Πολύτιμες

Πολύτιμες στιγμές,
μικρές και μεγάλες,
ορατές ή αόρατες,
πρόσφατες στην μνήμη

αλλά και ξεχασμένες...
Πολύτιμες στιγμές,
χωρίς εσάς
πως θα ζούσα;

Πολύτιμες στιγμές
χωρίς εμένα
άλλες θα ήσασταν
Χωρίς το εδώ, αλλού θα ήσασταν

Πολύτιμες στιγμές
πολύτιμα άτομα, σπουδαία
αλλά και χωρίς τα σκουπίδια γύρω μας,
πάλι πολύτιμα θα ήσασταν

Πολύτιμες στιγμές
κρατώ την αναπνοή
στης ζωής το σαφάρι εγώ,
να σας αιχμαλωτίσω

----
Καληνύχτα...

Τι θα ήταν

Τι θα ήταν η μουσική χωρίς ταλαντωμένα μόρια αέρα;
Τι θα ήταν η ζωγραφική χωρίς κολλοειδείς ουσίες;
Τι θα ήταν ένα μυθιστόρημα χωρίς σελίδες χαρτιού;
Τι θα ήταν μια θεατρική παράσταση χωρίς σκηνή και κοινό;
Τι θα ήταν ο ουρανός χωρίς τη θάλασσα;
Τι θα ήταν ένας Θεός χωρίς ανθρώπους;
Τι θα ήταν ένα πουλί χωρίς τα ύψη;
Τι θα ήταν μια βραδιά χωρίς το πρωί;
Τι θα ήταν ένα ερώτημα χωρίς απάντηση;
Τι θα ήταν;

Τη ξέρεις αυτή την αίσθηση;

Τη ξέρεις αυτή την αίσθηση; Όταν ακούς μια μουσική, στο ράδιο, στο δρόμο, στο σφύριγμα ενός περαστικού, οπουδήποτε βρε αδελφέ, και στην στιγμή σε συνεπαίρνει; Μια μελωδία η οποία ξαφνικά καταφέρνει να σε αποσπάσει από τα καθημερινά, από την φασαρία της στιγμής, τις σκέψεις για ανοιχτές ή άλυτες υποθέσεις, από άλλες μουσικές, άλλες παρουσίες και να σε πάρει σε ένα άλλο κόσμο; Σε ένα τόπο χωρίς χρόνο. Σε ένα τόπο χωρίς όγκο. Σε ένα τόπο χωρίς όρια. Σε ένα τόπο χωρίς γωνίες και κρύο. Σε ένα τόπο χωρίς αγωνία και λέξεις. Σε ένα τόπο γεμάτο χρώματα. Γεμάτο φόρμες, γεμάτο οσμές, γεμάτο συναισθήματα.

Τη ξέρεις αυτή την αίσθηση; Όταν βρίσκεσαι σε απόλυτη ισορροπία με τον τόπο σου; Όταν δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς αν είσαι εσύ στον τόπο σου, ή ο τόπος εσύ; Όταν η μουσική δεν γεμίζει μόνον τον τόπο αλλά και το σώμα σου; Όταν το σώμα σου γίνεται μουσική; Όταν πετάς πιο ανάλαφρα και επιδέξια από τα πιο επιδέξια πουλιά; Όταν δεν ξέρεις ούτε και εσύ ο ίδιος αν είσαι πουλί ή άνθρωπος; Όταν όλα είναι ολόκληρα, και εσύ ευτυχής μαζί τους;

Τη ξέρεις αυτή την αίσθηση; Τη ξέρεις, έτσι δεν είναι; Είμαι σίγουρη πως τη ξέρεις...

Καληνύχτα

Θέλω...

Θέλω κάποτε να δω μια αισθηματική ταινία και να μην κλάψω από ανεκπλήρωτη επιθυμία.
Θέλω να υπάρξει κάποτε ένας άνθρωπος που να με κλείσει σφιχτά στην αγκαλιά του, να μη φοβηθεί να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει πως είμαι το όνειρό του.
Θέλω να δω κάποτε τον μικρό αξιωμένο και περήφανο για τον αυτό του και την μητέρα του.
Θέλω να κοιτάξω κάποτε τον εαυτό μου στον καθρέπτη και να ξέρω πως όταν είμαι μόνη δεν είμαι μονάχη.
Θέλω, θέλω,θέλω...

Μπορώ;

Haiku

Φύλλα κίτρινα,
κόκκινα ή πεσμένα,
τσαλακωμένα

Στη δουλειά...

Στη δουλειά προγραμμάτισα μια ωραία σελίδα με javascript... Κάνει αυτό που ήθελα αλλά όχι αυτό που θα ήταν πρακτικό να κάνει...
Στη δουλειά έγραψα ένα ωραίο κείμενο σε κάποιο email. Εξηγεί κάτι πολύ καλά, κρίμα που είναι γραμμένο στα αγγλικά, σε μια ασύμβατη γλώσσα για πολλούς.
Στη δουλειά περνώ περισσότερες από 6 μισι ώρες της ημέρας μου. Περισσότερες από όσο απαιτείται στο συμβόλαιό μου, λιγότερες από όσο χρειάζεται ο φόρτος εργασίας...
Στη δουλειά καταλαβαίνω αρκετά πράγματα καλύτερα από κάποιους άλλους, δυστυχώς όχι πάντα αυτά που για τα οποία μου τίθονται ερωτήσεις...
Στη δουλειά αγωνίζομαι να βρω το χώρο μου. Κάποτε νομίζω πως βρίσκομαι κοντά στο στόχο, άλλοτε...

Θα ήταν κρίμα

Τρέξε όσο πολύ αντέχεις
Χαμογέλα όσο συχνά μπορείς
Γέλα ακόμα και χωρίς λόγο
Ζήσε, μάθε, νιώσε, αγάπησε
αλλιώς είναι κρίμα που υπάρχεις

Βαρέθηκα, βαρέθηκες, βαρέθηκε, γενικά βαρεθήκαμε...

Βαρέθηκα με ακούς; Βαρέθηκα! Βαρέθηκα τα ανεβοκατεβάσματα,βαρέθηκα πως όλα είναι δικιά μου ευθύνη, βαρέθηκα που πρέπει να σκέφτομαι για δυο, και να τρέχω για τρεις, τέσσερις ή και πέντε, βαρέθηκα που όσο και να θέλει κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει, βαρέθηκα να ξεκουράζομαι για να κουραστώ τρίδιπλα αργότερα, βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους που να μου λενε θα τα καταφέρεις, και στην πράξη να τα κάνω λίμπα, βαρέθηκα με ακούς; Βαρέθηκα.

Αυτά τα νέα μου λοιπόν, εσύ πως είσαι;