Όταν δουλεύει κανείς στο χώρο του, και δεν βλέπει τους συναδέλφους συχνότερα από τα τριήμερα meetings ανά τετράμηνο, είναι δύσκολο κατά καιρούς να ψυχολογήσει την προθεση με την οποία κάποια πράγματα λέγονται ή γράφονται από συναδέλφους ή το αφεντικό.
Είναι ο έπαινος ειλικρινής; Tο αρνητικό σχόλιο προσωπική μομφή ή απλά αντικειμενική άποψη; Ειρωνικό το smily; Σε ποια κατάσταση / διάθεση είναι ο άλλος όταν του δείχνεις, μέσω διαδικτύου το αποτέλεσμα μιας εβδομάδας εργασίας; Ποιους μομφασμούς να κάνει άραγε; Κρυφούς για σένα, ορατούς για την γραμματέα δίπλα του;
Πως να το πει το μπράβο το αφεντικό για να το ευχαριστηθείς; Πάντα υπάρχει ένα ερωτηματικό αν πιστεύει ο συνομιλητής σου τον έπαινο ή όχι. Πόσο μάλλον όταν δεν τον βλέπεις και πρέπει να βγάλεις συμπεράματα μόνον από τη φωνή ή τα γραφόμενα.
_
Καλησπέρα...
