3 Δεκεμβρίου 2005

Ψαχνοντας...

Ψαχνοντας τις ισορροπιες
βρησκω τα ακρα,
ψαχνοντας την ομορφια
βλεπω τα μαυρα.

Ψαχνοντας εσενα
βρησκω τη μοναξια,
ψαχνοντας την ηρεμια
βρησκω τη φωτια.

Μηπως ειναι καλυτερα
να σταματησω να ψαχνω;
Oτι βρησκω, οτι κρατώ
με την καρδια να τα θωρώ;

Να σταματησω το μυαλο
και τις στροφες που κανει
που στο αρνητικό
επιμονα παραμένει;

Αρκει όμως ενα βλεμμα στο παιδι
μια σκεψη στην αδερφη,
η αναμνηση της Πάτμου
και φωτιζεται η διαθεση.

Καπνος που διαλυεται
οι μικροτητες του κοσμου.