Από καιρό εις καιρό βοηθά να κάνει κανείς κάτι με τα χέρια του...

Από καιρό εις καιρό βοηθά να κάνει κανείς κάτι διαφορετικό. Να προσπαθήσει, να δοκιμάσει μάλλον κάτι που δεν είχε κάνει μέχρι πρότινος. Να ασχοληθεί με το μυαλό του, αν μέχρι τώρα γύμναζε μόνον το σώμα, ή να κουραστεί και να πονέσει άμα μέχρι τώρα μόνον καθιστική εργασία έκανε. Από καιρό εις καιρό βοηθά να βγαίνει κανείς από τα καθημερινά, και να βρεθεί σε άγνωστα χωράφια. Δεν είναι εύκολο, η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη, δεν ευνοεί η τύχη αυτομάτως τους τολμηρούς, αλλά τελικά δεν είναι πάντα σημαντικό το αποτέλεσμα. Μερικές φορές μετρά απλά αν κανείς επιβλήθηκε στου φόβους, στην άγνοια, και τη σωματική κούραση, είχε συμπαράσταση όταν την χρειάστηκε και ολοκλήρωσε τα σχέδιά του.

Ακούγεται ακαταλαβίστικο; Μάλλον. Από καιρό εις καιρό βοηθά να λέει κανείς ασυναρτησίες...
---
Καλησπέρα, καλό Σαββατοκύριακο.

Χωρίς λόγια...

... αλλά με κραυγές!

Να μπορουσα...

Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω
ηρεμία στην ανακατωσούρα,
λύσεις στο μπέρδεμα,
ουράνιο τόξο στη καταιγίδα...

Αν μπορώ να μου το πείς.
Σε περιμένω όμως με χαρά. Δε βιάζομαι...
Βρές τις λύσεις, την ηρεμία και το ουράνιό σου τόξο όταν εσύ είσαι έτοιμος.
Με τους δικούς σου ρυθμούς, με την ησυχία σου.
--
Παλιό αλλά διαχρονικό... Post του 25.08.05

H ψυχή

Τι είναι η ψυχή;
Τι είναι,
Ποιος ξέρει;
Γιατί πάλεται;
Γιατί ζητά;
Γιατί τίποτε δεν τις αρκεί;
Γιατί ποτέ δε σταματά;

Τι είναι η ψυχή;
τι είναι;
Ποιος ξέρει;
Γιατί υπάρχει;
Γιατί χαλά
την βολή και το καλά;
Γιατί συνέχεια άλλα ελπίζει;

Τι είναι η ψυχή;
Τι είναι;
Ποιος ξέρει;
Επαναστατεί
αντιδρά
ησυχία δεν βρίσκει
Γιατί αγωνιά;

Τι είναι η ψυχή;
Τι είναι;
Ποιος ξέρει;
Γιατί την ζωή μας
συνέχεια τυρανά;
Γιατί δεν υποχωρά;
Γιατί επιμένει;

Τι είναι η ψυχή;
Τι είναι;
ποιος ξέρει;
Τι είναι η ψυχή
Τι είναι;
Αλήθεια ποιος ξέρει;

Limerick

Ένας αθλητής από το μακρινό Μπιλμπάο
σωστός ερωτύλος, μοίραζε τα σ'αγαπάω
ξανθιές ή καστανές
κοκκινομάλλες ή Αργεντινές
όλες του άρεσαν όπως η σαντιγί και το κακάο

Limerick

Ένας συνταξιούχος από το Λονδίνο
με καλούς τρόπους και γούστο φίνο
την έβαζε κάθε βράδυ
πριν πέσει στο κρεβάτι
την μασέλα εννοώ, τι σκεφτήκατε, πάνω στο κομοδίνο

Υπάρχουν εποχές...

Υπάρχουν εποχές που συμβαίνουν τόσα πολλά, θετικά ή αρνητικά, σε τέτοιο γρήγορο ρυθμό που δεν προλαβαίνει κανείς να συνειδητοποιήσει το πραγματικό τους "ειδικό βάρος". Έτσι χωρίς να ξέρουμε αν κάτι είναι σημαντικό ή όχι, το παλεύουμε με επιμονή και ασχολούμαστε με όσες δυνάμεις έχουμε και απαιτούνται μέχρι να το διεκπεραιώσουμε.
Και βρισκόμαστε μια εδώ, και βρισκόμαστε μια εκεί, πάντα με την αγωνία ό,τι δεν επαρκούμε, και τρέχουμε συνέχεια πίσω από τα γεγονότα αντί να προσπαθούμε να τους δώσουμε εμείς μια κατεύθυνση.
Σε μια τέτοια εποχή καταφέρνει κανείς πολλά. Βρίσκει λύσεις που δεν θα έψαχνε, μαθαίνει πράγματα με τα οποία αλλιώς δε θα ασχολείτο, ωριμάζει, προχωρά.
Προχωρά; Ναι προχωρά παρόλο που δεν το νοιώθει έτσι, προχωρά αλλά και κουράζεται.
Κουράζεται στιγμή τη στιγμή, ενασχόληση την ενασχόληση, λύση την λύση.
Κουράζεται αλλά υπομένει, γιατί πιστεύει, ξέρει, πως μια τέτοια εποχή δεν κρατά, δεν μπορεί να κρατήσει επ άπειρο.
Θα μου πεις πως το ξέρει; Το ξέρει, γιατί ξέρει το παρελθόν. Το ξέρει γιατί ξέρει τις δυνάμεις του. Το ξέρει γιατί ξέρει πως θέλει δε θέλει, κάτι θα συμβεί και θα σπάσει.
Και αν δεν σπάσει εκείνος, θα σπάσει η εποχή.
Έτσι είναι. Θέλεις δε θέλεις, για όλα υπάρχει μια λύση. Μπορεί να μην είναι αυτή που σου αρέσει, μπορεί να μην σε βολεύει, μπορεί να μη σου κάνει, αλλά υπάρχει και θα εφαρμοστεί.
Θες δε θες. Για όλα υπάρχει μια λύση, ακόμα και για κάτι τέτοιες εποχές σαν αυτές.
--
Καλησπέρα

To σπίτι στη λίμνη...

Εδώ και εδώ links του youtube για όσους δεν μπορούν να δουν την ταινία στο blog κατευθείαν.
Αααα, και το τραγούδι με αγγλικούς υπότιτλους είναι εδώ.
---
Καλή διασκέδαση :)

Μείον εννιά

Πως να το πω;

Πως να το πω
με άλλα λόγια
πως να το πω
χωρίς να προδωθώ;

Πως να το πω
ώστε εσύ να μάθεις;
Πως να το πω
μόνον εσύ να καταλάβεις;

Πως να το πω
ψιθυριστά να στο φωνάξω
πως να το πω
χωρίς να σε τρομάξω

Πως να το πω
και το νόημα να πιάσεις
πως να το πω
να μην το προσπεράσεις;

Πως να το πω
πες μου αλήθεια πως;
Να το πω ή να μη το πω
καλύτερα ο καψερός;

Ζητείται υπομονή

Δε ξέρω τι πρώτα θα τελειώσει, η αναζήτηση της υπομονής, ο φόβος της μοναξιάς, η ελπίδα ότι κάπου κάπως κάποτε θα βρεθεί μια άκρη, ένα νόημα, ένας σκοπός για αυτό που ζούμε, η ανάγκη της συντροφικότητας, η διάθεση να ριψοκινδυνεύω τα πάντα για μια αγάπη, η ακινησία όσο αυτά που περιμένουμε δεν συμβαίνουν, η τρυφερή στιγμή όταν μου λέει 'σε αγαπώ μαμά', και η βαθιά ευχαρίστηση όταν νοιώθω πως το νοιώθει, τα ανεβοκατεβάσματα στη δουλειά, οι εκνευρισμοί και οι απογοητεύσεις όσο δεν σε βλέπω ή δεν σ΄έχω, τα άδεια κείμενα στο blog, τα αποτυπώματα που αφήνουν τηλεοπτικές ταινίες στον αμφιβληστροειδή χιτώνα και στα διπλώματα του μυαλού ή η ψευδαίσθηση ό,τι ζω.

Blah blah blah...

Πόσο πια αβάσταχτη σου είναι η ομιλία μου; Πόσο υπερβολική και ανούσια; Πως μπορεί να αποκλίνει τόσο έντονα η αίσθηση του αρκετού ή του υπερβολικού μεταξύ μας;
Δε πα' να λέει, λέει μια φωνή μέσα μου.
Μήπως έχει δίκαιο, ρωτά μια άλλη.
Αν τα βρίσκατε μεταξύ σας, μάλλον ακόμα ζευγάρι θα είσαστε, λέει μια τρίτη.
Ποια από όλες τις φωνές να πιστέψω;

Ακόμα και εκεί υπερβολική και πληθωρική θα με πεις αν διαβάσεις αυτές τις γραμμές.
Μια άποψη δε σου αρκεί, τρεις έχεις και ακόμα άκρη δε βρήκες. ...Blah blah blah