εν καιρό...

Εν καιρό παίρνει η ψυχή σου το χρώμα των σκέψεών σου
.
Auf die Dauer der Zeit nimmt die Seele die Farben deiner Gedanken an

Μόνον μια ρήση του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρίλιου (*121 μΧ - ✝180 μΧ) που άκουσα τελευταία και μου έκανε εντύπωση.
Περισσότερες βρίσκει κανείς εδώ

Αδιέξοδο

Δεν μπορώ ν'αποφασίσω
τι εδώ να εξιστορήσω

ποιά από όλα τα συμβάντα
για φαγητό ή για ρομάντζα

λόγια που μου είπαν, είπα,
για όσα γραμμένα είδα;

Και αφού νόημα δεν έχει
να πω κάτι που δεν εξέχει

επιλέγω μάλλον να κρατώ
το χαρτί καλύτερα κενό

Haiku

Τρία λεπτά με
σένα ζωή έντονη -
μετά το τέλος

.

Ποιός είμαι αν δεν
σε έχω στο πλάι μου;
Εγώ η ίδια

.

Ποιός είσαι όταν
βρίσκεσαι κάπου αλλού;
Ό,τι αγαπώ

Ψάχνοντας τη μύγα

Ψάχνοντας τη μύγα
που με τσίμπησε εχθές
δεν βρήκα μόνον μία αλλά τρεις δεκάδες

Ψάχνοντας τη μύγα
που σήμερα δεν με τσίμπησε
δέκα βρέθηκαν μαζί με άλλες τόσες

Γιατί άραγε τη μια τσιμπά
και την άλλη όχι;
Ο χαμαιλέοντας πώς ξυπνά
με μια χαψιά να τις θανατώσει;

Ψάχνοντας μια μύγα
δεν βρήκα τίποτε - μόνον η απορία
με κοιτούσε με ολοστρόγγυλα μάτια
για όλα όσα εχθές μυγιάστηκαν.

Προβλέψεις

Για τις επόμενες μέρες προβλέπεται...

ήλιος... Στον ουρανό ψηλά αλλά και στην διάθεσή μας :-)

Γιορτή σήμερα

Χρόνια πολλά Aaron. Εύχομαι πάντα χαρούμενος και πολλή πολλή πρόοδο. Κλείνεις σήμερα τα 6 :-)

Χρόνια πολλά ViSta. Μακάρι πάντα χαρούμενη και με πολλή πολλή πρόοδο. Γιορτάζεις σήμερα, αλλά εδώ δεν [σε] γιορτάζει κανείς.

Προς τι;

Γιατί δουλεύουμε βρε παιδιά; Για τα λεφτά; Για την κοινωνική θέση που συνεπάγεται η εργασία; Για την εκπλήρωση; Για την στρουκτούρα που φέρνει στην ζωή μας; Για την ευκαιρία που μας δίδεται να καταπιέσουμε τυχόν υφισταμένους; Για να αποδείξουμε σε κάποιους την αξία μας; Για να πληρώσουμε το νοίκι; Για να αποφύγουμε κάποιες ώρες την γκρίνια της/του συζύγου; Για να διατηρήσουμε την άδεια παραμονής μας σε ένα ξένο κράτος; Για να πληρώνουμε την/τον πρώην; Για να βρισκόμαστε λίγες ώρες παρέα με άτομα που σκέφτονται παρόμοια με εμάς; Για να παράγουμε έργο; Για να κινήσουμε την καταναλωτική αγορά; Για να ξεχάσουμε την μοναξιά μας; Γιατί άμα μέναμε στο σπίτι, θα αναγκαζόμασταν να παρακολουθήσουμε χίλια δυο talk shows και θα αρρωστούσαμε από την βλακεία του κόσμου; Γιατί το σπίτι μας έχει χαλασμένη κεντρική θέρμανση;

Προς τι το όλον αλήθεια;

Ποιός

Ποιός σ'αγαπά;
Ποιός σε νοιάζεται;
Ποιόν αποζητάς δίπλα σου;

Ύπνε

Έλα ύπνε πάρε το...
Δε θέλει και πολλά
Δε ζητά τίποτε άλλο
Ξεκούραση αναζητά

Έλα ύπνε πάρε το
Στο όνειρο εκεί ψηλά
Να αιωρείται στείλ’το
Αβίαστα να κολυμπά

Έλα ύπνε πάρε το
Στιγμή μην το αφήσεις
Μέχρι να επιστρέψει η Ηώ
Συντροφιά να του κρατήσεις

Τρελή Δεύτερα

Τρελή Δευτέρα
με χιόνι αρχίζεις
χειμώνα επαναφέρεις
κρύο και γκρίζο

Μέχρι να ζεστάνεις το μεσημεράκι
τα σύννεφα διαλύεις,
τον ήλιο τότε παρουσιάζεις
και όλα ανοιξιάτικο φως λούζει

Απόγευμα ξανά
υπαίθρια παιχνίδια επιτρέπεις
ανάμνηση χιονιού διαλύεις
σταθερά από μυαλό και πρασινάδα

Και το βράδυ;
Ποιό καψώνι τότε θα μας κάνεις;
Τι αλήθεια πια να μας ξαφνιάσει;
Βροχή με καταιγίδα;
Ή ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι;

Δέντρα, πουλιά και γείτονες

Μερικές φορές
είμαι το δέντρο
που μεγαλώνει
ακριβώς στον φράχτη

μισός κορμός από την μιά
μισός από την άλλη
ο ένας γείτονας
μου κόβει τα κλαριά, με περιποιείται
ενώ από την άλλη,
κανείς δεν ασχολείται

Και η μια πλευρά μεγαλώνει
τακτικά, με σχήμα και καρπό
ενώ η άλλη άγρια δεν γνωρίζει
τι θα πουν όρια, τι σκοπό

Άραγε η φροντίδα της μιας πλευράς
αρκεί και για την άλλη;

Μερικές φορές
είμαι το πουλί
μπροστά του ένα δέντρο
η μια πλευρά στρογγυλή, καλαίσθητη
η άλλη άγρια, ξερά παρέα με τρυφερά φύλλα

Ποιά πλευρά καλύτερα το έλκει;
Η σιγουριά του φροντισμένου;
Η γοητεία της αταξίας;

Στον ύπνο μου

Στον ύπνο μου
σου λέω δεν πειράζει
στον ύπνο μου
σου εύχομαι καλή τύχη

Στον ύπνο μου
βλέπω καινούργια ζωή μέσα σου
στον ύπνο μου
σου χαμογελώ

Και όταν ο ύπνος εγκαταλείψει τα μάτια
και ο πονοκέφαλος επιστρέφει
κάτι μου λέει ότι δεν έχω ακόμα το κουράγιο
τα ίδια να πράξω ξύπνια

7 ταινίες

Σκάβοντας την ανάμνησή μου για 7 ταινίες, όπως ζήτησε η Marina, εμφανίστηκαν οι παρακάτω...
- Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (Dead Poets Society με τον γλυκύτατο Robin Williams)
- The Sixth Sense (με τον Bruce Willis και τον μικρό Haley Joel Osment)
- O πρωτάρης (The Graduate με τον Dustin Hoffman)
- The House of the Spirits (η ταινία από το βιβλίο της Isabel Allende, La casa de los espiritus, με την Meryl Streep)
- Le grand bleu (μια ταινία του Luc Besson)
- Η αρχόντισσα και ο αλήτης (ελληνική ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ)
- Ερωτική Συμφωνία (με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο)

... Αν ξέχασα κάποια σημαντική ή ανέφερα άλλη αντί άλλης ας με συγχωρήσει (η ταινία φυσικά ποιός άλλος; :-)

Όταν (μέρος Β')

Όταν οι μέρες παραμένουν ζεστές,
όταν ο ήλιος φωτίζει σταθερά την διάθεσή μας,
όταν περνούμε αρκετές ώρες σε ανοιχτούς χώρους χωρίς την έννοια της βροχής,
όταν μπορούμε να παίζουμε basket, ποδόσφαρο, να μαζεύουμε λουλουδάκια, να ξαναπαίζουμε basket, ποδόσφαρο, να μαζεύουμε ξανά λουλουδάκια,
όταν καταφέρνουμε να κρατήσουμε το πρόγραμμα που βάλαμε,
όταν οι φίλοι ρωτούν πότε μπορούμε να τους επισκεφτούμε,
όταν λέμε και ακούμε το "σ'αγαπώ",
όταν πέφτουμε τέζα αλλά ικανοποιημένοι από την ημέρα στο κρεβάτι για ύπνο...

τότε είναι μάλλον ανοιξιάτικα μεσοβδόμαδα :-)

Όταν

Όταν το έξω δεν συγκοινωνεί με το μέσα
όταν το μέσα δεν ηρεμεί, όπως φαινομενικά το έξω
όταν ο ήλιος βγαίνει έξω
και το φθινόπωρο έρχεται ξαφνικά μέσα
όταν η εμφάνιση ενός δώρου ξαφνιάσει τον δωρίζον αντί για αυτόν που του δωρίζεται
όταν ένα δάχτυλο αποδειχτεί αδύναμο να συγκρατήσει μια σιδερένια πόρτα κλείνοντας...

τότε είναι μάλλον... Σαββατοκύριακο.

Περί επιλογών και πιθανές προοπτικές

Όσο δεν κάνουμε επιλογές έχουμε όλες τις προοπτικές μπροστά μας. Σαν ένα μήλο, ολοστρόγγυλο και μυρωδάτο.
Όταν επιλέξουμε μειώνονται ταυτόχρονα οι πιθανές προοπτικές και το μήλο αποκτά δαγκωματιές, χάνει την φρεσκάδα του.
Αν δεν επιλέξουμε μπορούμε δυνητικά να καταφέρουμε τα πάντα. Το μήλο παραμένει έτσι ολόκληρο μπροστά μας αλλά αν δεν αντιδράσουμε θα μουχλιάσει σιγά σιγά και θα διαλυθεί.
Αν βρούμε το θάρρος και διαλέξουμε, δεν θα μας δωριστεί χωρίς προσπάθεια ο κόσμος, αλλά τουλάχιστον έτσι μπορούμε να δούμε αν η επιλογή μας έφερε ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση ή αν απλά επρόκειτο για άλλο ένα άνοστο μήλο.

Ανεκπλήρωτο πάθος

Πόσο μοιάζουμε τελικά όλοι μας... Μικροί μεγάλοι ψάχνουμε την αγάπη, μικροί μεγάλοι θέλουμε την αποδοχή, μικροί μεγάλοι χρειαζόμαστε τον χώρο μας. Τι και αν γεννηθήκαμε σε διαφορετικές χώρες, εποχές, αν έχουμε διαφορετικό φύλλο, αν διαπαιδαγωγηθήκαμε διαφορετικά, αν σπουδάσαμε ή όχι, αν είχαμε πλούσιους γονείς, αν ήσαν χωρισμένοι, δυστυχισμένοι αλλά μαζί, ερωτευμένοι όλα αυτά τα χρόνια της σχέσης τους. Αν οδηγούμε Jeep, Fiat ή Honda... Αν παίζουμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, wii, ή απλά και μόνον βιολί. Αν ήμαστε λεπτοί, υπέρβαροι ή βουλιμιακοί. Αν μιλάμε 4 ξένες γλώσσες, αν ακούμε Ramstein, αν παίζουμε στο καζίνο, αν σχεδιάζουμε ταξίδια στην Νέα Ζηλανδία.
Αν γράφουμε ποιήματα, ή σε βάσεις δεδομένων, αν το μόνον που διαβάζουμε είναι η Vogue ή Ντοστογιεύσκι, αν λύνουμε Sedoku, αν ξέρουμε κολύμπι, τάβλι ή απλά να γράφουμε το όνομά μας...

Όλοι μας έχουμε τις ίδιες ανάγκες, το ίδιο ανεκπλήρωτο πάθος... την αναζήτηση της αγάπης και την ελπίδα ότι αυτό που είμαστε είναι κάτι το ξεχωριστό και το πολύτιμο.

Για σένα

Για σένα δεν αξίζει μόνον ένα αλλά χίλια "σ'αγαπώ"
Για σένα δεν αξίζουν χίλια λόγια, αλλά μια λέξη!
Για σένα δεν αξίζουν λέξεις, αλλά η αλήθεια.
Για σένα αξίζει μόνον μια αλήθεια, η αγάπη!
Για σένα δεν αξίζει μόνον η αγάπη μου, αλλά αυτή όλου του κόσμου.
Για σένα δεν αξίζει απλά ο κόσμος, εσύ ΕΙΣΑΙ ο κόσμος.
Ο κόσμος μου.

Για τον Οδυσσέα...

Η βροχή

Η βροχή με τις σταγόνες
Στο ταβάνι μας ξανά
Χορό στήνει με γοργόνες
Δεν την νοιάζει τίποτά

Η βροχή και το νερό της
Σταλαγματιά σταλαγματιά
Κερδίζει έδαφος, κάνει το δικό της
Δεν ακούει όταν λέμε «ας τα κομά...»

Η βροχή για άλλο ένα βράδυ
Μια δυνατά, μια σιγανά
Αφήνει υγρό ψυχρό σημάδι
Και αψηφά τα «αχ και βα..»

Αχ που θα πας βροχή;
Δεν θα σταματήσεις και λιγάκι;
Γιατί αυτή η επιμονή;
Τι θα ‘λέγες για ένα διαλλειματάκι;

H Αιώρα (Ιστορία)

Ο Πέτρος ήταν από μικρός σταθερός χαρακτήρας. Ήδη άμα διάλεγε μια θέση στην κοιλιά της μαμάς του, την κρατούσε με ζήλο και δεν έλεγε με τίποτε να την αλλάξει. Γιατί άλλωστε; Γιατί να αλλάξει μια κατάσταση που τον ικανοποιούσε; Γιατί να ασχοληθεί με το τι ενδιαφέρει την γυναικολόγο κατά την διάρκεια του υπερηχογραφήματος όταν προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα για το φύλο του εμβρύου, το πόσο ενοχλεί την μητέρα του ο μυτερός αγκώνας του όταν αυτός πίεζε το συκώτι της, αν το παντελόνι της δεν έλεγε να κλείσει, όταν αυτός άπλωνε τα πόδια του για να τα ξεμουδιάσει. Ο σταθερός χαρακτήρας του Πέτρου ήταν αν μη τι άλλο στην αρχή της εγκυμοσύνης του - όχι της δικής του φυσικά, παρά της μητέρας του με εκείνον - προς το τέλος των 9 μηνών άκρως μη πρακτικός. Είχε λουφάξει από τον έκτο μήνα οριζοντίως στο φαρδύτερο σημείο της κοιλιάς της μαμάς του, έχοντας πάρει μια παρόμοια στάση, σαν να ξεκουραζόταν σε μια αιώρα και αρνείτο να πάρει την απαραίτητη για ένα κανονικό τοκετό κατακόρυφη, με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω. Όσοι έχουν ξαπλώνει σε μια αιώρα ξέρουν πόσο άνετο και ξεκούραστο είναι κάτι τέτοιο. Όταν το κεφάλι και τα πόδια είναι υψηλότερα από τα οπίσθια και ο κορμός του σώματος βρίσκεται σε μια ελαφρά καμπύλη θέση. Η στάση αυτή συνδυαζόμενη δε με το ρυθμικό πήγαινε έλα μιας αιώρας, στην προκειμένη περίπτωση της κοιλιάς της μαμάς του Πέτρου περπατώντας, δεν του έδινε πραγματικά κανένα μα κανένα κίνητρο, μα ούτε και που περνούσε από το μυαλό του άλλωστε η ιδέα, μιας αλλαγής κατάστασης. Και έτσι εκεί θα έμενε βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή μητέρας και μωρού, αν δεν ερχόταν εκείνο το σωτήριο νυστέρι που θα τον έβγαζε, κάπως βίαια ομολογουμένως και ξαφνικά από την προσωπική του «αιώρα». Του Πέτρου καθόλου δεν άρεσε αυτό το περιστατικό της ζωής του, και όπως ήταν φυσικό για ένα σταθερό χαρακτήρα κράτησε για πολλά χρόνια στην μαμά του κακία που του αφαίρεσε πεισματικά και χωρίς σημαντικό λόγο την προσωπική του «αιώρα», τον προσωπικό του παράδεισο. Ναι δεν μπορούσε να πει, προσπάθησε εκείνη αρκετά να εξιλεωθεί στα μάτια του αργότερα. Τον κρατούσε κοντά στο σώμα της, αφήνοντάς τον να ακούει τον γνωστό ήχο της καρδιάς της, να ακουμπά το δέρμα της, να μυρίζει την μυρωδιά της, να νιώθει το άγγιγμά της. Τίποτε από όλα αυτά δεν τον συγκινούσε. Την καρδιά της την άκουγε και τότε που ήταν ξαπλωμένος στην αιώρα, το δέρμα της το ήξερε από μέσα προς τα έξω, η μυρωδιά της του ήταν καινούργια αλλά δεν ήταν σίγουρος αν ήταν κάτι που του άρεσε ή όχι. Ακόμα και εκείνες οι προσπάθειές της να του προσφέρει ένα ρόφημα που κατάφερνε με την ίδια ευκολία να τον ξεδιψά και να χορταίνει, και προερχόταν από το ίδιο το σώμα ήταν για εκείνον χαμένος χρόνος. Στην αιώρα του δεν χρειαζόταν τίποτε. Δεν διψούσε, δεν πεινούσε, τροφοδοτείτο συνέχεια όταν το σώμα του ζητούσε κάτι με ένα σωληνάκι κατευθείαν. Χωρίς αναμονές, χωρίς να πρέπει να χρησιμοποιήσει τα χείλη, την γλώσσα ή τον λαιμό του.
Την κακία του την έδειχνε με το να αρνείται να πέσει για ύπνο όταν ο ήλιος έδυε και το δωμάτιό του σκοτείνιαζε. Αντίθετα χουζούρευε με ιδιαίτερη προτίμηση τις στιγμές, ανεξάρτητα ώρας, όταν η μητέρα καθόταν να τον θηλάσει. Πίνοντας έτσι πολύ λιγότερο από άλλα μωρά σε ανάλογες περιπτώσεις, χρειαζόταν συχνότερα τον θηλασμό. Η μητέρα του προσαρμοζόμενη στις ιδιαίτερες ανάγκες του μωρού της, συντόνισε την παροχή τροφής κάθε 2 ώρες και ο σταθερός χαρακτήρας του Πέτρου ήταν ο λόγος για τον οποίο, ο θηλασμός του κράτησε 2,5 ολόκληρα χρόνια. Δεν ήταν εύκολο ούτε για μάνα αλλά ούτε για το παιδί να αλλάξουν συνήθειες και να στερηθούν οικειοθελώς τις συναντήσεις τους ανά δίωρο, όμως λίγο το γεγονός ότι η μητέρα βρισκόταν στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης, λίγο το ό,τι σε ένα μήνα θα πήγαινε το μωρό σε νηπιακό σταθμό σήμαινε ανεπιστρεπτί το τέλος άλλης μιας σημαντικής περιόδου στην ζωή του μικρού. Ο Πέτρος δεν έδειχνε κατανόηση για την ψυχική κατάσταση της μητέρας του. Τον ρώτησε μήπως κανείς για τα δικά του ψυχικά τραύματα, τώρα που έπρεπε για άλλη μια φορά να συνηθίσει σε μια καινούργια και από ξένους επιλεγμένη κατάσταση; Και ποιό το όφελος του να αποχωριστεί την μητέρα του εναποθετόμενος ξαφνικά και χωρίς προφανή λόγο στα χέρια μιας ξερακιανής και ασυμπάθιστη άγνωστης σε ένα άλλο κτίριο από αυτό του σπιτιού του; Ένας σταθερός χαρακτήρας όμως προσπαθεί να κρατήσει ακόμα και στην αλλαγμένη κατάσταση κάτι από την προηγούμενη σταθερή. Έτσι λοιπόν ο μικρός Πέτρος μπορεί να αποδέχτηκε με τον καιρό ότι θα βρίσκεται τα πρωινά σε ένα χώρο μαζί με άλλα ασυμπάθιστα κλαψιάρικα και χαζά μωρά, που προφανώς άλλη δουλειά δεν είχαν παρά προσπαθούσαν να κρατήσουν με κάθε κόλπο το ενδιαφέρον των νηπιαγωγών, μπορεί να σταμάτησε να ουρλιάζει να τον αφήσουν ήσυχο, κάθε φορά που κάποιος του χαμογελούσε και τον ρωτούσε αν ήθελε να παίξει μαζί του, μπορεί κάποτε να συμφώνησε να τρώει εκεί το μεσημεριανό, παρόλα αυτά δεν σταμάτησε ποτέ να αποζητά την στενή σχέση με την μαμά του και να ονειροπολεί την εποχή που κάθε δυο ώρες περνούσαν οι δυο τους σφιχτά αγκαλιασμένοι στιγμές απόλυτης ηρεμίας και σταθερότητας.
Που να το είχε φανταστεί ο Πέτρος, πως θα έφτανε μια μέρα και θα ένιωθε αγάπη για την μητέρα του. Εκείνη με την οποία ήταν καιρό μαλωμένος. Εκείνη που τον έβγαλε από την δικιά του, μοναδική και ανεπανάληπτη αιώρα. Μερικές φορές αναρωτιόταν αν αυτό που ένιωθε τώρα για εκείνην ήταν ένα συναίσθημα παρόμοιο με αυτό της αιώρας; Δεν ήταν σίγουρος, αλλά η αίσθηση της αγάπης για την μητέρα του, όπως και η γνώση ότι και εκείνη τον αγαπούσε, έδινε μια ανάλογη σιγουριά. Ναι δεν την έβλεπε τα πρωινά, δεν έτρωγε μαζί της, δεν ήταν εκεί όταν θα ζωγράφιζε δέντρα, σπίτια, τον ουρανό ή τον ήλιο, παρόλα αυτά το πρόσωπό της όταν ερχόταν να τον πάρει, η μυρωδιά της όταν έσκυβε να τον φιλήσει, το άγγιγμά της όταν χάιδευε τα μαλλιά του, ή η φωνή της όταν τον ρωτούσε πως πέρασε την μέρα του ήταν ότι σταθερότερο είχε.

Haiku

Παιδικό δάκρυ
χαράς ή λύπης, για σέ΄
αξίζουν όλα

Ήλιος

Μες τις λάσπες
Μισή ώρα έκλεψες
Στάθηκες στον ήλιο
Προσπάθησες να τον φτάσεις
Και αντί για εσένα
Έστειλες την μπάλα σου ψηλά
Με όλες τις ευχές σου
Ας βρει αυτή την ευτυχία

Και εκείνη;
Αιωρείται ακίνητη τώρα στο άπειρο
Η ορμή σώθηκε στα μισά του δρόμου
Ούτε εσύ την έχεις, ούτε εκείνη έφτασε στον ήλιο
Τρία σώματα, τρεις τόποι.
Εσύ στις λάσπες, εκείνη στο άπειρο και ο ήλιος στην απόρθητη μοναξιά του