλλά μαζί, ερωτευμένοι όλα αυτά τα χρόνια της σχέσης τους. Αν οδηγούμε Jeep, Fiat ή Honda... Αν παίζουμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, wii, ή απλά και μόνον βιολί. Αν ήμαστε λεπτοί, υπέρβαροι ή βουλιμιακοί. Αν μιλάμε 4 ξένες γλώσσες, αν ακούμε Ramstein, αν παίζουμε στο καζίνο, αν σχεδιάζουμε ταξίδια στην Νέα Ζηλανδία.
Αν γράφουμε ποιήματα, ή σε βάσεις δεδομένων, αν το μόνον που διαβάζουμε είναι η Vogue ή Ντοστογιεύσκι, αν λύνουμε Sedoku, αν ξέρουμε κολύμπι, τάβλι ή απλά να γράφουμε το όνομά μας...
Όλοι μας έχουμε τις ίδιες ανάγκες, το ίδιο ανεκπλήρωτο πάθος... την αναζήτηση της αγάπης και την ελπίδα ότι αυτό που είμαστε είναι κάτι το ξεχωριστό και το πολύτιμο.
